Voor An

Hallo An,

Omdat ik uit je berichtje begreep dat jouw en mijn situatie niet veel verschillen, leek het mij wel aardig even mijn belevenissen bij de gyn op te schrijven.
Ik begrijp dat jij ook 35 bent en twijfelt over hoe nu verder.

Ik heb vanmiddag su een gesprek met de gyn gehad. Was een plezierig gesprek. Hij nam er  de tijd voor en begreep mijn twijfels ook wel. Hij vertelde dat het ziekenhuis waar ik loop binnen een tijdsbestek van 6 mnd 3xIUI toepast. Dat betekent dus steeds 1 maand op en 1 maand af (zonder IUI en waarin je het dus gewoon zelf probeert). De IUI zou bij mij  zonder hormonen kunnen. Alleen 1 dag voor de eisprong (om het tijdstip precies te bepalen, moet je Pregnyl nemen).  
Het ziekenhuis is in het weekeinde wel gesloten. Dat betekent dus soms wel dat je een cyclus moet overslaan wanneer je eisprong in dat weekeinde valt.
De gyn zei dat er echt verhoogde kansen zijn dus dat het echt wel zin heeft om ermee te gaan beginnen. Ik kon deze cyclus al gelijk beginnen, maar ik heb zelf maar besloten er nog 1 maandje mee te wachten.
Het voelde op zich wel goed allemaal.
Ben benieuwd hoe het bij jou verder gaat.

groetjes,
Gonnie
 
Hi Gonnie,

Bedankt voor je berichtje.

Spannend als je binnenkort al met IUI kan beginnen. Bij mij is dat waarschijnlijk ook onvermijdelijk. Ik vind het best een moeilijk idee.
Een lastige bijkomstigheid is dat niemand (behalve mijn zus) in mijn omgeving weet dat ik bezig ben met proberen zwanger te worden. Natuurlijk zijn alle blikken op mij gericht omdat ik al 35 ben. Hoe is dat bij jou?? Weet iedereen dat jullie bezig zijn.
Als ik op mijn werk weg ben dan vraagt ook iedereen: waar was je? Minder dus. De status van open en eerlijk tegen iedereen zijn moet ik dus nog even zien te bereiken.

De volgende stappen voor mij zijn waarschijnlijk:
- bellen als ik ongesteld geworden ben voor een laatste samenlevingstest (nu met die vaginale spoeling om te zien of mijn slijm doorgankelijker   is)
- als dat niet zo is, een hsg (zie ik best tegenop)
- daarna waarschijnlijk IUI

Heel spannend allemaal. Ik zou soms zo graag willen dat ik nog 10 jaar jonger zou zijn, niet dat het dan niet moeilijk zou zijn, maar gewoon, de klok begint zo te tikken.

Ik ben dus ongeveer een half jaar geleden voor het laatst bij de gyn geweest. Ik trok het allemaal even niet meer. Ik was er zo veel mee bezig. Elke keer weer de teleurstelling. Die samenlevingstesten vind ik ook vreselijk. Eerst vrijen op commando om vervolgens met je hele hebben en houwen wijdbeens voor de gyn te liggen om te zien of alles nog leeft daarbinnen. Je moet er wat voor over hebben.

En IUI is ook best weer een stap. Ik lees hier wel eens verhalen over IUI en dan ben ik in ieder geval blij dat je er niet alleen voor staat en dat er meer door dat traject gaan. In mijn directe omgeving wordt iedereen zomaar zwanger voor mijn gevoel. Vreselijk. Ook broers en zussen en schoonzussen hebben allemaal veel kids.
Hoe is dat bij jou in de familie??

Laten we elkaar in ieder geval op de hoogte houden!

Liefs
Anne
 
Ha An,

Leuk dat je reageert.
Ook ik vind IUI een hele stap. Heb er daarom ook over getwijfeld en twijfel nu eigenlijk nog steeds. Toen ik vanmiddag in het ziekenhuis was, schrok ik ook wel weer even. Als je daar al die (zieke) mensen ziet en dat hele apparaat dat maar door draait, dan wil je daar toch liever niet in verzeild raken. Het lijkt bijna wel een fabriek en dat schrikt gewoon af.
Maar ik moet eerlijk zeggen dat het gesprek van vanmiddag me niet tegenviel. De gyn. wist me toch wel een beetje gerust te stellen. En een IUI eerst zonder hormonen maakt het misschien toch wat minder beladen en zwaar.

Bij mij op het werk weten ze niet dat wij er mee bezig zijn. En dat wil ik voorlopig nog zo houden, want ik moet er niet aan denken dat steeds als ik weg moet voor een afspraak ik van die blikken krijg, zo van en..... is het gelukt? Of dat die ogen allemaal weer afdwalen naar je buik... (ik heb ook vooral mannelijke collega's dus dat zal ook wel uitmaken).
Ik kan trouwens  wel een beetje mijn eigen agenda bepalen op het werk. Dus als ik tussentijds weg moet, kan dat wel. Maar als ik veel weg moet, dan zal dat toch zeker  gaan opvallen. Dat zal dan nog lastig gaan worden. Misschien moet ik het dan wel gaan vertellen, maar liever nog even niet.

