misschien een rare titel
Maar ik zal het uitleggen
Ik hou van eten maar ik ben een slechte eter, veel lust ik niet, pietje precies met sommige dingen en vooral suikerverslaafd. Als ik geen avondeten binnenkrijg grijp ik dus naar suikers.
Tegelijkertijd ben ik niet echt erg, ik eet geen chips, drink geen fris,alcohol, koffie of thee, eet min 50% vega, geen gevogelte of babydieren, ik hou van fruit, ik eet geen zakken snoep leeg of repen chocola op tenzij ik zwanger ben. Koekjes trekken mij niet, Maar toch ben ik echt suikerverslaafd.
Nu ik met al die hormonen zit is het net als de vorige zwangerschap, eten is echt een kriem. Ik heb mezelf in de jaren geleerd om te dwingen tot eten in "noodsituaties" zoals nu. Hierdoor kan ik gezond ontbijten en lunchen. Als ik echt moeite heb met eten dan kies ik voor ene tosti bijv. om mezelf uit te nodigen toch te eten.
Maar avondeten is het lastigste, de zin om wat te maken en op te eten. Zelfs als de thuiszorg kookt dan krijg ik het niet door mijn keel. Gelukkig lukt vla nog wel en evt een boterham straks, maar meestal eet ik babyporties of iets ongezonds of niks.
Ik wil dit niet! Ik vind het zo moeilijk om alle dagen te koken en gezond te houden. Maar het is wel nodig, voor mijn lichaam maar ik wil ook mijn kinderen gezond opvoeden. Ik wil niet twijfelen of zij genoeg groente binnenkrijgen. ALs ik zo gek op fruit ben, waarom zie ik er dan zo tegenop om het te pakken en te eten.
Nu spelen de hormonen momenteel een heel groot probleem, maar ook daarna vind ik het nog een challange.
Ik ben zo bang dat ik deze laatste weken niet genoeg binnenkrijg, dat mijn klachten erger zijn door gebrek aan voedingsstoffen. Dat ik straks moeite heb om op dit gebied goed voor mijn kids te zorgen
Het gaat niet om gewicht of omvang, ik ben straks weer slanker dan voorheen, en dus gezonder. Ik vind rondingen mooi en hoef geen model te zijn.
Wat ik wel lastig vind is om elke keer wat te bedenken om te maken en enthousiast te zijn, om het te maken. Ik ben geen gewoontedier, 9-5 baan vind ik echt deprimerend en word ik ziek van ongelukkigheid.
Toen ik in Turkije was stond daar elke dag heerlijk vers fruit, gezonde groenteschotels en heb ik zo lekker gegeten, dat zou ik thuis willen. Als straks de meisjes allebei 2 en ouder zijn kan ik vaker salades opzetten. Maar tot dan moet ik mij redden en ik moet het wel doen. Plannen zijn er wel maar ik zet nooit door.
Mijn man heeft een frituurdieet, het verleid mij niet want ik gooi die pan graag direct de deur uit. Ik frituur zelf nooit. Maar het steunt mij ook niet. Bij hem zit echt een fobie achter en hij kan dus niet 1,2,3 veranderen.
Er speelt veel meer bij ons, dus ik wil niet alles tegelijk aanpakken en teveel hooi op mijn vork nemen. Maar ik denk wel dat ik er wat mee moet gaan doen. Want ik ben van nature heel gezond ingesteld maar tegelijkertijd kijk ik er zo tegenop of kan ik er afkeer van hebben. Een dietiste heeft zelfs een keer duidelijk aangegeven dat ik veel meer moet eten!
Ook hier moet ik voor mezelf gaan kiezen, en dat vind ik zo moeilijk, en mijn man moet mij meer steunen. Dat besef ik nu ik dit opschrijf.
Ik zou graag jullie reacties willen horen, om mijzelf bewuster van te maken en door zwart op wit te zetten orden ik het ook meer.
Maar ook hoe jullie dat doen?
Het studentikoos koken met instant pasta's en pizza's is met kids afgelopen, een soepje is zo lastig met kleine kids, dus wat dan wel?
