Verveling

<p>Hoihoi! </p><p>Hopelijk hebben jullie tips, of in elkgeval ervaringsverhalen.</p><p>Ik ben nu 2 jaar gelukkig gescheiden, met de regeling dat de kinderen om het weekend bij hun papa zijn. De kindjes zijn bijna 3 en net 5. </p><p>Nou heb ik het gevoel dat ik het helemaal verkeerd aanpak.. ze luisteren gelukkig prima en ze zijn super meegaand. Alleen er is 1 ding waar ik voor mijn gevoel ongelofelijk in faal en dat is plezier maken... </p><p>Ze maken met iedereen plezier en lachen met iedereen, behalve met mij/bij mij. Met name met de oudste heb ik daar problemen mee, dat het bij mij niet lukt. </p><p>Heb het al afgeleerd om bijv met haar met playmobil te spelen, want alles moet dan op haar manier en ik doe dan alles fout omdat ik haar fantasie niet snap en dan raken we allebei gefrustreerd. Dus we hebben nu afgesproken dat fantasie spelletjes ze het beste zelf kan spelen. </p><p>Oplossing, samen tekenen en knutselen en spelletjes. Hartstikke leuk verder, echter gaat dit in bijna stilte en als ik een grapje maak is het nee mama. </p><p>En als ik dan met de jongste aan het spelen ben of aan het klieren ben, wilt de oudste mee doen, maar dan moet het weer op haar manier. En ja sorry dan ben ik er meteen klaar mee. Er zijn natuurlijk ook wel momenten dat ik er wel in mee ga. </p><p>Dit doet ze ook als de jongste alleen aan  het spelen is, dan gaat ze zich er mee bemoeien waardoor de jongste chagrijnig op haar reageert of dan wilt zij daar opeens ook mee spelen. </p><p>Er zijn ook dagen dat het prima gaat en dan zijn ze lekker appart van elkaar aan het spelen, dus bedenk ik, he ik ga even iets poetsen. Dan bedenkt de oudste dat ze opeens 101826162 verhalen te vertellen heeft, terwijl als we aan het eten of spelen zijn samen, ze bijna niks vertelt. </p><p>Ja als je dit leest denk je direct dat het een stukje jaloezie naar de jongste is. Dat dacht ik ook, alleen ik snap niet waarom. Er is genoeg tijd voor beide kinderen. Ze verneemt waarschijnlijk zelf ook dat ik meer plezier kan maken met de jongste en dus meer met haar klier. Dat vind ik zelf ook super vervelend, dus laat staan hoe het voor haar moet zijn. </p><p> </p><p>Heeeel veeel liefs een verdrietige moeder die haar kindje meer plezier gunt,.</p>
 
Mijn zoontje van 5 heeft ook buien dat het op zijn manier moet. Eerst vond ik het ook lastig. Als ik het niet leuk vind zeg ik het gewoon. Nee ik wil het niet op die manier spelen want dat vind ik niet leuk. Soms is het een discussie en soms accepteert hij het direct en zoeken we een manier die leuk is voor ons allebei. Ik denk dat we dat soms niet durven als moeders, maar ik zie het zijn vriendjes ook duidelijk zeggen. Dan accepteert hij het ook.
 
Als ik jouw was zou ik goed kijken naar waar je oudste behoefte aan heeft en daar op in spelen. Als ik jouw verhaal zo lees komt het op mij over dat je oudste ook graag die leuke momentjes zou willen met haar moeder net zo als de jongste dat heeft. Misschien is dit een stukje wat de oudste mist.. je zou ook altijd met haar in gesprek kunnen gaan hierover want het kan zijn dat de oudste hier ook mee zit.
 
Terug
Bovenaan