Voor Bloempje

[Anoniem]

Hoi Bloempje,
Ben gewoon even benieuwd hoe het met je gaat! Op het januari 2009 forum is het heel erg stil, dus daarom kom ik je hier maar even opzoeken ;-)
Onze grote kinderen worden alweer bijna drie!
Niet te geloven he.. Dat het gewoon alweer drie jaar geleden is dat ze geboren werden. Zo groot en wijs (en om op te vreten) zijn ze nu!
En hoe gaat het met Sven? Hij is nu een maand of 7? Ik weet nog dat rond die tijd Noah begon te tijgeren/kruipen en ik het vanaf een maand of 6 ook steeds leuker ging vinden. Hoe voelt dat nu voor jou?

Nou, zou leuk zijn als je ergens een gaatje kan vinden om een reactie terug te sturen

Liefs, 10e

 

[Anoniem]

Hey 10e,

Wat leuk dat je aan me denkt!
Ik geniet enorm van Loïs. Ik vind het een prachtige leeftijd. Ondanks dat ze flink stout kunnen zijn, vind ik het echt genieten. Ze kunnen al zoveel en praten al lekker. Je kunt ze begrijpen en je kunt ze al veel leren. Heerlijk vind ik dat!

Ik kan niet wachten tot Sven groot is. Want zo makkelijk Loïs als baby was, zo moeilijk is Sven. Loïs kon makkelijk slapen en had heel snel regelmaat. Ik wist waar ik aan toe was. Bij Sven is dat heel anders. Hij slaapt maar korte stukjes overdag, meestal van 45 minuten. Hierdoor is hij aan het einde van de dag zo moe dat ie echt heel hangerig is en dat is zo slopend. Ook kun je nooit echt goed iets plannen. Hij kan zo ineens een ruk maken van anderhalf uur of ineens niet willen slapen en dan zit je al. Heb je om 10 uur afgesproken ergens te zijn, moet ie net naar bed of komt ie er net weer uit... dus ik spreek maar zoveel mogelijk bij mij thuis af. Leuk is anders.
Daarnaast slaapt ie 's nachts ook niet altijd even goed. Elke nacht kan weer anders zijn. Soms hoor ik m een aantal dagen 's nachts niet en soms is hij wel eens anderhalf uur wakker of moet ik er 4 keer heen voor de speen. Vooral als de nachten slecht gaan, kan ik erg gefrustreerd zijn. Dan denk ik: Waar ben ik aan begonnen, was hij maar eens wat makkelijker. Maar goed, hij kan er niks aan doen, hij is gewoon enorm gevoelig. Zo kan een hoop visite vlak voor zijn nachtrust zorgen voor een slechte nacht. Hij kan die prikkels niet goed los laten. Letten op prikkels is dus hier een groot issue. Maar je kan het niet altijd voorkomen.

Wel is het een vrolijk kind en kan ie zichzelf best een tijdje alleen vermaken. Hij lacht enorm snel en heeft snel schik. Hij geniet enorm van wandelen, dus als ie een hangdag heeft maak ik meestal wel een flink eind zodat we even rust hebben. Van dat mekkeren wordt je echt horendol.
Hij ontwikkelt zich prima en het begin van het tijgeren is er al. Echt heel leuk om te zien. Ook groeit ie goed en is het een echte reus van 10 kg en 74 cm.

Het is pittig ja, dat wel. Maar er zijn genoeg mooie momenten om in op te laden en gelukkig zijn er ook goede nachten bij. Kun je weer bijtanken. Die eerste 2 jaar zal voor hem (en ons dus) gewoon pittig zijn, daarna gaan de meeste kindjes veel beter slapen 's nachts.

En hoe is het met jou?? En Noah? begint het al te kriebelen voor een tweede of laten jullie het lekker zo?

Liefs

 

[Anoniem]

Hoi Bloempje,
Ik had laatst een heel verhaal getypt en toen ik het wou versturen was alles weg, grrr. Maar goed, poging 2 dus
Fijn te horen dat het goed met jou en je kindjes gaat. Hoe jij schrijft over Sven herken ik van de babytijd van Noah. Ik vond die periode echt heel heftig en het heeft ook heel lang geduurd voor ik echt weer lekker in m'n vel zit. Eigenlijk ben ik pas sinds een klein jaar de moeder die ik graag wil zijn en zoals ik ook verwacht had dat het een beetje zou worden. Ik onderneem nu leuke dingen met hem en heb de rust om echt van hem te genieten en de dingen te nemen zoals ze komen. (en nog steeds denk ik wel eens: GRRRR, Als hij bijvoorbeeld zoals vandaag om half 6 's-ochtends klaarwakker is.. Zit je dan op zondagochtend.. Beuh! Maar goed..)

