Voor Annem

[ANONYMOUS_USERNAME]

Hoi Annemieke,

Ik las net in de naam-topic dat jij een miskraam hebt gehad en voor jou het kindje er nog steeds is.
Ik heb voor mijn zwangerschap van Linde twee miskramen gehad met 12 weken, omdat er op de echo's geen ontwikkeling van een kindje was te zien zie ik mijn miskramen niet echt als kindjes. Maar dat neemt niet weg dat ik het er soms nog steeds wel  eens moeilijk mee heb.
Natuurlijk ben ik superblij met Linde maar dat staat voor mij toch los van de miskramen, en als ik daar soms aan denk of in situaties ben waarin  ik eraan wordt herinnerd kan ik nog steeds enorm verdrietig zijn.  
Ik vraag me af of hoe jij dat voelt?
Ik kan me ook voorstellen dat je er niet over wil praten op dit forum, het hoort hier ook niet helemaal thuis maar ik moest eraan denken toen ik het net las.

 
groetjes Danielle.

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Dag Danielle,

Ik heb geen enkele moeite om er over te praten hoor.

Ik heb voor Lukas twee keer een miskraam gehad. De eerste keer beschreef ik al. De tweede keer wist ik niet eens dat ik zwanger was. Dat maakt het overigens wel een stuk makkelijker.

Dit soort dingen gebeuren nou eenmaal en net als jij heb ik wel eens mijn moeilijke momenten maar ik heb het er nooit echt moeilijk meegehad. De vervelenste periode waren eigenlijk de eerste twintig weken van Lukas zijn zwangerschap omdat ik continue bloedverlies had en twee keer zoveel dat we dachten dat het echt voorbij was.

Ik was zwanger van Lukas 10 maanden nadat we begonnen waren met 'proberen'. Ik mag dus niet klagen want er zijn mensen veel en veel langer mee bezig en ik heb van redelijk dichtbij meegemaakt hoe erg het is om een kindje in een later stadium te verliezen.

Annemieke