Maar ik zal het uitleggen
Ik hou van eten maar ik ben een slechte eter, veel lust ik niet, pietje precies met sommige dingen en vooral suikerverslaafd. Als ik geen avondeten binnenkrijg grijp ik dus naar suikers.
Tegelijkertijd ben ik niet echt erg, ik eet geen chips, drink geen fris,alcohol, koffie of thee, eet min 50% vega, geen gevogelte of babydieren, ik hou van fruit, ik eet geen zakken snoep leeg of repen chocola op tenzij ik zwanger ben. Koekjes trekken mij niet, Maar toch ben ik echt suikerverslaafd.
Nu ik met al die hormonen zit is het net als de vorige zwangerschap, eten is echt een kriem. Ik heb mezelf in de jaren geleerd om te dwingen tot eten in "noodsituaties" zoals nu. Hierdoor kan ik gezond ontbijten en lunchen. Als ik echt moeite heb met eten dan kies ik voor ene tosti bijv. om mezelf uit te nodigen toch te eten.
Maar avondeten is het lastigste, de zin om wat te maken en op te eten. Zelfs als de thuiszorg kookt dan krijg ik het niet door mijn keel. Gelukkig lukt vla nog wel en evt een boterham straks, maar meestal eet ik babyporties of iets ongezonds of niks.
Ik wil dit niet! Ik vind het zo moeilijk om alle dagen te koken en gezond te houden. Maar het is wel nodig, voor mijn lichaam maar ik wil ook mijn kinderen gezond opvoeden. Ik wil niet twijfelen of zij genoeg groente binnenkrijgen. ALs ik zo gek op fruit ben, waarom zie ik er dan zo tegenop om het te pakken en te eten.
Nu spelen de hormonen momenteel een heel groot probleem, maar ook daarna vind ik het nog een challange.
Ik ben zo bang dat ik deze laatste weken niet genoeg binnenkrijg, dat mijn klachten erger zijn door gebrek aan voedingsstoffen. Dat ik straks moeite heb om op dit gebied goed voor mijn kids te zorgen
Het gaat niet om gewicht of omvang, ik ben straks weer slanker dan voorheen, en dus gezonder. Ik vind rondingen mooi en hoef geen model te zijn.
Wat ik wel lastig vind is om elke keer wat te bedenken om te maken en enthousiast te zijn, om het te maken. Ik ben geen gewoontedier, 9-5 baan vind ik echt deprimerend en word ik ziek van ongelukkigheid.
Toen ik in Turkije was stond daar elke dag heerlijk vers fruit, gezonde groenteschotels en heb ik zo lekker gegeten, dat zou ik thuis willen. Als straks de meisjes allebei 2 en ouder zijn kan ik vaker salades opzetten. Maar tot dan moet ik mij redden en ik moet het wel doen. Plannen zijn er wel maar ik zet nooit door.
Mijn man heeft een frituurdieet, het verleid mij niet want ik gooi die pan graag direct de deur uit. Ik frituur zelf nooit. Maar het steunt mij ook niet. Bij hem zit echt een fobie achter en hij kan dus niet 1,2,3 veranderen.
Er speelt veel meer bij ons, dus ik wil niet alles tegelijk aanpakken en teveel hooi op mijn vork nemen. Maar ik denk wel dat ik er wat mee moet gaan doen. Want ik ben van nature heel gezond ingesteld maar tegelijkertijd kijk ik er zo tegenop of kan ik er afkeer van hebben. Een dietiste heeft zelfs een keer duidelijk aangegeven dat ik veel meer moet eten!
Ook hier moet ik voor mezelf gaan kiezen, en dat vind ik zo moeilijk, en mijn man moet mij meer steunen. Dat besef ik nu ik dit opschrijf.
Ik zou graag jullie reacties willen horen, om mijzelf bewuster van te maken en door zwart op wit te zetten orden ik het ook meer.
Maar ook hoe jullie dat doen?
Het studentikoos koken met instant pasta's en pizza's is met kids afgelopen, een soepje is zo lastig met kleine kids, dus wat dan wel?