Juist omdat ik nu een innerlijke rust en balans heb gevonden (sorry voor zweverige praat) waar ik heel blij mee ben, ben ik ook heel erg huiverig om aan een tweede kindje te beginnen. Ik zou het zo jammer vinden als ik me weer twee jaar gespannen voel, en ik vind het ook niet leuk naar Noah toe. Ik gun hem nu gewoon echt een happy en ontspannen mama!

Dus vraag je me: heb je kriebels voor nog een baby? Dan is het antwoord: nee!!
Maar kriebels voor ooit nog een kindje? Tja, heel eerlijk gezegd wel. Noah heeft een vriendje naast ons wonen waar hij heel veel mee speelt. Ik vind dat echt een heerlijk mannetje en geniet er van om ze samen te zien spelen en de interactie tussen die twee boefjes te zien. Soms klimmen ze allebei bij me op schoot om een boekje voor te lezen en dan denk ik: als het al zo gezellig kan voelen met een 'vreemd' kind, hoe bijzonder zou het dan wel niet zijn met twee van je eigen kinderen? En ja.. Dan slaan die kriebels wel toe. Maar ja... Het vooruitzicht om eerst weer die heftige 1,5 / 2 jaar door te moeten.. Dan hang ik meteen weer in de gordijnen :-S

Dus ja..twijfel, twijfel, twijfel!
Mijn man en ik hebben nu afgesproken dat we er weer eens serieus over gaan praten als Noah naar de basisschool gaat. Kijken hoe het dan allemaal voelt. Als we er dan voor zouden gaan zou er waarschijnlijk een leeftijdsverschil van 5 a 6 jaar zitten tussen de kindjes (bij Noah duurde het 1,5 jaar voor ik zwanger was) en dat lijkt me een super leuk verschil! Dan is hij oud genoeg om alles bewust mee te maken.

Daarbij: 1 januari starten mijn man en ik allebei met een nieuwe baan en ik hoop september 2012 mijn diploma te halen, dus voorlopig hoeven we ons niet te vervelen ;-)

Ik wens je veel liefde, geluk en ook succes met je gezinnetje!
Liefs, 10e

 

[Anoniem]

Hey 10e,

Ik snap heel goed dat je helemaal niet kan verlangen naar een tweede kindje als de eerste 2 jaar ook zo heftig waren. Als ik nu denk aan zwanger worden dan gaan de stekels recht overeind staan. Die zwangerschap vind ik het ergste niet, leuk zelfs maar als we dan weer zo'n slechte slaper hebben... nee dank je... dan nog even niet.
Heel logisch dat je er tegen op ziet zelfs.
Loïs was erg makkelijk en na een half jaar tot een jaar ging het bij mij alweer kriebelen. het kostte me echt niet zoveel energie. Ik kon laat naar bed, ze sliep toch tot 8 uur. Nu lig ik om 10 uur al plat en mag ik blij zijn als ik 7 uur kan slapen. Meestal haal ik dan niet eens. Dus een derde kindje komt hier voorlopig ook niet. Eerst maar weer rust in de tent en dan zien we wel weer.
Je kunt natuurlijk bij de tweede ook een goede slaper treffen ........

Geniet van je mannetje... en geweldig lief van je dat je me nog eens mailde.

Heb je ook hyves.. kunnen we elkaar af en toe eens krabbelen.

xxx

 

[Anoniem]

Hoi Bloempje,

Tegen alle verwachtingen in hebben we toch besloten vanaf januari met de pil te stoppen (niemand weet het verder nog, maar dat is het fijne aan zo'n anoniem forum)
Omdat ik PCOS heb is de kans dat ik zonder hormoonbehandeling in het ziekenhuis zwanger wordt heeeel erg klein, en dat vind ik wel een fijn idee. Kan ik eerst het komende half jaar wennen aan het idee (en mijn nieuwe baan ;-) en dan gaan we vanaf de zomer ofzo weer naar het ziekenhuis. Dan zou kindje nummer twee ( als het allemaal wil lukken) tussen de 4 en 5 jaar schelen met Noah en dat zie ik wel zitten. En mocht het wel al eerder spontaan gebeuren is dat ZO bijzonder, dan zit er blijkbaar 'boven' echt een kindje te springen om ons, dus dan moest dat gewoon zo zijn

