Vier miskramen

Hoi allemaal,

Ik ben gisteren gecuretteerd nadat de zwangerschap met 9 weken fout is gegaan. Ik heb in totaal vier miskramen gehad (twee spontaan in de zevende week en twee curettages waarbij het hartje met 9 weken stopte). Gelukkig (!!!) hebben we ook een gezonde zoon van twee jaar, maar in de 15 maanden dat we bezig zijn voor een tweede kindje heb ik dus drie miskramen achter elkaar gehad. Klap na klap eigenlijk...

Wie heeft er ervaring met meerdere miskramen? En tot hoever ga je om toch die kinderwens te vervullen? Ik wil mijn zoontje zo graag een broertje of zusje geven, maar niet ten koste van alles. Voorlopig doen we het maar eventjes wat rustiger aan en gaan eens een tijdje aan onszelf denken. Raak ik zwanger dan is dat natuurlijk hartstikke fijn en anders gaan we over een jaartje ofzo nog een serieuze poging wagen.

Ik vind het heel moeilijk om de grens te bepalen tot hoever we moeten gaan, maar ik denk dat we ook ergens de knoop door moeten hakken... Hoewel ik toch elke keer positief ben gebleven als ik zwanger was, vraag ik me meer en meer af of het nog ooit zal lukken (en hoe het toch kan dat we wél een gezonde zoon hebben, want dat wordt steeds ongelooflijker).

Groetjes van Sacha

P.S. Er zijn na de vorige miskraam al onderzoeken gedaan, maar er is niks gevonden.
 
Hoi Sacha,
Ik herken wel veel in jou verhaal. In 2 1/2 jaar tijd heb ik twee miskramen gehad. Omdat het ook zo lang duurde voordat we zwanger werden zijn er ook allerlei onderzoeken gedaan vooraf. Ik heb een beetje hetzelfde als jou gehad. Ik (wij) wilden heel graag een kindje maar niet ten koste van alles. Zo ben ik dus ook redelijk selectief geweest in de onderzoeken die ik heb laten doen, en wilde niet direct een echt medisch geval worden. Ik kan je wel vertellen dat er wel hoop is. Ik ben nu voor de derde keer zwanger en nu al 19 weken!. Ik ben zonder medische ingrepen (wel vrij snel na de laatste curretage) zwanger geworden. Ik wil je in ieder geval veel sterkte wensen. In dit soort gevallen blijft het moeilijk om keuzes te maken.

liefs mik
 
Hoi,
Ook ik herken veel van jouw verhaal in die van mij, ik heb in een half jaar tijd twee miskramen gehad en zijn nu een jaar bezig met zwanger worden. Wij hebben ook een zoontje van twee en het lijkt me ook heel goed voor hem als er een tweede bijkomt. Ons verlangen is heel groot en na de miskramen zat ik ook in een dipje en zei dat ik rustig aan wilde doen maar al heel snel kwam de wens weer boven en het gevoel geen tijd te willen verliezen dus zijn we er weer mee bezig. Ik heb een bloedonderzoek gehad om te kijken naar mijn hormonen maar daar zkam niks uit en een echo naar opbouw v. slijmvliesopbouw, uitslag dito. Ik kan me wel goed voorstellen dat je na vier miskramen het even niet ziet zitten; je bent er zoveel mee bezig, dan is het raak en loopt het weer niet goed af! Ook het idee dat je steeds een meer kans op een miskraam hebt naarmate het aantal keren toeneemt vind ik doodeng,maar toch, ik ben er voor mijn gevoel nog niet klaar mee.
Ik wens je veel sterkte met de verwerking want het komt elke keer weer ongelovelijk hard aan!
Groetjes,A.
 
Hoi,

Toen mijn oudste dochter 1 jaar was, wilden we graag nog een kindje. En ook nu was ik na 3 maanden weer zwanger, hoera !
De vreugde was van korte duur, want ik kreeg na 6 weken een vroege miskraam. Dit gebeurde nog 2 keer, met elke keer een maand tussenpoos. We waren gesloopt.
Bij controle bij de gyn. (chromosomenonderzoek) konden ze niets vinden. Maar mijn cyclus was zo onregelmatig na 3 miskramen, duurde soms wel 6 / 7 weken.
Gyn besloot nog een baarmoederonderzoek onder narcose te doen waarbij de boel ook nog eens schoongemaakt zou worden.
Toen we de uitslag hiervan na zo'n 8 weken kwamen ophalen, was ik overtijd en.........ja uit het urine onderzoek bleek dat ik zwanger was. Inmiddels ben ik heel gelukkig met twee meiden van 4 en 1 jaar !
Het enige wat ik kan zeggen, volg je gevoel en probeer er over te praten met lotgenoten, want ik heb ervaren dat dit eigenlijk de enige (kunnen) zijn wat je moet doormaken.
groetjes
 
Hallo Sacha,

Ik denk ook precies te voelen wat jullie nu voelen. Heb een dochter van dik 2.5.jaar en wil haar heel graag een broertje of zusje geven. Ben gisteren net voor de tweede keer gecuriteerd en bij ons was dit de 3 de keer dat het mis ging ( eerte keer 4 dagen overtijd en spontaan, daarna met 8 weken gestopt met groeien en tot slot een windei) Over 6 weken bij de nacontrole word over evt. onderzoeken gesproken. Weet dat we daar niet al te veel van moeten verwachten.

Als jullie aanvoelen dat jullie even een time out nodig hebben, moet je daar gewoon even aan toe geven. Snap aan de andere kant ook dat je graag snel weer een poging wil wagen om geen tijd te verliesen(heb ik altans). Wij gaan volgende week voor 4 weken op vakantie. Heb me voor genomen daar geen poging te doen, maar de nacontrole zo wie zo even af te wachten.

Je laatste vraag zitten ook in mijn hoofd. Hoe kan het dat we wel een gezonde dochter hebben gekregen (in 1 keer raak, een geweldige zwangerschap en de bevallen ging ook prima) Wat is er nu anders in mijn lichaam?(leeftijd?, een zwangerschap en bevalling rijker?, of het feit dat ik toen der tijd mijn te hoge bloeddruk met medicatie onder controle had en bij de 3 miskramen niet????)Zal het ooit nog lukken om een tweede op de wereld te zetten?? Ik zelf hoop nog voor mijn vakantie medicijnen te krijgen om mijn bloeddruk weer onder controle te krijgen. Wie weet heeft dat een positieve invloed op een evt. volgende zwangerschap (heb ik het gevoel dat ik er zelf ook iets aan kan doen). Was na de tweede miskraam zelfs al op internet wezen zoeken naar wat goed was om te eten wanneer je zwanger bent.Probeerde elke dag van alle vitamines wat binnen te krijgen en veel vers geperste sinaasappelsap.
Het heeft dus niets uitgemaakt,maar het is natuurlijk nooit verkeerd om gezond te eten.

Wil jou heel veel succes en sterkte toe wensen met het verwerken van het verdriet en het maken van afwegingen van tot hoe ver je moet/kunt gaan om je kinderwens in vervulling te laten gaan.

Groetjes Anna.
 
Terug
Bovenaan