A
Anoniem
Guest
Hallo Lady's,
Ik wilde jullie even op de hoogte brengen van "Anita-Gate"
Vanmiddag een gesprek gehad met het locatiehoofd. Natuurlijk weer ... ik blijf aan de gang! Toch vond ik het gesprek wel prettig. Het was duidelijk voor hem dat het werk niet het probleem is. Ik heb kort maar wel duidelijk proberen uit te leggen wat er is. Hij heeft het niet zien aankomen, ik heb ook niks aangegeven. Mijn team is op de hoogte en reageerde ook verbaast. Oh oh, wat kan ik toch goed verbloemen!
Volgende week maandag hebben we weer een gesprek. Dan kijken we hoe het gaat met me. Misschien ben ik dan al aardig opgeknapt en ga ik weer 1 dienst draaien. Het moet gewoon eerst eens rustig gaan worden in mijn lijf!
Ik voel me tot nu toe best redelijk. Het hele erge down gevoel is wel wat minder. Maar ik ben er zeker nog niet. Sommige dingen kan ik helemaal niet aan. Voorbeeld: gister was Daan op zijn buik in slaap gevallen. Zo werd hij dus ook wakker. Hij schrok zich een hoedje en begon te brullen. Maar...ik was buiten in de tuin en had het niet gehoord! Ik stond te kleppen... Dus opeens hoorde ik hem, met een noodgang naar boven en daar lag Daan...helemaal bezweet en in paniek. Ik heb hem gepakt en schrok zo dat ik maar mee ging snikken. Ik kon er niks aan doen.... voelde me zo schuldig en verdrietig. Voordat ik er erg in had huilde ik al. Snel me weer vermand en Daan getroost. En dan merk ik dus: dit is nog niet Anita. Ik was alweer te vroeg aan het juigen. Nou ja, ook weer een wijze les.
Deze week ga ik niks doen! Dat heb de laatste paar dagen ook niet gedaan, voelt best goed!
X Anita
Ik wilde jullie even op de hoogte brengen van "Anita-Gate"
Vanmiddag een gesprek gehad met het locatiehoofd. Natuurlijk weer ... ik blijf aan de gang! Toch vond ik het gesprek wel prettig. Het was duidelijk voor hem dat het werk niet het probleem is. Ik heb kort maar wel duidelijk proberen uit te leggen wat er is. Hij heeft het niet zien aankomen, ik heb ook niks aangegeven. Mijn team is op de hoogte en reageerde ook verbaast. Oh oh, wat kan ik toch goed verbloemen!
Volgende week maandag hebben we weer een gesprek. Dan kijken we hoe het gaat met me. Misschien ben ik dan al aardig opgeknapt en ga ik weer 1 dienst draaien. Het moet gewoon eerst eens rustig gaan worden in mijn lijf!
Ik voel me tot nu toe best redelijk. Het hele erge down gevoel is wel wat minder. Maar ik ben er zeker nog niet. Sommige dingen kan ik helemaal niet aan. Voorbeeld: gister was Daan op zijn buik in slaap gevallen. Zo werd hij dus ook wakker. Hij schrok zich een hoedje en begon te brullen. Maar...ik was buiten in de tuin en had het niet gehoord! Ik stond te kleppen... Dus opeens hoorde ik hem, met een noodgang naar boven en daar lag Daan...helemaal bezweet en in paniek. Ik heb hem gepakt en schrok zo dat ik maar mee ging snikken. Ik kon er niks aan doen.... voelde me zo schuldig en verdrietig. Voordat ik er erg in had huilde ik al. Snel me weer vermand en Daan getroost. En dan merk ik dus: dit is nog niet Anita. Ik was alweer te vroeg aan het juigen. Nou ja, ook weer een wijze les.
Deze week ga ik niks doen! Dat heb de laatste paar dagen ook niet gedaan, voelt best goed!
X Anita