vervelende zwangerschap en voorweeen iemand ervaring

hoi allemaal ben nu 26 weken zwanger.. heb met 15 weken al in z huis gelegen vanwege al het overgeven dit heeft ongeveer tot 24 weken geduurd dat ik pas weer btje fitter werd en zelf weer beetje kon beginnen met huishouden en alle babykleertjes uitnieuwen enzo.. nu heb ik met de kerst voorweeen gehad. ook dag na kerst en nieuwjaarsdag weer... wordt er beetje moedeloos van want moet nu weer rust houden. begin me beetje down te voelen nu. zit hele dagen alleen thuis zie geen mens mag niks. normaal als mn man weg ga (traine voetbal enzo) geef ik er echt helemaal niks om maar nu wordt ik elke x boos en zeg dat ie me alleen laat zitten. slaat nergens op wordt gek van mezelf!!!!! wie herkent dit? wie weet of door voorweeen kans groter is op veel te vroeg geboorte? of is er nog steeds kans op in geleid te moeten worden? ervaringen mee? hoor het graag van jullie
 
ik heb geen ervaring ermee.
wil je alleen wel even succes wensen met de aankomende weken en hopen dat je nog een beetje te doen hebt. en niet al te veel voorweeen gaat krijgen meer.
groetjes van mij
39 week en 4 dagen
 
Hoi,
Ik herkende meteen jouw verhaal. Inmiddels ben ik al bevallen van een schat van n meid, Nienke. Maar mijn zwangerschap was alles behalve makkelijk. Ook ik lag in t ziekenhuis, 8 dgn aan t infuus vanwege uitdroging. Ik was toen 7 wkn zwanger...
Thuis gekomen 11 wkn plat op de bank gelegen en niet veel bewegen was t advies want zodra ik vd bank af ging spuugde ik weer... Dit waren zware en zeer eenzame wkn! Dus ik begrijp je erg goed. Ik werd echt n beetje depressief. Gelukkig heb ik veel steun gekregen van mijn huisarts én verloskundige die af en toe even aankwamen. Ik had nog 2 kids rondlopen van 8 en 6 dus erg zwaar. Mijn man heeft het ook erg zwaar gehad doordat ik niks meer kon.
Toen ik ong 5 mnd was was ik niet meer misselijk maar energie had ik niet want ik was 10 kilo kwijt én mn spieren sterk verslapt omdat ik 3 mnd plat had gelegen. Met t kindje ging gelukkig wel alles goed!
Nou, rond 7 mnd kreeg ik veel nare mankementen zoals niet kunnen slapen s nachts, gemiddeld 3 uur per nacht. Ik zat vaak s nachts huilend beneden want ik was zoooo moe maar kon niet slapen. Onrustige, kriebel benen, rug pijn, bekkenpijn...
Maargoed, tevroeg ben ik helaas niet bevallen. Ook ik heb 3x over fikse weeen gehad s nachts van een paar uur maar zette niet door. Aan t einde ik moest nog 2 wkn voor datum , toen liep ik al met 2 cm ontsluiting. Ohhh wat n tranen heb ik gelaten zeg. Ik wilde zooo graag dat ze eerder kwam. En weet je wat? Ze kwam 12 dgn te laat!!!! Nee was niet leuk allemaal. Inleiden durfde ik niet, mocht wel maar ik zag dat niet zitten i.v.m. de weeenstorm die je kan krijgen. Na de derde keer strippen is t gelukt. Ik werd om 9 u s avonds gestript en om 1 u begon ik en om 5 u is ze geboren. Tijdens persweeen naar ziekenhuis, ze lag vast, kon er niet uit. Na een knip daar was ze er.
Nou, niet bang worden natuurlijk!! Elke zwangerschap/bevalling is anders!!!!!
Maar ik wil je zeggen hiermee dat ik je begrijp. Ik heb tijdens die zware periode hier dagelijks op t forum gezeten, erg fijn was dat om ervaringen te delen.
Ik zou zeggen zet m op!!! Houd vol en probeer vooruit te kijken waarvoor je dit allemaal doet.
Het valt niet mee ik weet t maar probeer afleiding te zoeken.

