Hey meis, alles gaat redelijk goed hoor hierzo, alleen slapen is wat minder en daardoor ben ik vaak moe en wordt ik snel duizelig. Maar de pijn valt reuze mee, voelt een beetje als spierpijn. Ze hebben drie sneetjes gemaakt, die bij m'n navel is het grootst ong 5/6 centimeter.
Geestelijk gaat het ook wel, ik heb me er natuurlijk ook al wel een aantal weken op kunnen voorbereiden, want ik voelde dat er iets niet goed was.
Het enigste wat ik moeilijk vindt om los te laten is het feit dat de echoscopiste tot 2 x toe niks heeft gezien. En aangezien de laatste echo op een donderdag was en zei toen niks zag en die maandag daarna bij de gyn was het toch overduidelijk. Dan vraag ik me wel af hoe heeft ze het kunnen missen. Misschien dat ik haar volgende week een keer een belletje geef om toch uitleg te vragen. De huisarts zou een goed woordje gaan spreken met de vk.
Maar ik wordt heeeel goed verzorgd hier door m'n mannetje en Mika, die vondt het toch allemaal wel erg voor me hoor, hij is gisterochtend ook lekker thuis mogen blijven. Nu krijg ik tenminsten weer genoeg knuffels en kusjes van hem (ja als ze steeds groter worden willen ze dat steeds minder vaak),maar nu is het constant "even bij mama knuffelen" HEERLIJK.
Maar ik las net jou topic, dat zou natuurlijk zwaar balen wezen als je toch nog niet zwanger bent. Ik snap dat je daar toch wel een beetje op hoopte. Geef de moed niet op.
Wat leuk dat jullie ook een hond hebben, wat voor soort is het?
Die van ons is een heeeeele grote zwarte herder kruising, kinderen vinden hem eruit zien als een wolf (is ook wel een beetje zo). Ik hoef in ieder geval nooit bang te zijn buiten met hem bij.
Wij hebben hem van de rescue dogs stichting, hij was gedumpt met broers en zus in een vuilcontainer in spanje.
Maar het leuke is dat z'n broer ook door mensen hier in
goes is geadopteerd, dus daar spreek ik regelmatig mee af. Ik vind het ook geweldig te zien dat Perro (zo heet tie) mijn stemming echt aanvoelt, hij komt me ook echt troosten als ik verdrietig ben.
Ik moet 22 feb weer terug naar de gyn voor controle, en dan zal ik met hem eens goed bespreken over het weer zwanger worden. Want op dit moment weet ik het allemaal niet zo zeker meer.
Ik zal voor jou hopen dat het misschien wel innestelingsbloed was en je over een paar dagen een positieve test in je handen hebt!!
Liefs Heidi
Geestelijk gaat het ook wel, ik heb me er natuurlijk ook al wel een aantal weken op kunnen voorbereiden, want ik voelde dat er iets niet goed was.
Het enigste wat ik moeilijk vindt om los te laten is het feit dat de echoscopiste tot 2 x toe niks heeft gezien. En aangezien de laatste echo op een donderdag was en zei toen niks zag en die maandag daarna bij de gyn was het toch overduidelijk. Dan vraag ik me wel af hoe heeft ze het kunnen missen. Misschien dat ik haar volgende week een keer een belletje geef om toch uitleg te vragen. De huisarts zou een goed woordje gaan spreken met de vk.
Maar ik wordt heeeel goed verzorgd hier door m'n mannetje en Mika, die vondt het toch allemaal wel erg voor me hoor, hij is gisterochtend ook lekker thuis mogen blijven. Nu krijg ik tenminsten weer genoeg knuffels en kusjes van hem (ja als ze steeds groter worden willen ze dat steeds minder vaak),maar nu is het constant "even bij mama knuffelen" HEERLIJK.
Maar ik las net jou topic, dat zou natuurlijk zwaar balen wezen als je toch nog niet zwanger bent. Ik snap dat je daar toch wel een beetje op hoopte. Geef de moed niet op.
Wat leuk dat jullie ook een hond hebben, wat voor soort is het?
Die van ons is een heeeeele grote zwarte herder kruising, kinderen vinden hem eruit zien als een wolf (is ook wel een beetje zo). Ik hoef in ieder geval nooit bang te zijn buiten met hem bij.
Wij hebben hem van de rescue dogs stichting, hij was gedumpt met broers en zus in een vuilcontainer in spanje.
Maar het leuke is dat z'n broer ook door mensen hier in
goes is geadopteerd, dus daar spreek ik regelmatig mee af. Ik vind het ook geweldig te zien dat Perro (zo heet tie) mijn stemming echt aanvoelt, hij komt me ook echt troosten als ik verdrietig ben.
Ik moet 22 feb weer terug naar de gyn voor controle, en dan zal ik met hem eens goed bespreken over het weer zwanger worden. Want op dit moment weet ik het allemaal niet zo zeker meer.
Ik zal voor jou hopen dat het misschien wel innestelingsbloed was en je over een paar dagen een positieve test in je handen hebt!!
Liefs Heidi