Ik had natuurlijk eerder al geschreven dat ik wel eens kriebels voel als Noah met z'n vriendje hier speelt, maar afgelopen week gebeurde er nog iets anders wat me over de streep heeft getrokken. We hadden namelijk een dagje een kleine baby (2 maanden) om op te passen en ik had van te voren nog sarcastisch tegen m'n man gezegd van: nou, goeie anticonceptie, om weer even een baby in huis te hebben!
Maar tot mijn verbazing ging het super goed! En dan vooral hoe Noah er op reageerde, dat vond ik zo ontroerend om te zien. Als de baby huilde ging hij naast haar zitten om een speentje te geven en een liedje voor haar te zingen. Ik zag hem ineens helemaal als de grote broer en hoe leuk hij dat zal vinden!
En wat me nog wel het meest heeft verbaasd was hoe relaxed ik me er zelf onder voelde.
Toen Noah geboren was voelde mijn leven ineens zo 'overvol' dat ik amper naar de wc durfde te gaan (lekker stom, hij lag gewoon in de box en er kon niets gebeuren, maar het was gewoon een gevoel) Ik hou bijvoorbeeld ontzettend van koken en bakken, maar het heeft echt maaaanden geduurd voor ik het zag zitten om weer eens iets te bakken voor de lol.
En van de week constateerde ik tot mijn verbazing dat ik op m'n gemakje kerstboom-cakejes met Noah ging bakken terwijl de baby ernaast in de kinderwagen lag te kijken. Blijkbaar ben ik de afgelopen jaren toch gegroeid als persoon en moeder

Dus ja.. Ik zie nog steeds heel veel beren op de weg hoor, maar ik denk dat dat altijd wel zo zal blijven. Uiteindelijk moet je toch een keer de knoop doorhakken. Het zal vast de eerste twee jaar weer heftig worden, maar ik weet nu dat ik zelf gegroeid ben. Bovendien is Noah al zo'n grote vent, hij zal het leuk vinden om te helpen en het echt bewust mee gaan maken allemaal, en daar kan ik me echt op verheugen,

Duseh, ik hou je op de hoogte! ;-)

Liefs, 10e

 

[Anoniem]

Hey!

Superleuk verhaaltje van je! Zo zie je maar dat het ook leuk kan zijn een tweede kindje. Soms zit je zo vast in je eigen denkpatronen dat je het positieve niet meer ziet. Herken ik heel erg bij mezelf. En misschien krijgen jullie nu wel een droombaby die snel doorslaapt en de nachten lekker koest is!!! Het is jullie gegunt hoor.
En leuk dat we elkaar op de hoogte houden. Ik gun jullie een spontane zwangerschap! Dat zou toch een verrassing zijn niet???

Fijne feestdagen!

Liefs

 

[Anoniem]

Hier weer even de kleine control freak, haha.
Heb je fijne kerstdagen gehad? Voor het eerst met z'n viertjes, lijkt me ook best bijzonder. (of kon je er door de vermoeidheid niet van genieten ;-)

Ons plan blijft gewoon overeind; ik ben na mijn stopweek afgelopen weekend niet meer met een nieuwe strip begonnen. Ben heel benieuwd hoe mij lichaam er nu op gaat reageren. Vorige keer had ik door de mijn PCOS ineens cycli van 60 tot 120 dagen. Ik verwacht niet dat dat nu heel anders gaat zijn, maar aan de andere kant.. Wie weet. Ik ben tenslotte al een keer zwanger geweest ondertussen, misschien heeft dat mijn hormonen even flink door elkaar geschud en weer op de juiste plaats terug gezet. ;-)
Ik heb wel afgesproken met mijn man dat we de komende 4/5 maanden nog veilig vrijen, zodat ik een beetje kan ervaren wat mijn lichaam doet. Bovendien zouden ons kindjes dan zowiezo ruim 4 jaar schelen (in hey extreme geval dat het meteen raak is) en dat vind ik wel een prettig idee. Noah lekker al op school en ook de eerste maanden dat hij maar school moet nog mijn handen vrij voor hem.
Tja, het zal nog wel even duren voor ik het echt los kan laten allemaal ;-) Ben ook zo benieuwd hoe het nu zal gaan lopen. Misschien duurt het wel jaren voor ik zwanger word en lach ik achteraf hard om mijn 'veilig vrijen' plan. Maar goed.. ;-)

Nou meis, fijne jaar wisseling en ik spreek je snel!

Liefs, 10e