Volgend kindje? Durf ik dat ooit???

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hallo meiden,

Al eerder heb ik hier een keertje een berichtje plaatst.
Ik ben 4 maanden geleden bevallen van mijn kleine en er  
is van alles mis mee. Maar goed treed daar liever niet
in details over, maar inieder geval is mijn kleine
lichamelijk gehandicapt en moet veel zware overaties
voor het eerste levensjaar ondergaan. Ook weten ze nog
wat er over de verstandelijke ontwikkeling te verwachten
valt, maar goed!

Het is heel raar ik heb na 3 echo's waarop we dachten alle
3 de keren een gezonde baby te hebben gezien dus nooit
gedacht dat er wat met mijn kleine aan de hand zou zijn.
Nu vier maanden later heb ik heel erg behoefte aan nog
een kindje. Niet voor nu meteen maar voor over een jaartje
ofzo.De kans dat we zo'n kindje kregen was 0.018% erg klein
dus. Maar als ik over een volgende zwangerschap na denk
benauwd me dat zo... wat als er weer iets mis is met de
baby? Ook vraag ik me heel sterk af waardoor sommige
kinderen waar iets mee is in de baarmoeder eindigen in een
miskraam en dit kindje alles overleeft heeft?

Wie herkend mij verhaal? Veel liefs mama.
 
quote: mamamoeder schreef document.write(friendlyDateTimeFromStr('27-06-2006 16:11:07'));

Hallo meiden,

Al eerder heb ik hier een keertje een berichtje plaatst.
Ik ben 4 maanden geleden bevallen van mijn kleine en er  
is van alles mis mee. Maar goed treed daar liever niet
in details over, maar inieder geval is mijn kleine
lichamelijk gehandicapt en moet veel zware overaties
voor het eerste levensjaar ondergaan. Ook weten ze nog
wat er over de verstandelijke ontwikkeling te verwachten
valt, maar goed!

Het is heel raar ik heb na 3 echo's waarop we dachten alle
3 de keren een gezonde baby te hebben gezien dus nooit
gedacht dat er wat met mijn kleine aan de hand zou zijn.
Nu vier maanden later heb ik heel erg behoefte aan nog
een kindje. Niet voor nu meteen maar voor over een jaartje
ofzo.De kans dat we zo'n kindje kregen was 0.018% erg klein
dus. Maar als ik over een volgende zwangerschap na denk
benauwd me dat zo... wat als er weer iets mis is met de
baby? Ook vraag ik me heel sterk af waardoor sommige
kinderen waar iets mee is in de baarmoeder eindigen in een
miskraam en dit kindje alles overleeft heeft?

Wie herkend mij verhaal? Veel liefs mama.



Hallo mama,

Allereerst nog gefeliciteerd met de geboorte van jullie kleine. Wat zullen jullie geschrokken zijn toen jullie er achter kwamen dat jullie kindje gehandicapt was.

Tot op zekere hoogte herken ik een hoop van jouw/jullie verhaal. Onze kindjes (2, een zoon en een dochter) hebben geen ernstige handicap. Wel zijn wij beiden (man en ik)  erfelijk belast. Wij hebben een verhoogde kans op een kindje met een waterhoofd en een open ruggetje. Al ruim voordat wij aan kinderen begonnen hebben wij alles uit laten zoeken. Mijn zusje en een nichtje van mijn man hebben beiden een open rug en waterhoofd. Mijn zusje is zwaar gehandicapt, het nichtje van mijn man kan een "normaal" leven leiden.
Uit het onderzoek bleek dat wij een keer zoveel kans hebben op zo'n kindje als een "gewoon gezond" stel. Ook werd bekend dat het in ons geval gaat om een gesloten variant. Alleen te ontdekken d.m.v. een echo met 18-20 weken. Na een paar jaar wikken en wegen zijn we ervoor gegaan. We hadden uitgebreid besproken wat we bij een negatieve uitslag zouden doen. Na een miskraam werden we opnieuw zwanger, en dit keer ging het goed. Vol spanning gingen we naar de gyn voor de echo's. Iedere keer was het allemaal goed. In maart 2003 kregen we een (op het oog) gezonde zoon. In februari 2005 bleek dat ons mannetje epilepsie had. Inmiddels waren wij weer bezig voor een tweede. Het zette ons aan het denken. Deden we er wel goed aan? Hoe zou het voor een tweede zijn om een broertje met een ziekte te hebben? Zouden we een tweede tekort doen? Maar de natuur besliste al voor ons. Ik was al zwanger. Helaas ging het ook deze keer mis. Toen zijn we eens goed gaan informeren wat de risico's waren. Die bleken nog steeds hetzelfde te zijn. En de epilepsie was niet erfelijk. Dus weer gingen we er voor. Weer was het spannend, al die onderzoeken. En weer zag het er goed uit.  En afgelopen mei ben ik bevallen van een (op het oog) gezonde dochter. Of haar helemaal niks mankeert weten we niet. Maar het lijkt erop dat alles goed is.

Met beide kinderen zijn we erg gelukkig. Onze zoon heeft iets meer aandacht nodig, en wat strakkere leefregels. Natuurlijk is dat even iets anders als een gehandicapt kind. Maar omdat ik zelf een ernstig gehandicapt zusje heb kan ik ook de andere kant een beetje belichten. Ik denk dat een tweede kindje gewoon mee groeit in het hele gebeuren. Het zal niet beter weten. Natuurlijk is het niet altijd makkelijk als je een kind met een handicap hebt. Ik ben best wel eens wat tekort gekomen aan aandacht. Dat is gewoon niet te voorkomen. Maar ik was al jong vrij zelfstandig daardoor.

De keuze zal niet makkelijk zijn. Maar laat je goed informeren over de erfelijke risico's, en bespreek van te voren goed wat je wilt/doet als tijdens de zwangerschap blijkt dat een tweede kindje ook een handicap heeft. En neem pas een besluit als je alle feiten op een rijtje hebt.

Heel veel sterkte met het nemen van jullie besluit. Sorry voor het lange verhaal.
En heel veel geluk met jullie kleintje!

Groetjes, Kat
 
hallo mama,

Graag wil ik reageren op jou verhaal over de onzekerheid om te beginnen aan een tweede zwangerschap. Dit komt mij erg bekend voor daar ik zelf een dochter verloren heb waar ook lichameliojk van alles mis mee was. Ook heb ik de vraag gesteld waarom kreeg ik geen miskraam als het niet goed was maar toen zei mijn moeder tegen mij "waarom zijn er dan gehandicapte mensen op de wereld "ja daar had ze gelijk in.   Pas na een dik jaar durfden we weer aan een volgende zwangerschap te beginnen omdat de artsen hadden gezegd dat wat onze dochter had niet erfelijk zou zijn. Uiteindelijk ben ik weer zwnager geworden en hebben we streng onder controle gestaan in het ziekenhuis bij een gyneacoloog. Daar is alles goed gegaan maar de angst blijft natuurlijk bestaan . Ik wou het niet eerder geloven dat alles gezond was met dit kindje dan dat het geboren was. Nadat de kinderarts ons kindje had gecontroleerd kon ik pas gaan genieten. nu ben ik inmiddels zwanger van de derde en hetzelfde gevoel is er weer dat zal wel nooit weg gaan. Tot nu toe lijkt alles in orde maarja ben dan ook nog maar 14 weken zwanger. We wachten weer af. Als je vragen hebt kun je ze me gerust stellen ik weet precies hoe je je voelt.


Groetjes rennie
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan