Hoi Josje, Natasja, Monique en alle anderen in hetzelfde schuitje!
Wat lief dat jij je gyneacoloog nog gevraagd hebt van de cyclus na een mk Natasja! Ik ben wel verbaasd dat zij nog nooit een 'in de war geraakte cyclus na mk' heeft meegemaakt terwijl ik van mijn verloskundige en van verschillende gyneacologen hoorde dat de menstruatie vaak langer op zich laat wachten dan normaal. Dan is je cyclus toch in de war? Nou, ik weet ook wel dat er niets anders opzit dan afwachten. Je kunt niet alles weten. En moet dat dus ook niet willen... (makkelijker gezegd dan gedaan)
Ik heb vrijdag het ziekenhuis gebeld, poli gyneacologie, omdat ik al drie dagen een enorm zeurende pijn had links en rechts ter hoogte van mijn eierstokken, uitstralend naar mijn onderrug. Nu had ik altijd al 'gevoelige eierstokken' rond de eisprong maar nooit aan beide stokken en nooit drie dagen. De verpleegkundige die ik sprak nam het erg serieus en stelde me een waslijst aan vragen om uit te sluiten dat het om een ontsteking ging. Ze overlegde met een gyneacoloog en ik moest mijn temperatuur opnemen. Die was 36.7, heel laag omdat ik paracetamol had geslikt omdat inmiddels mijn hele lijf pijn deed, als bij een griep. Denk inmiddels dat dat laatste ook een rol speelde. Griep, stress, verdriet en een heftige eisprong. Volgens de verpleegkundige kan je wel degelijk meerdere dagen last hebben van zo'n eisprong. Nooit geweten.
Anyway. Voel me nu weer iets beter. Vandaag hebben manlief en ik ons ingeschreven bij een spiksplinternieuwe enorme sportschool in de buurt. Eentje zonder pratende spierballen, akelige spiegelwanden en hysterisch opzwepende housebeats. Laagdrempelig dus. Tijd om mijn lijf te verzorgen is het. Ik neem me voor in ieder geval twee keer per week te gaan, liefst vaker.
Hee Josje, herkenbaar die dagboeken! Doe ik ook. Ik knip en plak ook veel van de forumberichtjes erin. Dat je je eerste menstruatie wilt afwachten is dat omdat je ergens toch liever niet gelijk weer zwanger wilt zijn? Ik herken dat wel. Overheersend is de gedachte dat ik stante pede zwanger wil zijn als dat zou kunnen, maar die gedachte wordt afgewisseld met de gedachte dat ik het - zoals in de boeken staat - misschien toch nog niet helemaal verwerkt heb en dat dat nog wel eens een rommelig zooitje kan opleveren als ik weer zwanger ben. Emotioneel dan.
Ik ga 22 dec. voor nacontrole. Aanvankelijk hoefde ik niet, zei de gyneacoloog vlak na de curettage, maar de verpleegkundige zei vrijdag dat ik misschien toch voor de zekerheid even moest komen. Dat geeft me een goed gevoel inderdaad. Gaan ze bij zo'n nacontrole weer een inwendige echo maken? En als je dan alweer zwanger bent (fat chance, maar never say never), kunnen ze dat dan al zien? Fantaseren kan nooit kwaad toch?
Hoi Monique!
Klinkt spannend zeg, dat je weer misselijk bent enzo. Heb je inmiddels nog us getest? Ik ben zelf ook steeds alert op 'signalen'. Zijn mijn tepels nu weer donkerder of lijkt het zo? Dat soort dingen. Ik heb wel het gevoel dat al die lichamelijke hormonale veranderingen enorm veel invloed op je gedrag en gemoedstoestand hebben. Ergens lijkt het me ook wel fijn om gewoon even weer ongesteld te worden en vandaaruit helemaal opnieuw te beginnen. Soort schone start. Maar dat zeg ik misschien maar om me in te dekken. Succes met je zieke kind en het vele werken!
