Voel me schuldig

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hoi,

Ik had het van de week al geschreven, maar ben geloof ik een onderwerp vergeten in te vullen!
Ik zit nu in de 7e week van mn zwangerschap en binnekort ga ik mijn zus en broers vertellen dat ik zwanger ben, alleen weet ik niet hoe ik het mijn zus moet vertellen, ze probeerd nl al ruim een jaar om zwanger te raken en zijn nu doorverwezen omdat het dus niet lukt, sprak haar vorig weekend en toen vertelde ze dat 2 van haar bevriende collega´s in verwachting waren, ze was wel blij voor ze natuurlijk maar zelf ook flink verdrietig, ons nichtje had de week ervoor ook al een nieuwtje.
Ik voel me er zo rot onder, ik weet dat ze het ons zal gunnen en ook blij voor ons zal zijn maar toch denk ik dat het hard zal aankomen.
Iedereen denkt dat hun geen kinderen willen, mijn vader vroeg of hij het haar mocht vertellen, maar dat heb ik hem meteen duidelijk gemaakt dat ik dat zelf doe, ga het iig onder ons tweeen vertellen, zodat ze zich niet groter hoeft voor te doen in het bijzijn van de familie.
Ik hoop zo dat ze deze maand zwanger raakt en we samen blij kunne zijn..
Pff sorry hoor maar dit kan ik dus letterlijk tegen niemand vertellen dus ik ben wederom heel blij met jullie en jullie reacties!

Liefs MJ
 
Begrijpelijk dat je dat heel moeilijk vind!
Zeker omdat ze het zelf zo graag wilt.

Denk dat je daar idd goed aan doet om het onder jullie 2en te vertellen en dat je ook duidelijk maakt dat je weet dat zij er veel verdriet over heeft en je dat heel erg vind.

Ik wens je zus toe dat ze ook snel in verwachting mag raken.

liefs Marina
 
hoi mj

das idd erg lastig. ik weet nl hoe je zus zich voelt. heb hetzelfde gehad. ik had mn zusje verteld dat ik ging stoppen met de pil en zij waren daar nog lang niet aan toe volgens haar. zij is een maand later dan ik gestopt met de pil en was direct zwanger, 2 nichten waren zwanger, de buurvrouw was zwanger. dat was echt balen hoor. maar goed, achteraf zat het bij mij achter de oren en toen ik mij weer wat beter voelde (was wat overspannen door weggestopte emoties) was ik ook direct zwanger. en ja ook de andere kant kende ik. mijn broer en zijn vrouw waren ook al een tijdje bezig en dat lukte ook niet en toen raakte ik ook onverwachts en ongepland zwanger. dat was idd wel een beetje moeilijk om te vertellen. uiteindelijk schelen mijn en haar kereltje precies 15 weken dus wie weet bij jullie ook. ik hoop het voor jullie allebei.

sterkte met het vertellen.

liefs frida
 
Hoi hoi,

Ja dit zijn helaas hele moeilijke berichten. Voor jou ook zo leuk en spannend nieuws, maar je weet dat het voor haar minder leuk is.
Ik heb het met mijn collega gehad. Zij zit in de molen van icsi, iui e.d. en een collega had al verteld dat ze zwanger was.
Ik heb haar eerst gebeld (zie haar niet veel) en haar verteld voordat ik de rest van de collega's op de hoogte zou brengen. Zo kon de rest het niet doorvertellen.
Zij was erg blij dat ik het persoonlijk vertelde tegen haar (deed andere collega niet) en zei ook eerlijk dat ze het moeilijk vond om blij te reageren. Wat ik snapte, ik heb met tranen in mijn ogen gezeten, maar was o zo blij dat ik het op deze manier heb aangepakt.
En verder duim ik nog steeds voor haar. Maar geniet wel van mijn zwangerschap!
Ik moet de komende weken weer met haar werken (werk alleen in vakanties met haar) wat ik wel moeilijk vind, maar ook dat zal wel goed komen.

