Hoi allemaal,
Ik ben gisteren gecuretteerd nadat de zwangerschap met 9 weken fout is gegaan. Ik heb in totaal vier miskramen gehad (twee spontaan in de zevende week en twee curettages waarbij het hartje met 9 weken stopte). Gelukkig (!!!) hebben we ook een gezonde zoon van twee jaar, maar in de 15 maanden dat we bezig zijn voor een tweede kindje heb ik dus drie miskramen achter elkaar gehad. Klap na klap eigenlijk...
Wie heeft er ervaring met meerdere miskramen? En tot hoever ga je om toch die kinderwens te vervullen? Ik wil mijn zoontje zo graag een broertje of zusje geven, maar niet ten koste van alles. Voorlopig doen we het maar eventjes wat rustiger aan en gaan eens een tijdje aan onszelf denken. Raak ik zwanger dan is dat natuurlijk hartstikke fijn en anders gaan we over een jaartje ofzo nog een serieuze poging wagen.
Ik vind het heel moeilijk om de grens te bepalen tot hoever we moeten gaan, maar ik denk dat we ook ergens de knoop door moeten hakken... Hoewel ik toch elke keer positief ben gebleven als ik zwanger was, vraag ik me meer en meer af of het nog ooit zal lukken (en hoe het toch kan dat we wél een gezonde zoon hebben, want dat wordt steeds ongelooflijker).
Groetjes van Sacha
P.S. Er zijn na de vorige miskraam al onderzoeken gedaan, maar er is niks gevonden.
Ik ben gisteren gecuretteerd nadat de zwangerschap met 9 weken fout is gegaan. Ik heb in totaal vier miskramen gehad (twee spontaan in de zevende week en twee curettages waarbij het hartje met 9 weken stopte). Gelukkig (!!!) hebben we ook een gezonde zoon van twee jaar, maar in de 15 maanden dat we bezig zijn voor een tweede kindje heb ik dus drie miskramen achter elkaar gehad. Klap na klap eigenlijk...
Wie heeft er ervaring met meerdere miskramen? En tot hoever ga je om toch die kinderwens te vervullen? Ik wil mijn zoontje zo graag een broertje of zusje geven, maar niet ten koste van alles. Voorlopig doen we het maar eventjes wat rustiger aan en gaan eens een tijdje aan onszelf denken. Raak ik zwanger dan is dat natuurlijk hartstikke fijn en anders gaan we over een jaartje ofzo nog een serieuze poging wagen.
Ik vind het heel moeilijk om de grens te bepalen tot hoever we moeten gaan, maar ik denk dat we ook ergens de knoop door moeten hakken... Hoewel ik toch elke keer positief ben gebleven als ik zwanger was, vraag ik me meer en meer af of het nog ooit zal lukken (en hoe het toch kan dat we wél een gezonde zoon hebben, want dat wordt steeds ongelooflijker).
Groetjes van Sacha
P.S. Er zijn na de vorige miskraam al onderzoeken gedaan, maar er is niks gevonden.