Sorry voor de lange lap tekst weer meiden, ik heb moeite om to the point te blijven...
liefs en sterkte voor iedereen! Mamma M
Wat lief dat jij je gyneacoloog nog gevraagd hebt van de cyclus na een mk Natasja! Ik ben wel verbaasd dat zij nog nooit een 'in de war geraakte cyclus na mk' heeft meegemaakt terwijl ik van mijn verloskundige en van verschillende gyneacologen hoorde dat de menstruatie vaak langer op zich laat wachten dan normaal. Dan is je cyclus toch in de war? Nou, ik weet ook wel dat er niets anders opzit dan afwachten. Je kunt niet alles weten. En moet dat dus ook niet willen... (makkelijker gezegd dan gedaan)
Ik heb vrijdag het ziekenhuis gebeld, poli gyneacologie, omdat ik al drie dagen een enorm zeurende pijn had links en rechts ter hoogte van mijn eierstokken, uitstralend naar mijn onderrug. Nu had ik altijd al 'gevoelige eierstokken' rond de eisprong maar nooit aan beide stokken en nooit drie dagen. De verpleegkundige die ik sprak nam het erg serieus en stelde me een waslijst aan vragen om uit te sluiten dat het om een ontsteking ging. Ze overlegde met een gyneacoloog en ik moest mijn temperatuur opnemen. Die was 36.7, heel laag omdat ik paracetamol had geslikt omdat inmiddels mijn hele lijf pijn deed, als bij een griep. Denk inmiddels dat dat laatste ook een rol speelde. Griep, stress, verdriet en een heftige eisprong. Volgens de verpleegkundige kan je wel degelijk meerdere dagen last hebben van zo'n eisprong. Nooit geweten.
Anyway. Voel me nu weer iets beter. Vandaag hebben manlief en ik ons ingeschreven bij een spiksplinternieuwe enorme sportschool in de buurt. Eentje zonder pratende spierballen, akelige spiegelwanden en hysterisch opzwepende housebeats. Laagdrempelig dus. Tijd om mijn lijf te verzorgen is het. Ik neem me voor in ieder geval twee keer per week te gaan, liefst vaker.
Hee Josje, herkenbaar die dagboeken! Doe ik ook. Ik knip en plak ook veel van de forumberichtjes erin. Dat je je eerste menstruatie wilt afwachten is dat omdat je ergens toch liever niet gelijk weer zwanger wilt zijn? Ik herken dat wel. Overheersend is de gedachte dat ik stante pede zwanger wil zijn als dat zou kunnen, maar die gedachte wordt afgewisseld met de gedachte dat ik het - zoals in de boeken staat - misschien toch nog niet helemaal verwerkt heb en dat dat nog wel eens een rommelig zooitje kan opleveren als ik weer zwanger ben. Emotioneel dan.
Ik ga 22 dec. voor nacontrole. Aanvankelijk hoefde ik niet, zei de gyneacoloog vlak na de curettage, maar de verpleegkundige zei vrijdag dat ik misschien toch voor de zekerheid even moest komen. Dat geeft me een goed gevoel inderdaad. Gaan ze bij zo'n nacontrole weer een inwendige echo maken? En als je dan alweer zwanger bent (fat chance, maar never say never), kunnen ze dat dan al zien? Fantaseren kan nooit kwaad toch?
Hoi Monique!
Klinkt spannend zeg, dat je weer misselijk bent enzo. Heb je inmiddels nog us getest? Ik ben zelf ook steeds alert op 'signalen'. Zijn mijn tepels nu weer donkerder of lijkt het zo? Dat soort dingen. Ik heb wel het gevoel dat al die lichamelijke hormonale veranderingen enorm veel invloed op je gedrag en gemoedstoestand hebben. Ergens lijkt het me ook wel fijn om gewoon even weer ongesteld te worden en vandaaruit helemaal opnieuw te beginnen. Soort schone start. Maar dat zeg ik misschien maar om me in te dekken. Succes met je zieke kind en het vele werken!
Sorry voor de lange lap tekst weer meiden, ik heb moeite om to the point te blijven...
liefs en sterkte voor iedereen! Mamma M