Heel veel sterkte en als je inderdaad (zoals je al schreef) plaats maakt voor jou geluk en haar verdriet, dan zal ze dat wel waarderen.

Liefs
 
Ik heb in de situatie van je zus gezeten. Bij mij heeft het ongeveer 2 (!) jaar geduurd voordat ik zwanger raakte, en om me heen leek het wel alsof iedereen maar zwanger werd! Ik heb het mezelf misschien onnodig moeilijk gemaakt door aan niemand te vertellen dat het niet lukte. Want nu kreeg ik alle berichten van zwangeren op de manier alsof het alleen maar geweldig en leuk was. Terwijl het voor mij steeds weer een klap in mijn gezicht was. Dus ik kan als enige tip aan jou geven: vertel het haar persoonlijk en verwacht gewoon niet te veel blijdschap. Tuurlijk zal ze blij voor je zijn maar het zal ook verdriet geven. Sterkte ermee en geniet van je zwangerschap!
 
Ja ik heb al besloten om het met haar alleen te bespreken en ik snap heel goed als ze eerst verdriet voelt ipv blijdschap, vind het gewoon moeilijk dat ze verdriet zal hebben om iets wat mij zo gelukkig maakt, ze is ook heel gelukkig en gek met mijn kinderen, zeker mijn middelste is haar alles, daar is ze peettante van.
Ik respecteer haar keuze om het verder tegen niemand te vertellen ook,maar zie ook dat ze het daar soms juist moeilijker door heeft, juist omdat niemand weet dat ze elke maand weer een teleurstelling heeft en haar dus uitbundig vertellen dat ze goed nieuws hebben.
Het nichtje waar ik over schreef is nu voor de 2e keer zwanger bij de 1e duurde het ook ruim 18mnd, ze stopte tegelijk met mij met de pil en hoewel ik meteen aantelde moest zij 18nd wachten.
Nu met de 2e was het binnen 3mnd raak.
Nou ja nog 3wk en dan kan ik het haar vertellen, ik hoop alleen dat ze me in vertrouwen blijft nemen als ik een dikke buik heb, maar wat ik het meest hoop is dat zij snel in verwachting mag raken, zou wel heel speciaal zijn, mijn laatste haar 1e.

MJ
 
hoi hoi

ten 1ste van harte gefeliciteerd met je zwangerschap!

helaas heb ik zelf de ervaring ook hoe het is als iemand vertelt dat ze zwanger is en het bij jou niet lukt
het is idd fijn voor je zus dat je t onder 4 ogen vertelt

mijn schoonzusje is al 5 jaar bezig om zwanger te raken wat maar niet wilt lukken en ze heeft t ons pas vertelt toen wij wilde vertelen dat we floor verwachtte
zij vertelde eerst dat ze bezig waren zwanger raken via fertillioteitsarts en dat t maar niet lukte en toen moesten wij dus vertellen dat wij zwanger waren
dat was echt heel moeilijk maar gelukkig pakte het goed uit en was ze erg blij
ze is zelfs mee naar de echo's gegaan om toch alles mee te maken van t hoe en wat qua zwangerschap

succes ermee en veel succes en plezier met je zwangerschap

liefs maurilla
 
Herkenbaar wij zijn 3 jaar bezig geweest met veel medische hulp om zwanger te raken. De een na de ander raakete zwanger en ging ons negeren. Dit was zeer pijnelijk. Wij hadden dit het liefst persoonlijk van hun gehoort. Want als ik het eenmaal wist en d ebaby geboren was, was het over. (tja duurt dus wel 9 maanden rot voelen)

Maar wees eerlijk en open richting haar en probeer je even in haar situiatie te verplaatsen en verwacht geen hoera stemming van haar. Dan zal alles goed verlopen. Met de 2e was ik wel zo zwanger en moest het een goede vriendin vertellen die na 5 jaar nog steeds geen kids kan krijgen. Zij was erg blij het als een van de eerste te horen. Gevoel van privilege vond ze fijn.

liefs van mariska
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan