hallo allemaal,
Mijn naam is Kyra en ik ben nieuw hier. We hebben al een dochter van 2.Ik moet even mn ei kwijt.Volgens de test ben ik zwanger, echt nog maar net, want we zijn op 4 mei pas begonnen.
Na een hele heftige bevalling van mijn dochter, zei ik dat het bij 1 kindje bleef. Dat zeggen meer moeders vlak na de bevalling, maar ik heb het wel heel lang volgehouden.
Een paar maanden geleden toch erover gepraat met mn man, hij wil nl erg graag een tweede en we vonden het voor onze dochter ook leuk om een broertje of zusje te hebben. Maar ik zie zo tegen de zwangerschap en vooral de bevalling op! Daarom heb ik ook lang getwijfeld. Nu ben ik dus erg snel zwanger, als het al zo is want morgen doe ik weer een test, en nu voel ik me zo ellendig. Ik kan helemaal niet genieten van de zwangerschap, omdat ik er zo tegenop zie. En ik voel me zo schuldig tegenover dit kindje, want begrijp me niet verkeerd, het is zeer gewensd! Misschien zijn het de hormonen wel die opspelen, en het is nu natuurlijk zo snel gegaan dat ik helemaal nog niet aan het idee gewend was. Ik weet het ook niet meer...Ik hoop dat dit gevoel snel overgaat en dat ik wel kan genieten van het zwanger zijn.
Het lucht in elk geval wel op om het even op te "schrijven",want dit vertel je natuurlijk niet aan iedereen.
Kyra
Mijn naam is Kyra en ik ben nieuw hier. We hebben al een dochter van 2.Ik moet even mn ei kwijt.Volgens de test ben ik zwanger, echt nog maar net, want we zijn op 4 mei pas begonnen.
Na een hele heftige bevalling van mijn dochter, zei ik dat het bij 1 kindje bleef. Dat zeggen meer moeders vlak na de bevalling, maar ik heb het wel heel lang volgehouden.
Een paar maanden geleden toch erover gepraat met mn man, hij wil nl erg graag een tweede en we vonden het voor onze dochter ook leuk om een broertje of zusje te hebben. Maar ik zie zo tegen de zwangerschap en vooral de bevalling op! Daarom heb ik ook lang getwijfeld. Nu ben ik dus erg snel zwanger, als het al zo is want morgen doe ik weer een test, en nu voel ik me zo ellendig. Ik kan helemaal niet genieten van de zwangerschap, omdat ik er zo tegenop zie. En ik voel me zo schuldig tegenover dit kindje, want begrijp me niet verkeerd, het is zeer gewensd! Misschien zijn het de hormonen wel die opspelen, en het is nu natuurlijk zo snel gegaan dat ik helemaal nog niet aan het idee gewend was. Ik weet het ook niet meer...Ik hoop dat dit gevoel snel overgaat en dat ik wel kan genieten van het zwanger zijn.
Het lucht in elk geval wel op om het even op te "schrijven",want dit vertel je natuurlijk niet aan iedereen.
Kyra