Heeeeel veel sterkte en houd je taai!!!

Groetjes Ing (bevallen 15 okt)
 
@inge..
bedankt voor je berichtje... voel me idd aardig depressief.. voor je gevoel zit je steeds alleen en zie je niemand.. men man ken ook niks goed doen. hij is altijd op dinsdagavond en donderdagavond traine met voetbal op zat s middags voetballen en is tie rond 8 uur thuis en op zondag is tie altijd s middags na zn favoriete voetbalploeg (ging eerst altijd mee) doet ie al jaren zo en gaf daar nooit niks om. nu is tie zelfs al dat ie op dinsdag niet meer gaat en nog vind ik t niet goed! zit alleen op em te zeuren dat ie altijd weg is en mij alleen laat zitten.. terwijl dit eigenlijk niet zo erg is natuurlijk....
ben al lang blij als t straks april is en ze is geboren.. hopelijk is dan dat depresieve en moeheid weg.
 
Ja, ik was ook veel boos hoor en mijn man was dan de dupe.... Maar zodra ik bevallen was.... alles was weer over!!! Ik was meteen mn depressie kwijt omdat ik zooooo blij was dat ze er was maar ook zooooo blij dat ik van mn kwaaltjes af was, dus dubbel blij!! Vertrouwen houden dat de depressie tijdelijk is hoor! En zodra je kleintje eris gaan genieten!!!! En moet je dan maar s zien hoe blij je bent!!!! En je man ook! Dus als ik t goed begrijp word t een meissie?
Heb je verder geen vriendinnen of fam. die wat vaker langs kunnen komen?

Gr. Ing
 
Hey Mariette,
Ik wil je heel veel sterkte toewensen de komende tijd.
Niets is vervelender dan aan je huis gekluisterd te moeten zitten.
Als je hier wilt klagen of gewoon even kletsen dan hou ik me aanbevolen. Het is niet zo gezellig als wanneer je bezoek krijgt maar je bent wel weer een paar minuten tot een half uurtje verder.
Hou je van lezen of heb je alles al gelezen wat los en vast zit?

Jouw man zal vast wel snappen waarom je kwaad wordt als hij weg gaat.

Nou, sterkte meid!

liefs mamajb
 
ik herken je verhaal meteen! ik ben inmiddels 32weken en 3dagen zwanger.
ik mag al vanaf week 20 bijna niks meer doen,omdat ik ten eerste een erge bekkeninstabiliteit heb en ook nog eens heel veel pijnlijke harde buiken.
ik slaap ook heel slecht,voel me ook echt depri.
ik kan niet goed slapen door de pijn van mn bekken en rug en de harde buiken.
maar de harde buiken willen niks zeggen over een vroeg geboorte.het is alleen even in de gaten houden of ze niet regelmatig worden en heel pijnlijk zijn.
ook mijn vriend is altijd de dupe! ik kan nu zo snel kwaad wordn omdat hij naar een vriend gaat ofzo.voelt dan inderdaad of hij me gewoon laat alleen zitten! naderhand denk ik dan weer sjee stel je niet zo aan!
ik heb nog een zoontje van 4 dus heel alleen ben ik ook niet.
daarbij heb ik hier nog geen tijd gehad om vrienden te maken.ik woon hier vanaf mei..ben verhuisd van zuid limburg naar zuidoost brabant.dus al mijn vriendinnen wonen in het zuiden en familie ook!
voel me vaak alleen..ik probeer mn tijd te dooien door wat films te kijken,beetje aan mn nagels frummelen (ben nagelstyliste/kapster) en als mn zoontje thuis is met hem wat doen natuurlijk.
hopelijk vliegen de weken voorbij en kan ik snel mijn mannetje vasthouden!
had bij mn 1ste dus wel een mooie zwnagerschap tot week 35 toen kreeg ik zwangerschapsvergiftiging.

ik wens je nog heel veel succes verder..
liefs kim
 
Terug
Bovenaan