Dames, het is geheel off-topic, i know, maar zit verschrikkelijk met het volgende. Voor dat ik mijn vriend leerde kennen had ik al een hond, een engels bulletje, hummer, schat van een beessie. Op het moment dat ik mijn vriend leerde kennen heb ik hem meteen verteld dat er een hond in het spel was. Door omstandigheden ben ik op straat komen te staan vroeg in onze relatie waarna hij zei van kom bij mij wonen en we zien dan wel hoe het loopt. Ik hoefde niet nog een keer na te denken en ben verhuisd naar een heel ander gedeelte van het land, weg bij mijn familie, vrienden en me vertrouwde omgeving. Tuurlijk heb ik het moeilijk gehad met de omschakeling maar had het er graag voor over. We besloten ook snel om te stoppen met de pil en na twee maanden bleek ik al zwanger te zijn. Mijn vriend heeft geprobeerd om de hond te accepteren en de situatie te nemen zoals hij is alleen gaat het de laatste tijd meer en meer mis. Hij laat het beessie echt tussen ons in staan. We hebben er continu woorden over, er worden vervelende opmerkingen gemaakt als we visite hebben of als we op visite zijn. Ik weet nie of het door de hormonen komt of dat ik anders ook zo had gereageerd maar ben er goed klaar mee. Vorige week bij mijn schoonmoeder al in tranen uitgebarsten en nu vanavond weer. Als ik dan vraag hoe moet het in vredesnaam als ikstraks bevallen ben krijg ik als antwoord, Jah weet ik niet, het is jouw hond. Het doet me serieus zo een verdriet en denk bij mezelf waarom doe je dit, je wist vanaf het begin hoe de vork in de steel zat waarom maak je er nu zo een groot probleem van dat het onze relatie in de weg zit. Ik heb hem ook verteld dat ik juist blij ben met die hond omdat ik zo me loopje heb en gezelschap als hij aan het werk is enzo maar het mag allemaal niet baten. Is het het nou echt allemaal waard om die hond zo tussen ons in te laten staan dat het gewoon bijna mis gaat. Ik weet niet meer wat ik met de situatie aan moet, beetje wanhopig, sorry voor het lange verhaal en misschien heel misschien weet iemand raad.
Installeer de app
How to install the app on iOS
Follow along with the video below to see how to install our site as a web app on your home screen.
Opmerking: This feature may not be available in some browsers.
Je gebruikt een verouderde webbrowser. Het kan mogelijk deze of andere websites niet correct weergeven.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
volledig off-topic maar moet het echt even kwijt
- Onderwerp starter ANONYMOUS_USERNAME
- Startdatum
Dames, het is geheel off-topic, i know, maar zit verschrikkelijk met het volgende. Voor dat ik mijn vriend leerde kennen had ik al een hond, een engels bulletje, hummer, schat van een beessie. Op het moment dat ik mijn vriend leerde kennen heb ik hem meteen verteld dat er een hond in het spel was. Door omstandigheden ben ik op straat komen te staan vroeg in onze relatie waarna hij zei van kom bij mij wonen en we zien dan wel hoe het loopt. Ik hoefde niet nog een keer na te denken en ben verhuisd naar een heel ander gedeelte van het land, weg bij mijn familie, vrienden en me vertrouwde omgeving. Tuurlijk heb ik het moeilijk gehad met de omschakeling maar had het er graag voor over. We besloten ook snel om te stoppen met de pil en na twee maanden bleek ik al zwanger te zijn. Mijn vriend heeft geprobeerd om de hond te accepteren en de situatie te nemen zoals hij is alleen gaat het de laatste tijd meer en meer mis. Hij laat het beessie echt tussen ons in staan. We hebben er continu woorden over, er worden vervelende opmerkingen gemaakt als we visite hebben of als we op visite zijn. Ik weet nie of het door de hormonen komt of dat ik anders ook zo had gereageerd maar ben er goed klaar mee. Vorige week bij mijn schoonmoeder al in tranen uitgebarsten en nu vanavond weer. Als ik dan vraag hoe moet het in vredesnaam als ikstraks bevallen ben krijg ik als antwoord, Jah weet ik niet, het is jouw hond. Het doet me serieus zo een verdriet en denk bij mezelf waarom doe je dit, je wist vanaf het begin hoe de vork in de steel zat waarom maak je er nu zo een groot probleem van dat het onze relatie in de weg zit. Ik heb hem ook verteld dat ik juist blij ben met die hond omdat ik zo me loopje heb en gezelschap als hij aan het werk is enzo maar het mag allemaal niet baten. Is het het nou echt allemaal waard om die hond zo tussen ons in te laten staan dat het gewoon bijna mis gaat. Ik weet niet meer wat ik met de situatie aan moet, beetje wanhopig, sorry voor het lange verhaal en misschien heel misschien weet iemand raad.
