Verwijde nierbekken bij ons ongeboren manneke

Hallo allemaal,

Gisteren is bij ons kleine mannetje bij een 32 weken echo ontdekt dat hij verwijde nierbekken heeft. Dat was al zo bij de echo van 20 weken maar toen gingen ze er van uit dat het met 32 weken wss wel normaal zou zijn, dat komt namelijk vaak voor. Bij ons dus helaas niet.

Het linker niertje is het ergst verwijd, zit nu op 19,2 mm en de rechter op 7,4 mm. Ik weet eigenlijk niet eens of de rechter binnen de norm valt (echoscopist heft daar niks over gezegd). Linker is iig ruim verwijd.

Maandag de 19e hebben we een afspraak/echo bij de gynaecoloog en tot die tijd is het afwachten, juist dat vind ik zo moeilijk. Iedereen zegt maak je niet ongerust maar ja dat is makkelijker gezegd dan gedaan al snap ik wel dat het goed bedoelt is.

1 van de niertjes werkt wel goed als het goed is, want het vruchtwater is normaal qua hoeveelheid wat betekent dat meneer gewoon plast, dus dat werkt iig.

Het wordt wss afwachten tot de bevalling, kleine moet wss aan de antibiotica en na een paar dagen wordt er een echo gemaakt en dan wordt er verder gekeken hoe of wat. Tenminste, dat denk ik, dat is wat ik lees op internet. Jaja, ik weet dat ik dat beter niet kan doen maar ik zit met zoveel vragen en dan ga je toch op zoek.

Ik voel me ook een soort verraden door mijn lijf, ik heb hiervoor twee miskramen gehad maar dat heb ik een plaatsje kunnen geven door te denken dat de natuur ons heeft behoed voor een ongezond kindje en dan gebeurd dit. Maar ja, dat zullen de emoties en de hormonen wel zijn.

Het is in ieder geval niet levensbedreigend maar fijn is anders natuurlijk. Vind het iig fijn om mijn verhaal hier kwijt te kunnen en als er ouders met ervaring zijn dan hoor ik dat uiteraard graag.

In ieder geval bedankt voor het lezen!
 
Hallo zwangergab,

je verhaal lijkt veel op het onze. Met 35 weken zwangerschap van onze zoon bij toeval ontdekt dat de blaas erg groot was. In ZH bleek dat 1 nier ernstig vergroot was, 1 mild, urether ernstig vergroot, blaas veel te groot. Bij jongetjes schijnt dit wel vaker voor te komen. De veronderstelde oorzaak was een obstructie in zijn plasbuis. Ik heb de zwangerschap moeten uitdragen (ik weet welke zorgen je nu hebt) en het zag er voor de geboorte heel ernstig uit. Ons werd verteld dat hij misschien binnen een week na de geboorte geopereerd moest worden. Moest ook in het ZH bevallen en onze zoon werd ook gelijk opgenomen op de NICU. Echter, gelijk na de geboorte heeft meneer geplast! (ze dachten dat hij dit misschien niet zou kunnen)Na 1 dag mocht hij al naar huis om vanuit thuis verdere onderzoeken af te wachten (blaastest, echo). Een operatie bleek uiteindelijk niet nodig, omdat hij wel kon plassen. Er is geen obstructie meer gevonden (wij denken dat deze tijdens het blaasonderzoek aan de kant geduwd is). De eerste maanden heeft hij antibiotica geslikt, maar daar mochten we mee stoppen.
In de praktijk heeft zijn eerste jaar er zo uitgezien: iedere 2,5 maand een echo en nierfunctieonderzoek. Tevens verhoogde waakzaamheid voor infecties. Bij koorts altijd eerst urineweginfectie uitsluiten (bij de apotheek kun je plaszakjes voor babyjongetjes kopen (om urine op te vangen), altijd makkelijk om in huis te hebben en scheelt je een hoop ritten naar huisartsenpost of ZH). Wij hebben nu een 13 maanden oude zoon die er kerngezond uitziet en zich volledig normaal ontwikkeld. De kindernefroloog heeft tegen ons gezegd dat we hem als een normaal kind kunnen behandelen. Hij gaat dan ook gewoon naar het kinderdagverblijf, waar we goede afspraken mee hebben. (niet te lang in ontlasting laten zitten en het aantal plasluiers in de gaten houden).
Er komt nu heel veel op jullie af, maar heb vertrouwen!!! Ze kunnen echt heel veel en ons is verteld dat ze dit vroeger vaak niet eens opmerkten.

Succes!
ps wat mij erg heeft geholpen is dat ik het toch voor elkaar heb gekregen dat mijn verloskundige (in overleg met gyn) de bevalling in het ZH heeft mogen doen. (je zal nu ook wel een medische indicatie hebben toch?)Zij heeft ook rekening gehouden met mijn wens om (mits de gezondheid van de baby het toeliet), de baby net na de geboorte zo lang mogelijk op de buik te houden. Dit moment vergeet je namelijk nooit meer en je gaat het jammer vinden als het niet lukt, dus vraag erom!!! Het heeft er bij ons voor gezorgd dat we ondanks allle zorgen toch heel positief terugdenken aan de bevalling.
 
Terug
Bovenaan