Verwachting als moeder en onzekerheid

<p>Hallo allemaal, </p><p>ik wil even mijn verhaal kwijt.</p><p>ik ben in verwachting van mijn eerste kindje. Ik droom als sinds ik klein ben om in de toekomst kinderen te krijgen. Ik ben onverwachts zwanger geraakt terwijl ik aan de pil was. Nu de moment langzaam aanbreekt begin ik me steeds meer angstig te voelen. De baby is natuurlijk meer dan welkom want vind het al zo mooi dat ik überhaupt kinderen kan krijgen en ben zeker gelukkig ermee!</p><p>Ik krijg gedachtes van wat als ik het niet goed doe, of ik krijg het gevoel dat ik me anders moet opstellen omdat ik moeder word om een goed voorbeeld te zijn. <br /><br />ik wou graag weten of er meerdere mensen zijn die zich zo hebben gevoelt tijdens hun eerste zwangerschap. Heb last van mijn onzekerheid!</p><p>Ik wil gewoon een topmoeder zijn! En kan dan ook zeker niet wachten op mijn kleine. </p><p>groet, Djamila</p><p> </p>
 
Heb t ook gehad hoor heel erg tijdens mn eerste zwangerschap maar geloof me.. ook deze zwangerschap heb ik t.. en ben nu vannde 2e zwanger.. heb zoiets soms van: hoe gaan we dit doen ? Kan ik t wel enz enz.. maar zodra je moeder bent gaat alles vanzelf.. klinkt cliche maar ik vond alles vrij vanzelf gaan! Je kunt het!!! Maar ik snap je onzekerheid 
 
Hoi Djamilla,
Allereerst gefeliciteerd natuurlijk! Hoever ben je?
Ik verwacht ook mijn eerste kindje (nu 36+5) en ik begrijp je gevoel heel goed. Ga ik het wel goed doen? Zal ik een goed voorbeeld zijn?
Heb het hier zelfs met mijn verloskundige over gehad en zij zei ook dat dat volkomen normale gedachtes zijn die deels worden veroorzaakt door alle hormonen en emoties die bij een zwangerschap komen kijken, en dan ook nog de ontwetendheid/onzekerheid van een eerste zwangerschap. 
Niks om je druk over te maken dus! Probeer vooral te genieten en laat het op je afkomen. 
 
Hey Djamilla,
 
Dit gevoel is zo herkenbaar! Ik ben 3 weken geleden bevallen van ons eerste kindje, een dochter. 
Tijdens mijn hele zwangerschap heb ik meerdere keren gedacht: kan ik dit wel. Richting het einde dacht ik zelfs steeds: wil ik dit wel.. ons hele leven gaat zo veranderen, ben ik hier wel klaar voor!?
Het klinkt echt super afgezaagd maar met dat je kind er is laat je die gedachtes los. Want wat er ook gebeurt, je probeert er zo goed mogelijk voor je kind te zijn.
Realiseer je nu dat je vol hormonen zit en dat je echt niet de enige bent die zo denkt. Het komt goed!
 
Terug
Bovenaan