Ik ben zwanger van ons vierde kindje. Mijn zusje en haar vriend zijn een half jaar bezig geweest en ze was nu eindelijk zwanger, ze waren echt zo blij tot ze dinsdag ineens een miskraam kreeg. Ik was 2 weken verder dan haar, dus we waren bijna tegelijkertijd uitgeteld. En nu voel ik me gewoon zo schuldig, terwijl ik er natuurlijk niks aan kan doen. Maar dit doet haar zo'n verdriet en ik weet gewoon niet hoe ik ermee om moet gaan. Wie weet hoelang het nu weer bij haar gaat duren en ze ziet mijn buik natuurlijk steeds groeien en als de kleine geboren word en ze is nog niet zwanger dan is er dat verdriet. Vind het gewoon zo moeilijk.
Installeer de app
How to install the app on iOS
Follow along with the video below to see how to install our site as a web app on your home screen.
Opmerking: This feature may not be available in some browsers.
Je gebruikt een verouderde webbrowser. Het kan mogelijk deze of andere websites niet correct weergeven.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Voel me zo schuldig
- Onderwerp starter ANONYMOUS_USERNAME
- Startdatum
Hoi Yas,
Jouw verhaal lijkt heel erg op mijn verhaal. Mijn zus is al meer dan anderhalf jaar bezig om zwanger te worden, ze is 33. Bij ons was het eigenlijk direct raak. Ik zag er erg tegenop om haar het nieuws te vertellen, maar heb het toch gedaan. (de rest van de familie weet het nu nog steeds niet, ik wacht eerst de echo van morgen af). Ze was erg blij voor ons, maar vond het moeilijk voor zichzelf. Maar toen bleek ze zelf ook zwanger te zijn! We waren natuurlijk ontzettend blij, zelfs precies dezelfde dag uitgerekend! Maar nu heeft zij helaas ook een miskraam gehad... Dat schuldgevoel wat jij hebt, heb ik ook een beetje. Aan de ene kant blij met je eigen, maar ook verdrietig voor de ander. Zondag a.s. zijn we met de hele familie bij elkaar. Mijn zus weet dat wij het dan gaan vertellen. Iedereen weet van haar miskraam, dus ik denk dat ze bij ons nieuws toch erg voorzichtig gaan reageren. Daarom ben ik erg blij dat mijn zus van alles weet en dat wij dit samen delen! Maar ik zie er toch wel een beetje tegenop... Yas, ik denk dat het vooral belangrijk is dat je hier samen over kunt praten. Maar het allerbelangrijkste: probeer toch te genieten van je eigen zwangerschap!
Jouw verhaal lijkt heel erg op mijn verhaal. Mijn zus is al meer dan anderhalf jaar bezig om zwanger te worden, ze is 33. Bij ons was het eigenlijk direct raak. Ik zag er erg tegenop om haar het nieuws te vertellen, maar heb het toch gedaan. (de rest van de familie weet het nu nog steeds niet, ik wacht eerst de echo van morgen af). Ze was erg blij voor ons, maar vond het moeilijk voor zichzelf. Maar toen bleek ze zelf ook zwanger te zijn! We waren natuurlijk ontzettend blij, zelfs precies dezelfde dag uitgerekend! Maar nu heeft zij helaas ook een miskraam gehad... Dat schuldgevoel wat jij hebt, heb ik ook een beetje. Aan de ene kant blij met je eigen, maar ook verdrietig voor de ander. Zondag a.s. zijn we met de hele familie bij elkaar. Mijn zus weet dat wij het dan gaan vertellen. Iedereen weet van haar miskraam, dus ik denk dat ze bij ons nieuws toch erg voorzichtig gaan reageren. Daarom ben ik erg blij dat mijn zus van alles weet en dat wij dit samen delen! Maar ik zie er toch wel een beetje tegenop... Yas, ik denk dat het vooral belangrijk is dat je hier samen over kunt praten. Maar het allerbelangrijkste: probeer toch te genieten van je eigen zwangerschap!
hoi hoi
jou zusje der verhaal lijkt weer op mijn verhaal alleen dan was ik samen met me schoonzus zwanger en zei was ook 2weken langer als mij en ik kreeg ook een miskraam,ik heb me zo kut gevoelt en idd ik zag haar groeien en groeien en bij mij was er verdriet ik was wel blij maar hoor maar mijn verdriet was op dat moment groter.
ook tijdens de bevalling ging alle aandacht na mn schoonzus en niemand heeft maar 1keer gevraagt van hee meid hoe gaat het eigenlijk met jou!!!!!!!!!!
ik had daar ook kunne liggen op dat moment dacht ik meteen
maar wat ik wil zeggen blijf haar ook aandacht geven en vraag soms hoe ze zich voeltdat is belangrijk voor der
succes
jou zusje der verhaal lijkt weer op mijn verhaal alleen dan was ik samen met me schoonzus zwanger en zei was ook 2weken langer als mij en ik kreeg ook een miskraam,ik heb me zo kut gevoelt en idd ik zag haar groeien en groeien en bij mij was er verdriet ik was wel blij maar hoor maar mijn verdriet was op dat moment groter.
ook tijdens de bevalling ging alle aandacht na mn schoonzus en niemand heeft maar 1keer gevraagt van hee meid hoe gaat het eigenlijk met jou!!!!!!!!!!
ik had daar ook kunne liggen op dat moment dacht ik meteen
maar wat ik wil zeggen blijf haar ook aandacht geven en vraag soms hoe ze zich voeltdat is belangrijk voor der
succes