Ik denk ook vaak, was ik nog maar 10 jaar jonger. Of, was ik er maar veel eerder mee begonnen. Heb toch steeds weer het idee dat mijn leeftijd zeker niet zal meewerken. Het maakt ook dat ik me soms een beetje wanhopig voel, want als het nu nog langer gaat duren... dan ben ik straks 40 of zo.

Ik zag dat jouw volgende stap de HSG zal zijn. De HSG vond ik zelf geen pretje, maar ik geloof dat het voor iedereen anders is. Het gaf mij trouwens wel een opgelucht gevoel om dat achter de rug te hebben. Dan weet je tenminste of dat allemaal goed zit en je bent gelijk ook  weer een stapje verder.
Wel gek trouwens dat jij dat onderzoek nog niet hebt gehad. In het ziekenhuis waar ik zit, deden ze dat al direct na mijn eerste bezoek en daar doen ze weer niet die samenlevingstest die jij wel hebt gehad. Ik geloof echt dat ze het overal weer anders doen.
Als je binnenkort gaat, heel veel succes! Laat het weten want ik ben heel benieuwd hoe het allemaal bij jou gaat.


liefs,
Gonnie
 
He Gonnie,

Leuk om hier iemand te treffen met in dezelfde situatie / status. Ik kijk altijd wel op het forum, maar ben geen aktieve schrijfster. Toch blijf ik sommige mensen en verhalen volgen, ik vind het  heel boeiend.

Je bent toch altijd op zoek naar mensen die door dezelfde periode gaan. Nu kijk ik inderdaad veel bij de mensen die met IUI bezig zijn.
Ik kan me er namelijk helemaal niets bij voorstellen. Het lijkt me echt zo spannend en intensief. Hoe staat jou partner er tegenover? Voor mannen lijkt me ook erg moeilijk om elke keer met een potje naar het ziekenhuis te moeten, of sterker nog om daar in een kamertje te moeten zitten. Maar misschien als je eenmaal in het proces zit is het niet meer raar.

Ik zit ook veel buiten voor mijn werk. We hebben echter niet zo'n groot bedrijf en ons kent ons, dus iedereen weet ook waar iemand uithangt. En dan valt het allemaal toch weer op als ik "extra lang" weg ben.

Volgens mij is het ziekenhuis waar ik loop ook niet in het weekend open voor behandelingen. Dus dat zou wel balen zijn als je eisprong in het weekend plaats vindt.

Nou goed, ik ga eerst met vakantie volgende week. Dan ga ik nog eens goed alles op een rijtje zetten en met mijn vriend bespreken hoe en wat. Als ik terug kom dan zal mijn test voor samenleving uitgevoerd worden en dan de maand erna de hsg. Voordat ik dus met IUI kan beginnen is het denk ik al snel na de zomer. Misschien heb jij dan al een of twee behandelingen erop zitten en ben je misschien zelfs zwanger!!! Maar deel de ervaringen, ik ben erg benieuwd.

Was er bij jou geen wachtlijst voor IUI? En hoe gaat het precies in zijn werk, weet je dat? Moet je dan in een periode dagelijks naar het ziekenhuis.

Hoop snel wat van je te lezen!

Liefs
Anne

 
Ha Anne,

Nou helemaal precies weet ik het ook nog niet, hoe het met de IUI gaat lopen. De gyn. zei dat ik direct als ik ongesteld word, moet bellen voor een afspraak. Er wordt dan op de 10e of 11e dag een follikelmeting gedaan. Afhankelijk van hoe het er dan uitziet bepalen ze of je nog vaker moet komen en wanneer de eisprong gepland gaat worden.
Als het goed gaat, hoef je maar weinig naar het ziekenhuis.

Op zich valt me dat reuze mee. Geen/weinig hormonen toegepast en relatief weinig ziekenhuisbezoeken.
En bij ons (hier in het oosten) had het ziekenhuis geen wachtlijst. Ik kan nu direct meedoen. Dus dat is op zich wel prettig. In welk deel van het land zit jij?

Waar gaan jullie trouwens naar toe met vakantie? Goed moment zeg, zo buiten alle vakanties om even  een weekje weg. Ik hoop dat je heerlijk kan uitrusten.  
Zo'n vakantie is  ook wel goed om even met elkaar de dingen weer eens rustig op een rijtje te zetten en zoals je zegt met je vriend te bespreken. Uiteindelijk moet je het toch samen doen.

liefs,
Gonnie
 
Terug
Bovenaan