<p>Ik had niet verwacht dat ik nu op een forum als deze zou zitten. Ik probeer namelijk niet om zwanger te worden, maar het is wel een aantal keer fout gegaan met het condoom. </p><p>Wat achtergrond informatie: ik ben 29 jaar en zit in het op een na laatste jaar van mijn studie. Mijn vriend is 30 en we zijn al 2.5 jaar samen. Ik ben begin september gestopt met de pil, omdat ik er niet lekker op ging en wilde liever even condooms gebruiken om mijn lichaam wat rust te gunnen. We zijn dus niet bezig om zwanger te worden. Ik heb wel een hele regelmatige cyclus, altijd al gehad ook voor ik de pil gebruikte. Na dat ik gestopt ben heb ik niet hoeven ontpillen en ik ben meteen weer zoals normaal ongesteld geworden. </p><p>Mijn cyclus duurt meestal 30-31 dagen. Op dit moment zit ik op de 38ste dag en volgens mijn app betekent dit dat ik 5 dagen over tijd ben. Normaliter krijg ik enkele uren (jaja) voordat ik ongesteeld word rugpijn. Op dit moment heb ik al sinds eerste kerstdag rugpijn en krampen. Ik moest laatst voor de bus rennen en moest stoppen, omdat mijn borsten pijn deden. Ik ben mega emotioneel (moest huilen bij een reclamebord). Ik heb honger als de pest. Misselijk, veel plassen. Krijg het soms heel warm. En ik ben echt intens moe, ik lig het liefst tot 10 uur in bed en wil er rond 5 uur na werk al weer in. </p><p>Ik heb nu al vier testen gedaan en alle vier zijn ze negatief (bij de eerste zag ik wel iets, maar alleen in bepaald licht en zelf dan twijfelde ik). Vandaag heb ik er twee gedaan. 1 was negatief, ik had toen ook wel wat gedronken een half uur er voor. Bij de test die ik later heb gedaan kwam er een raar streepje alsof het inkt was vervaagd en hij kwam ook pas na tien minuten dus volgens mij telt hij dan niet?</p><p></p><p>Punt is... ook al zijn we er rationeel niet helemaal klaar voor (we hebben goede banen en een leuk appartementje en we hebben de leeftijd daar niet van. Maar met mijn studie en het mentaal voorbereiden..) ik ben wel echt mega teleurgesteld. Kan er wel om janken. Ik durf het bijna niet tegen mijn vriend te zeggen. Ik wil geen druk op hem leggen, maar het voelt alsof ik nu wat mis. Alsof ik iets ben kwijt geraakt.. En tegelijkertijd denk ik, waarom heb ik zoveel symptomen en waarom ben ik voor het eerst sinds mijn dertiende overtijd..? </p><p>Wat zijn jullie ideeën? En vooral.. herkent iemand zich hierin? </p>