vinden jullie het ook zo eng om te vertellen?

A

ANONYMOUS_USERNAME

sinds vandaag heb ik het op mijn werk verteld aan collega's enzo dat ik 12 weken zwanger ben. Mijn baas wist hte al, nu de rest nog. Vind het toch wel eng, het is zo definitief, stel dat er toch iets mis is, dan moet je dat straks ook weer vertellen.
a.s. vrijdag weer een echo, voorlopig de laatste denk ik, dus hoop dat alles goed is.
boekie
 
Ja, dat lijkt me ook best wel eng. Dus misschien vertel ik het alleen mijn vriendinnen en familieleden rond de 12-13 weken en pas later (als het echt aan me te zien is) op mijn werk...
 
Ik heb het al met 8 weken op mijn werk moeten vertellen ivm hevige
misselijkheid en braken. Dan is het toch wel fijn als mensen er vanaf
weten en er rekening mee kunnen houden.

Volgende week de 1e echo en dan vertel ik het mijn vriendinnen

nienke

 
Dag dames,

Op 1 of andere mannier had ik hemaal geen moeite om het te vertellen. Het floepte er gewoon ineens perongeluk uit. Ben het pas echt na de 11e week gaan vertellen. maar mn leerlingen vroegen er al eerder naar, of ze het aanvoelden  . Hoewel ik toen nog niet dikker geworden was. Nu zit ik bijna op 13 weken en begin echt al een buikje te krijgen.
Loop al in positiebroeken rond, want gewone spijkerbroeken zaten echt niet lekker meer. Hebben jullie dit ook?

Groetjes Jen
 
Ik heb het echt niet eng gevonden om te vertellen, wel heel vreemd dat ik het kon vertellen. Wij zijn drieenhalf jaar bezig geweest om zwanger te raken, we zaten in de medische molen en dan opeens vlak voor de 1ste IVF, was ik zwanger, spontaan dus geen IVF meer nodig. Dan heeft het toch even tijd nodig om het echt tot je door te laten dringen dat het zo is, dat ik echt een kindje verwacht.
Het vertellen aan mensen dat ik zwanger ben, na zo een lange tijd, dat was heerlijk en maakte het voor mij steeds echter.
Maar ook heel onzeker, zeker vlak voor mijn eerste echo, pff, wat was ik zenuwachtig.
Nu nog kan ik heel raar opkijken als mensen aan mijn vragen hoe het met de zwangerschap gaat en dan moet ik weer even mijzelf bedenken, oh ja, IK ben zwanger. Zo blij en dankbaar, dat het toch eindelijk gelukt is en dan ook nog zonder IVF.

Alice



 
Hoi,

Ik vind het wel een beetje spannend om te gaan vertellen aan mijn baas, maar dat komt omdat ik nu voor de derde keer zwanger ben in 4 jaar... hij zal er niet blij van worden!
Ik heb volgende week de termijnecho, als die goed is... dan ga ik het gelijk vertellen.
 
Ik heb het deze week bekend gemaakt met 11 weken zwangerschap, ik had geen zin meer om mijn mond te houden. Toch was ik erg bang voor de reacties. Dit omdat ik in een vooral mannenwereld werk en het geen alledaags iets is dat er een werknemer zwanger is.

Ik zag er ook echt tegenop, zeker ook omdat ik mijn collega's of leidinggevenden eigenlijk nooit zie buiten de kersborrel en de zomerse bbq.

Achteraf is het heel erg meegevallen en zijn ze enorm blij voor me. (tenminste, zo lijkt het, of het echt zo is dat laten we in het midden )
 
Hi,
Wij hebben het onder zwaar embargo verteld aan de beide moeders, omdat we 12 jaar samen zijn en zij geruime tijd aandrongen op kleinkinderen..Wij hadden geen kinder wens dus hun opmerkingen hebben nooit ons echt geraakt..Maar toen de test positief was, vonden we toch dat zij het meteen als eerste mochten weten..Het was de bedoeling dat de rest (broertjes en zusjes) het na de eerste echo zouden weten; maar de ene mamma floepte het eruit..Tja, voor hen was het heel emotioneel..Net voor  de eerste echo heb ik het aan mijn manager moeten vertellen, ivm opmerkingen over teruggetrokken zijn (want erg misselijk met lunchpauzes en onregelmatigere aanvang en vertrektijden ivm zware vermoiedheid, moet elke dag 95km enkele reis maken naar mijn werk nl.)
Toen bleek dat het een tweeling was (we waren ook in de 11e week toen) was het hek van de dam, we hebben het toen maar ook aan vrienden & collega's verteld..De reacties zijn zooooooo leuk..Vooral omdat wij nooit met kinderen bezig waren, vindt iedereen het grappig(!) dat het er ineens 2 zijn..Zeg maar nee,...
Omdat nu met bijna 14 weken buikje echt al begint te bollen en broeken niet lekker zitten ben ik overgestapt op langere tuniekjes en leggings..Heerlijk!!!
Ik heb al wel wat zwangerschapskleding gekocht maar nog niet aan gehad..zolang het kan, wil ik nog gewone kleding dragen; met een tweeling buik zal ik lang genoeg in positiekleding rondbanjeren verwacht ik zo.
Wat mij vooralsnog erg meevalt is de gewichtstoename, bij elkaar nog geen kilo, maar waarschijnlijk al het in de 2e trimester hard gaan..(Scheelt ook dat ik niet meer zo misselijk ben natuurlijk)..
Wat ik vooral ENG vind om over te praten zijn de consequenties na de bevalling..Ik wil het liefst na dubbele ouderschapsverlof(fulltime) weer fulltime gaan werken..
Maar kan me aan de andere kant ook neit echt een voorstelling maken, de moeders hebben beloofd dat ze in het eerste jaar bij zullen springen in de vorm van langere logeerpartijen bij ons en eentje gaat in de buurt wonen, maar het blijft toch vreemd..Hoe ervaren jullie dit?(vooral de eerste keer mama's?)
Hmm.langere reply geworden dan bedoeld ;)..maar goed..

Groetjes,
Melda
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan