Hoi Wendy,
Ik las je bericht en ik begrijp je volkomen. Alleen is het nu eenmaal zo dat wij vrouwen vaak op een andere golflengte zitten dan onze mannen.(wat gevoelens betreft) Ik denk dat je man ook wel zijn onzekerheden heeft en het ook heel spannend vindt allemaal, maar dat hij dat gewoon heel moeilijke kan uiten en het ook moeilijk vindt om jou daar in te steunen. Dat soort steun moet je helaas toch vaak van vriendinnen hebben. Dat betekent niet dat je man niet betrokken is bij je zwangerschap, maar wel dat hij het anders beleeft dan jij. Vraag je wel eens aan hem hoe hij denkt dat het zal zijn als de baby er straks is? Misschien komt hij door die vraag ook wel wat los en kun je je gevoelens delen. Maar sommige mannnen blijven nu eenmaal nuchtere wezens. Jouw man is misschien iemand die niet op deze manier met je meeleeft maar wel weer een hele fijne praktische regelaar is.
Als je nog vragen hebt, laat het maar weten. Groetjes en veel sterkte, Apolonia