Verwerkt?

A

ANONYMOUS_USERNAME

Biate en Po,

Ik lees dat jullie je miskraam allebei al hebben verwerkt. Gaat dat echt zo snel? Bij mij is het al 10 dagen geleden en het schiet niet op met verwerken, misschien komt het ook wel omdat ik al ruim 14,5 week zwanger was en mijn kindje net zo oud. Het duurt in ieder geval lang, ik moet echt door een heel rouwproces.
Ik heb gelukkig op het "verdriet en verlies forum" iemand gevonden die vorige week bijna hetzelfde heeft meegemaakt als ik, dus da's wel fijn. Want door 100 miskraamverhalen te lezen denk ik te weten dat er een groot verschil is tussen een vruchtzakje verliezen en een minimensje met alles erop en eraan...
Niet dat ik jullie verlies hiermee wil bagatelliseren, natuurlijk. Ik ben blij voor jullie dat jullie er zo snel bovenop komen!

Liefs,
Marjon
 
Hoi lieve Marjon,

Maak je geen zorgen. De 1 verwerkt alles veel sneller dan de ander. Ik dacht van mezelf dat ik er ook al snel overheen was maar een paar maanden later, toen ik op vakantie was en even alles kon laten bezinken, kreeg ik toch nog weer even een terugslag. Neem er de tijd voor. Het is ook niet niets!

Sterkte!

Groetjes F.
 
HOI Marjon,

Het is niet dat ik er zo overheen stap, we hebben het er nog dagelijks over en het blijft een deel van ons leven, dit verlies. Maar ik denk dat je wel gelijk hebt (als ik naar mezelf kijk) dat ik geen vruchtje/kindje hebt gezien. In ons hart was ie er wel maar we hebben hem niet gezien. Bij ons begon het met bloedverlies en toen begon bij mij al het verdriet en de angst. Toen de vlk het woord miskraam zei wist ik dat al twee dagen dus was ik er al die tijd al mee bezig.
Iedereen verwerkt het op zijn eigen manier en dat moet je ook doen. Sterkte en neem de tijd die je nodig hebt.

Liefs Po
 
Ik heb deze week mijn eerste echo gehad. Vol goede moed gingen we er naar toe. Ik werd doorverwezen naar het ziekenhuis omdat men niets kon ontdekken. In het ziekenhuis(na 3 gynaecologen) kwamen ze erachter dat het om een zeldzaME MOLA-ZWANGERSCHAP GING. Mijn baarmoeder was heel groot en ik heb torenhoge hormonen in mijn lichaam. Ik ben vrijdag twee keer geopereerd. Ik weet zeker dat ik hier heel lang verdriet van zal houden. We dachten dat we de gevarenzone voorbij waren en dat we in april een kindje konden verwachten. Ook is er over mola weinig bekend dus heb ik het gevoel dat niemand het begrijpt.
 
Voor Marjon,

Ik wil graag op je berichtje reageren. Het is niet zo dat het vergeten is en dat ik er niet meer aan denk. Misschien maakt het wel verschil, de situatie en de persoon. Natuurlijk was ik in de veronderstelling dat ik in april moeder zou worden. Het is bij mij erg lang blijven zitten voor ik wist dat het niet goed zat maar het was niet meer dan een klompje cellen. Heb het zelf niet gezien. Tuurlijk heb ik een rotweek gehad met veel emotionele momenten. Maar ik kan me best aan woorden vasthouden van ik ben nog "jong" genoeg en het gaat ons heus wel een keer lukken. Vanochtend ben ik naar gyn geweest voor nacontrole van curettage, het weefsel liet niets afwijkends zien, weer positief denk ik dan maar. Wel zei gyn. dat ik beter op normale cyclus kon wachten dan er direct voor te gaan. Mijn vk zei dat ik er gewoon direct weer voor moest gaan. Waarom spreken ze elkaar tegen???? Snap het soms allemaal niet dus dat zet me wel weer aan het denken. Ik heb een leuke drukke baan en een leuk druk privé leven (zijn een huis aan het bouwen) misschien doet me dat het ook wat sneller "vergeten". Ik denk echt dat het er ooit wel goed komt en daar moet jij ook vanuit gaan. En als je baalt of je verhaal eens flink kwijt moet ben ik er voor je op het forum. Veel sterkte met het verlies en verdriet misschien helpt het dat je weet dat er heel veel met jou dit zelfde verdriet hebben.
Gr. Biate.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan