verwerken bevalling

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hallo dames,

Ik heb erg veel moeite met het verwerken van de zwangerschap / bevalling. Inmiddels is mijn kleine meid alweer 3,5 week oud. Maar nog steeds komt mijn bevalling in dromen / nachtmerries terug. En ook overdag denk ik er nog veel aan. En ook aan de zwangerschap. De dagen dat ik op mijn menstruatie wachtte die uitbleef. Aan hoe het was om de zwangerschapstest af te lezen. Het aan mijn man / familie / vrienden vertellen. Het dikker worden van mn buik. Ik heb er toen allemaal niet zo bij stil gestaan hoe wonderlijk het allemaal was maar nu wel. Ik doe het niet expres, maar af en toe flitst het voorbij en dan word ik wat verdrietig.
Ook denk ik vaak aan hoe Tyche geboren werd, dat ze op mijn buik werd gelegd. De nacht in het ziekenhuis dat ze bij mij in bed lag. Hoe ze rook. Haar eerste blik naar mij. De tranen van haar papa. Ik word er zo wee moedig van, ook al was het geweldig!! Maar ik wil dit gedeelte voor mezelf afsluiten en ik weet niet hoe. Ik heb het er echt wel moeilijk mee.
Wel wil ik even voorop stellen dat ik heel gelukkig ben met mijn meisje hoor, niet dat ik niet van deze ogenblikken geniet want dat doe ik natuurlijk wel. Maar ik wil nu verder met haar en heb het idee dat ik blijf hangen. Iemand tips?

Liefs Kirsten, mama van Tyche
 
Hoi,
Allereerst nog gefeliciteerd met de geboorte van je dochter!!!
En ik ben bang dat ik niet de eerste zal zijn die het zegt, maar het hoort erbij.
Het herbeleven van zwangerschap en vooral de bevalling blijft nog wel een tijdje.
Dat is ook heel gezond, want zo geef je deze grote gebeurtenis een plekje in je
geheugen. Bij mij heeft het ook een tijdje geduurd. De eerste weken dacht ik vooral
aan wat er op welk tijdstip gebeurde. En daarna meer aan de kleine dingen.
Dat heeft ongeveer geduurd tot mijn zoontje 1 jaar was. Toen dacht ik alleen nog
maar even aan de bevalling en het moment dat hij op mijn buik werd gelegd.
Maar echt het wordt minder en het hoort er gewoon bij.
Liefs melanie
 
Gefeliciteerd met de kleine Tyche. Leuke naam trouwens!
Al die gedachten en gevoelens horen er echt bij. Zeker de eerste paar maanden blijf je alles herbeleven. Ik heb inmiddels twee bevallingen gehad en nog steeds denk ik regelmatig aan hoe het was en zo. Nu overheersen misschien nog de minder leuke kanten van de bevalling, ook omdat het nog maar zo kort geleden is. Let op mijn woorden: over een half jaar ben je al die pijn en moeite vergeten en ben je alleen nog maar trots op de kleine meid.

Hou wel in de gaten dat de weemoedige buien niet de overhand krijgen. En blijf over je gevoelens praten met je partner, moeder, zus, vriendin of wie dan ook. Er over praten lucht al een heel stuk op.

Ik hoop dat je hier iets aan hebt, enne.... genieten hoor! Voor je het weet gaan ze al weer naar school!

Groetjes, Ilja
 
Haha ja hoor ik geniet zeker van mijn meid. En bedankt voor de reacties. Ik moet zeker blijven praten want krop het allemaal nogal eens op. Maar vind het erg moeilijk. Ga het denk ik allemaal opschrijven en dan aan mijn man laten lezen ofzo want als ik het moet vertellen dan jank ik al voordat ik begonnen ben. Slaat nergens op, stomme hormonen. En ik zorg dat deze gevoelens niet de overhand krijgen want dan kijk ik naar mijn kleine kaboutermeisje, die me nog zo leuk scheel aankijkt en dan schijnt bij mij de zon weer. Bedankt!
 
Hey

Ik heb het allemaal kunnen verwerken   door dat ik het opgescheven heb.
En dat was ook niet alleen om te kunnen verwerken maar ook voor later voor mijn dochter.

Als ze oud genoeg is kan ze lezen hoe het er allemaal gebeurt is dat leek me wel leuk.
En voor mij eigen om te lezen hoe het allemaal was en die gevoelens weer naar boven te krijgen hahahaha.

Groetjes Veron
 
Hallo meid
Ik herke het helemaal. Heb er ook maande mee geworsteld. Het bleef door mijn hoofd spoken.   Door er maar over te blijven praten, verwerkte  ik dat langzaam. k denk dt je het gewoon de tijd moet geven. Het is niet niks wat je allemaa hebt meegemaakt. Gun jezelf die tijd.
Ze hebben tegen mij gezegd. Negen maanden zwanger, en negen maanden ontzwangeren.
xsuusje
 
Hoi,
Ik herken je verhaal helemaal, mijn dochtertje is inmiddels 14 weken oud....het begint nu wat te slijten. Het is nogal een gebeurtenis zo'n bevalling..je doet het tenslotte niet dagelijks, ik niet althans. Ik had een hele gemakkelijke bevalling, dus het is niet dat ik iets rottigs moet verwerken. Maar ik dacht er in het begin ook heel erg vaak aan. Vooral de eerste weken. Nu ben ik inmiddels al weer aan het werk en heb je dus andere dingen aan je hoofd. Waar ik nu vooral aan denk  is dat het al weer zo lang geleden is. Maar de bevalling van moment tot moment overdenken, zo van toen gebeurde dit en toen gebeurde dat enz. nee dat doe ik gelukkig niet meer.
Ik merkte dat het minder werd, toen ik als mensen er naar vroegen een steeds kortere versie ging vertellen. Op een gegeven moment word je het gewoon zat om steeds hetzelfde verhaal te vertellen.
Het gaat echt over....
Veel suc-6 en geniet van je kindje.
Groetjes Jessica.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan