A
Anoniem
Guest
....... en nog geen kindje in haar armen kunnen sluiten.
Tis mijn zus hoor, niet ik maar toch leef je giga mee natuurlijk.
Haar eerste verlies was Anna, 36 week in de buik van mijn zus gezeten en toen leefde ze niet meer, daarna nog twee missers...
Maar nu weer zwanger, en wat ontzettend k$t is, je kunt niet blij zijn, alleen maar bezorgd.
Ik voel het in mijn buik, in iedere vezel voelt de angst de zorg en nog het verdriet.
Ik was 9 week zwanger van Meike dat we Anna gingen cremeren.... de hele zwangerschap was zo ontzettend spannend. Zelfs toen het hoofdje stond zei ik dat ik het niet aandurfde want je weet immers nooit.... nou toen ben ik flink aangepakt door de huisarts en toen was ze daar. Ja en toen die muts geen adem haalde en slap bleef was even onrust maar dat heb ik niet gemerkt want ik was zo blij met haar geboorte.
Meike wordt 12 juli een jaar en ik merk dat ik steeds emotioneler wordt nu die datum in de buurt komt. Het is een hele mooie tijd geweest rond haar geboorte en daarna maar toch staat naast de vreugde ook het verdriet want wie kwam er met de boot die middag, wel mijn zus!!!! Die kanjer!! Maar wat had ze een verdriet, Meike moest voor haar ons verdriet wel wegnemen en dat zei ze ook tegen Meike, jankuuuhh.
Goh, wat heerlijk zo ´n forum voel weer ruimte in de bortskas.
aangezien meike alweer een week of twee spookt voel ik overdag wel weer hoe blij ik ben met haar (s ´nachts ben ik nl minder blij haha) en met Isa. Gezonde kinderen, een cliché maar uit ervaring weet ik hoe waar het is....
thankx mommies for reading XXXXXXXXX
Allemaal een heerlijke dag met jullie kroost, ik ga er ook wat van maken vandaag.
Dikke knuf van renske
Tis mijn zus hoor, niet ik maar toch leef je giga mee natuurlijk.
Haar eerste verlies was Anna, 36 week in de buik van mijn zus gezeten en toen leefde ze niet meer, daarna nog twee missers...
Maar nu weer zwanger, en wat ontzettend k$t is, je kunt niet blij zijn, alleen maar bezorgd.
Ik voel het in mijn buik, in iedere vezel voelt de angst de zorg en nog het verdriet.
Ik was 9 week zwanger van Meike dat we Anna gingen cremeren.... de hele zwangerschap was zo ontzettend spannend. Zelfs toen het hoofdje stond zei ik dat ik het niet aandurfde want je weet immers nooit.... nou toen ben ik flink aangepakt door de huisarts en toen was ze daar. Ja en toen die muts geen adem haalde en slap bleef was even onrust maar dat heb ik niet gemerkt want ik was zo blij met haar geboorte.
Meike wordt 12 juli een jaar en ik merk dat ik steeds emotioneler wordt nu die datum in de buurt komt. Het is een hele mooie tijd geweest rond haar geboorte en daarna maar toch staat naast de vreugde ook het verdriet want wie kwam er met de boot die middag, wel mijn zus!!!! Die kanjer!! Maar wat had ze een verdriet, Meike moest voor haar ons verdriet wel wegnemen en dat zei ze ook tegen Meike, jankuuuhh.
Goh, wat heerlijk zo ´n forum voel weer ruimte in de bortskas.
aangezien meike alweer een week of twee spookt voel ik overdag wel weer hoe blij ik ben met haar (s ´nachts ben ik nl minder blij haha) en met Isa. Gezonde kinderen, een cliché maar uit ervaring weet ik hoe waar het is....
thankx mommies for reading XXXXXXXXX
Allemaal een heerlijke dag met jullie kroost, ik ga er ook wat van maken vandaag.
Dikke knuf van renske