Daar ben ik dan eindelijk. Het duurde effe voor ik kon reageren, maar we hebben weer een heerlijk pasen gehad (ahum!!).
Op 1e paasdag al bedacht dat ik misschien maar naar de hap (huisartsenpost) moest voor Simon ivm koorts en lichtelijke benauwdheid, maar toch maar even uitgesteld omdat hij er geen last van leek te hebben. Gezellig met schoonouders gebrunched (bij ons thuis), en 's avonds heerlijk met z'n viertjes thuis gegeten.
Beide kinderen naar bed, maar toen Simon om half 9 wakker werd vond ik hem wel erg benauwd, dus wij toch de hap gebeld. We konden om half 10 terecht.
Eenmaal bij de hap mochten we pas om half 11 naar binnen. Volgens arts gewoon een verkoudheidje en idd lichtelijk ontstoken oor links, dus wij weer naar huis.
Onderweg naar huis kreeg hij dus een koortsstuip, dus ik auto aan de kant, hem uit de auto, andere auto op de weg aangehouden en ambulance laten bellen, en zo zaten we een half uur later weer in het ziekenhuis.
Die avond mochten we weer naar huis. Volgende ochtend om 6 uur had hij dus weer een koortsstuip. Opnieuw naar het ziekenhuis gegaan, en nu moest hij 24 uur blijven. In een afgesloten kamertje van 3 bij 4 meter. Echt een ramp voor hem, want hij speelt graag buiten. Gelukkig was hij nu te ziek, en wilde hij ook eigenlijk alleen maar in bed liggen.
Volgende ochtend weer ontslagen. Speciaal nog gevraagd of ze nog een keer naar zijn oren wilde kijken, maar daar was niets mee aan de hand zeiden ze.
Eenmaal thuis bleef de koorst aanhouden, en wij bleven dus maar paracetamol geven (min 4x240mg per etmaal). Dus ik de ha gebeld wanneer ik weer actie moest ondernemen als de koorts niet snel zou zakken (ondertussen al 5 dg dik 2a3 gr verhoging). Onze arts wilde dus graag zelf ook nog even kijken, dus ik 's middags weer lang. Ziet zij dus toch een oorontsteking. Voor de zekerheid ook nog een collega laten kijken en ook die bevestigd een oorontsteking. Dus maar medicijnen mee.
Die avond na de eerste dosis medicijnen werd Simon een uur nadat hij in slaap gevallen was weer wakker, is superbenauwd, en reageert bijna nergens op. Wilko (mijn man) in paniek, en belt mij op van sport dat ik naar huis moest komen.
Bij toeval die dag net een auto van de garage, en je raad het al, geen autostoeltjes. Dus ik belde vanuit de auto een ambulance.
Eenmaal thuis is de ambulance er redelijk snel. ook de ha, die door mijn man gebeld werd komt ter plaatse. Simon krijgt ventolin en later ook pulmicort om zijn luchtpijp te verwijden, en we gaan weer mee naar het zkh.
Na helemaal gecontroleerd te zijn mogen we weer naar huis, maar ik weiger. Ik heb ze gezegd dat ze een bed moesten klaarmaken voor hem, omdat ik niet naar huis ging. Ik vond het wel even mooi. Eerst maar eens even uitzoeken wat er nu werkelijk met hem aan de hand was.
In het zkh treffen we ook nog eens een niet zo vriendelijk zuster, die mijn 'kennis' over mijn kind niet serieus neemt (hij redde het al 5 dagen lang geen 6 uur op 1 paracetamol, en toch kwam ze niet eerder voor een volgende dosis. Sterker nog, ze kwam niet eens voelen of hij verhoging had!).
Uiteindelijk de volgende ochtend was hij koorstvrij, en leek hij een heel stuk opgeknapt. Waarschijnlijk toch door de oorontsteking zo vreselijk ziek geweest.
Afgezien van het slaaptekort is hij nu weer redelijk de oude.
Wel hebben we binnenkort nog een afspraak staan met een kinderneuroloog om eens te kijken of al die stuipen idd koortsstuipen zijn, of toch iets anders (epilepsie of wat dan ook).
Nou, heel verhaal geworden zeg. Even weer nadenken wat jij ook al weer geschreven had. Oja, weer gestopt met werken. Nou, heerlijk zou ik zeggen. Zolang het gaat lekker doen. Ik ben ook gestopt met het werken als oproepkracht. Ik kreeg echt de indruk dat vooral simon er echt last van had met slapen (en dus wij ook, haha) Gelukkig gaat het nu echt beter met slapen. We hoeven er dus niet meer iedere avond bij te zitten. Kunnen weer gewoon naar beneden. Heerlijk.
Weet je nog dat we begin december in rotterdam bij de expo geweest zijn. Ik had daar een fotolijstje gezien. Nou, ik heb ze eindelijk gebeld, en ze hebben hem nog op voorraad. Ik ga hem binnenkort maar een keertje ophalen. Hebben we allemaal ons eigen plekje in de boom des levens, en over een paar jaar, als ik nog twee kinderen krijg heb ik een hele boom vol met al mijn kinderen. Echt geweldig lijkt me dat.
Nou, ik laat het hier maar even bij.
Oja, las trouwens net ook dat Nathalia loopt! geweldig he. Maartje nog niet hoor, dat duurt denk ik nog wel even. Nou, geniet ervan (dat doe je ook wel hoor, weet ik gewoon). en tot gauw.
Gr van mij
