Hoi Meiden,
Ik heb in een ander topic al geschreven dat ik nu bijna 8 weken na de curettage nog niet ongi ben geweest maar wel twee positieve zwangerschapstesten heb gehad.
Ben vandaag bij de huisarts geweest om te vragen voor een verwijzing voor een echo. Ik had helemaal niet het gevoel dat ik serieus genomen werd door m'n huisarst. Vertelde ik dat ik twee zwangerschapstesten had gedaan vroeg ze me doodleuk waarom ik dat dan gedaan zou hebben. Nadat ik uitgelegd had dat ik het vermoeden heb zwanger te zijn en dat ik ook zo nu en dan last heb van misselijkheid, pijnlijke borsten en trekkerig gevoel in mijn buik kreeg ik dan toch eindelijk een verwijzing. Vroeg ze tijdens het schrijven van de verwijzing of ik wel gemeenschap heb gehad met mijn man. NATUURLIJK ANDERS DOE IK TOCH GEEN TEST!!!
Maar goed (moet ook ff mijn frustratie van me afschrijven hoor) heb ik eerst even gebeld met het ziekenhuis of het nog mogelijk is dat de hormomen nog in mijn lijf zitten. Volgens de gynecoloog is het waarschijnlijk niet meer mogelijk maar ze geeft nog geen 100% garantie voor een zwangerschap. Nu heb ik volgende week (16 jan.) dus een afspraak voor een echo. Ben blij dat ik nu wel het gevoel had serieus genomen te worden.
Kijk als ik zwanger ben wil ik het gewoon weten en als ik niet zwanger ben wil ik het ook graag weten, dan wordt de teleurstelling niet alleen nog maar groter.
Wordt dus vervolgt...
Groetjes Astrid
Ik heb in een ander topic al geschreven dat ik nu bijna 8 weken na de curettage nog niet ongi ben geweest maar wel twee positieve zwangerschapstesten heb gehad.
Ben vandaag bij de huisarts geweest om te vragen voor een verwijzing voor een echo. Ik had helemaal niet het gevoel dat ik serieus genomen werd door m'n huisarst. Vertelde ik dat ik twee zwangerschapstesten had gedaan vroeg ze me doodleuk waarom ik dat dan gedaan zou hebben. Nadat ik uitgelegd had dat ik het vermoeden heb zwanger te zijn en dat ik ook zo nu en dan last heb van misselijkheid, pijnlijke borsten en trekkerig gevoel in mijn buik kreeg ik dan toch eindelijk een verwijzing. Vroeg ze tijdens het schrijven van de verwijzing of ik wel gemeenschap heb gehad met mijn man. NATUURLIJK ANDERS DOE IK TOCH GEEN TEST!!!
Maar goed (moet ook ff mijn frustratie van me afschrijven hoor) heb ik eerst even gebeld met het ziekenhuis of het nog mogelijk is dat de hormomen nog in mijn lijf zitten. Volgens de gynecoloog is het waarschijnlijk niet meer mogelijk maar ze geeft nog geen 100% garantie voor een zwangerschap. Nu heb ik volgende week (16 jan.) dus een afspraak voor een echo. Ben blij dat ik nu wel het gevoel had serieus genomen te worden.
Kijk als ik zwanger ben wil ik het gewoon weten en als ik niet zwanger ben wil ik het ook graag weten, dan wordt de teleurstelling niet alleen nog maar groter.
Wordt dus vervolgt...
Groetjes Astrid