Dank je wel!!! Zo'n schouderklopje voelt altijd goed aan!
Ik moet zeggen dat het na (bijna) één jaar wel begint te wennen en ik aardig mijn ritme gevonden heb en er eerlijk gezegd niet meer aan moet denken om hem nog in huis te hebben! Alleen op de momenten dat ik veel last heb van mijn rug, valt het me nog enorm zwaar, omdat ik dan Siebe bijna niet getild krijg, maar hopelijk wordt er binnenkort wat gedaan aan die pijn, dus ook daar zit mogelijk een oplossing aan te komen. Tja, je moet het positief blijven bekijken, niet waar!! Hahahaha!! Mijn huidige situatie bevalt me goed zoals het is. Met zijn drietjes. Alhoewel dat hopelijk niet mijn toekomst is. Ik bedoel daarmee te zeggen dat ik binnen niet al te lange tijd wel weer iemand tegen het lijf wil lopen. Het probleem is alleen dat ik nu nog kritischer ben geworden dan ik al was , maar dat heeft voor een groot gedeelte met mijn kindjes te maken. Voor minder dan volledige acceptatie van mijn kinderen ga ik gewoonweg niet. Temeer omdat ze het grootste gedeelte van de tijd bij mij wonen.
Groetjes Fonske.