Goedemorgen,
Je hebt groot gelijk dat je zegt je wist van te voren hoe de vork in de steel zat.
Ik weet hoe zijn geschiedenis met huisdieren is?
Ik ben twee jaar geleden met mijn vriend gaan samenwonen, vlak daarvoor heb ik mijn hond in moeten laten slapen. Geloof me mijn vriend laat niet over zich heen lopen, is eigenlijk soms best bazig te noemen en was alleen maar katten gewend. Een hond kwam er niet in! Dit huis is overigens ook zijn woning.
Ik heb echter na een half jaar gezegd, er komt een hond. Je kunt je voorstellen hoe ook hier de opmerkingen over tafel gingen, op verjaardagen, bij vrienden. De hond is ook nog is een tijdje een ontzettend vervelende niet luisterende puppy geweest.
Dit is echt naar verloop van tijd vanzelf veranderd, hij geniet er nu van als dat beest bij hem komt zitten. Was van de zomer ontzettend bezorgd toen we alsmaar terug moesten naar dierenarts omdat hij ademhalingsproblemen had.
Wat ik er mee wil zeggen. Kan het niet zo zijn dat dit bij jullie nog veranderd? Je vriend heeft er in dit geval niet zelf voor gekozen, het beest brengt rommel/geuren met zich mee die hij niet gewend is ( er vanuit gaande dat hij zelf geen huisdieren heeft) maar jij al lang niet meer ruikt. Daarbij komen ook jouw hormonen ( dit geef je zelf ook al aan). Ik zou proberen op een rustig moment te bespreken wat hem nu zo tegenstaat aan de hond en daar wat aan te doen. Als jij hier wat aan probeert te veranderen mag je van hem verwachtten dat hij dit niet meer tussen jullie in laat staan.
Sorry voor mijn lange verhaal...
Het was gewoon een beetje herkenbaar..
Groetjes
Je hebt groot gelijk dat je zegt je wist van te voren hoe de vork in de steel zat.
Ik weet hoe zijn geschiedenis met huisdieren is?
Ik ben twee jaar geleden met mijn vriend gaan samenwonen, vlak daarvoor heb ik mijn hond in moeten laten slapen. Geloof me mijn vriend laat niet over zich heen lopen, is eigenlijk soms best bazig te noemen en was alleen maar katten gewend. Een hond kwam er niet in! Dit huis is overigens ook zijn woning.
Ik heb echter na een half jaar gezegd, er komt een hond. Je kunt je voorstellen hoe ook hier de opmerkingen over tafel gingen, op verjaardagen, bij vrienden. De hond is ook nog is een tijdje een ontzettend vervelende niet luisterende puppy geweest.
Dit is echt naar verloop van tijd vanzelf veranderd, hij geniet er nu van als dat beest bij hem komt zitten. Was van de zomer ontzettend bezorgd toen we alsmaar terug moesten naar dierenarts omdat hij ademhalingsproblemen had.
Wat ik er mee wil zeggen. Kan het niet zo zijn dat dit bij jullie nog veranderd? Je vriend heeft er in dit geval niet zelf voor gekozen, het beest brengt rommel/geuren met zich mee die hij niet gewend is ( er vanuit gaande dat hij zelf geen huisdieren heeft) maar jij al lang niet meer ruikt. Daarbij komen ook jouw hormonen ( dit geef je zelf ook al aan). Ik zou proberen op een rustig moment te bespreken wat hem nu zo tegenstaat aan de hond en daar wat aan te doen. Als jij hier wat aan probeert te veranderen mag je van hem verwachtten dat hij dit niet meer tussen jullie in laat staan.
Sorry voor mijn lange verhaal...
Het was gewoon een beetje herkenbaar..
Groetjes
Het is wel herkenbaar hoor. Ik had ook al een hond voordat we gingen samenwonen en ondanks dat we al 6 jaar samenwonen. Krijg ik ook nog wel eens de opmerking: het is JOUW hond. Ik kan me daar ook mateloos aan irriteren. Maar het is puur gemakzucht en op moment dat hij gestressed is door zijn werk of zo. Als er iets met het beestje is, rent hij het hardst naar de dierenarts of ligt hij er de hele nacht bij al het beestje ziek is.....
Wat ik bedoel..... zegt hij het misschien niet op moment dat hij al eigenlijk ergens anders door geirriteerd is?
Wat ik bedoel..... zegt hij het misschien niet op moment dat hij al eigenlijk ergens anders door geirriteerd is?