A
Anoniem
Guest
Hoi Alma,
Mijn zusje is slecht voor een spina met gesloten rug. Ze kan niet lopen en zit in een rolstoel. Vanaf haar taille verlamd. Dus ook toiletgang gaat niet natuurlijk. Door een hersenvliesontsteking kreeg ze een waterhoofd. Ook geestelijk loopt ze ver achter. Ze zit zo rond de leeftijd eerste klas basisschool. Ze kan lezen, schrijven en rekenen op laag niveau. Ze woont niet meer thuis, maar in een instelling. Op dit moment zit ze te wachten op een plaats dichter in de buurt van mijn ouders. Maar dat huis moet eerst nog gebouwd worden. Ze heeft dan een eigen appartementje, maar wel alle hulp aanwezig. Ze doen dan alles voor haar. Schoonmaken, verzorgen, etc.
Ik weet al jaren dat ik risico loop. Toen mijn man en ik kinderen wilden hebben we het uit laten zoeken. Maar daar word je niet vrolijk van. Als je eens wist hoeveel kans iedereen heeft op een kind met een handicap, dan kreeg niemand meer een kind! In ons geval word het risico aanzienlijk minder door een hoge dosis foliumzuur te slikken. Dat doen we dan ook braaf. En voor de rest blijft het een gok. Wij weten alleen met 20 weken of het goed lijkt te gaan. Een ander krijgt het misschien pas op zijn/haar bord bij de geboorte. Maar ze kunnen niet alles zien. Afgelopen februari hebben ze bij onze zoon epilepsie ontdekt. Niet erfelijk, dus spontaan ontstaan. Gelukkig geen afwijkingen in zijn hersenen gevonden, dus misschien groeit hij er overheen. Ze hopen het wel. Dus je ziet het, nooit garantie. En daarom durven we het nog een keer te doen. Want afgezien van de epilepsie hebben wij een heerlijke knul van 2 jaar. En we hopen dat hij volgend jaar een broertje of zusje krijgt.
En ik hoop dat het voor jullie ook gauw raak is!
Groetjes, Kat
Mijn zusje is slecht voor een spina met gesloten rug. Ze kan niet lopen en zit in een rolstoel. Vanaf haar taille verlamd. Dus ook toiletgang gaat niet natuurlijk. Door een hersenvliesontsteking kreeg ze een waterhoofd. Ook geestelijk loopt ze ver achter. Ze zit zo rond de leeftijd eerste klas basisschool. Ze kan lezen, schrijven en rekenen op laag niveau. Ze woont niet meer thuis, maar in een instelling. Op dit moment zit ze te wachten op een plaats dichter in de buurt van mijn ouders. Maar dat huis moet eerst nog gebouwd worden. Ze heeft dan een eigen appartementje, maar wel alle hulp aanwezig. Ze doen dan alles voor haar. Schoonmaken, verzorgen, etc.
Ik weet al jaren dat ik risico loop. Toen mijn man en ik kinderen wilden hebben we het uit laten zoeken. Maar daar word je niet vrolijk van. Als je eens wist hoeveel kans iedereen heeft op een kind met een handicap, dan kreeg niemand meer een kind! In ons geval word het risico aanzienlijk minder door een hoge dosis foliumzuur te slikken. Dat doen we dan ook braaf. En voor de rest blijft het een gok. Wij weten alleen met 20 weken of het goed lijkt te gaan. Een ander krijgt het misschien pas op zijn/haar bord bij de geboorte. Maar ze kunnen niet alles zien. Afgelopen februari hebben ze bij onze zoon epilepsie ontdekt. Niet erfelijk, dus spontaan ontstaan. Gelukkig geen afwijkingen in zijn hersenen gevonden, dus misschien groeit hij er overheen. Ze hopen het wel. Dus je ziet het, nooit garantie. En daarom durven we het nog een keer te doen. Want afgezien van de epilepsie hebben wij een heerlijke knul van 2 jaar. En we hopen dat hij volgend jaar een broertje of zusje krijgt.
En ik hoop dat het voor jullie ook gauw raak is!
Groetjes, Kat