Voor Esk

[ANONYMOUS_USERNAME]

Hoi Esk,

Ik las dat het bij jullie ook allemaal niet mee zit.
 Net geopereerd aan een cyste. Gelukkig dus de eierstok gespaard gebleven! Was het dan ook geen endometriose? En kwam die cyste dan van de hormonen van de IUI?
Wat een verschrikkelijk traject allemaal.
 Mag je nu meteen weer met een neiuwe behandeling gaan beginnen? heel veel succes! Op de achtergond lees ik nog steeds af en toe mee, hoor!

We hebben net de eerste IUI gehad. Helaas slecht nieuws. Het zaad is plots onverklaarbaar verslechterd. Minder dan 1   miljoen en na bewerken 0% beweeglijk! De IUI hebben ze nog wel gedaan, want 'je weet maar nooit'. Mijn vriend is voor verder onderzoek vandaag in Tilburg geweest, maar grote kans dat het hierna ICSI gaat worden.
Verder heb ik ook al 3 maanden wisselende doffe pijn in mijn re lies uitstralend in m'n been en bil  (rond eisprong en daarna weer  vanaf enkele dagen voor de  menstruatie). Ben erg bang voor een cyste, maar ze zagen tijdens de IUI-echo's niets wat er niet hoorde. moet wel voor een uitgangsecho de volgende cyclus. Wat waren jouw klachten bij de cyste? Of had je helemaal geen klachten?

Heel veel succes met het herstel van de operatie! Ik hoop mee op een goed resultaat!

liefs, Haily

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Hoi Haily,

Wat leuk een eigen topic!

Het was een typische chocoladecyste (met een heldere kleine cyste erachter), maar verder zag alles er bij mij goed uit. Wat het precies betekent is mij nog niet geheel duidelijk. Ik had geen klachten, bij mij zag de arts de cyste bij de eerste uitgangsecho voor de IUI. IUI toch doorgezet maar wel met de kanttekening dat als ik niet zwanger zou zijn, er een lap zou plaatsvinden. Ik had helemaal geen last van de cyste, ik zou nooit geweten hebben dat hij er zat omdat hij precies in de eierstok zat. Blijkbaar voel je er dan minder/niks van. Ik heb geen idee of ik nou Endometriose heb. Blijkbaar is er een endometriosecyste weggehaald, maar of het iets eenmaligs is??? Ik weet niet of dat kan. De gyn had 't erover dat daar geen cyste meer kon komen, maar hoe het precies zit weet ik nog niet. Ik weet ook niet wat voor consequenties e.e.a. heeft. Ik wil snel een afspraak maken bij mijn eigen dokter en dan horen we het wel. Ik hoop dat we snel verder kunnen met IUI, maar of het meteen volgende cyclus al kan?? Ik vraag het me af. Ik zit nu in de 3e cyclusweek (ongewone tijd voor een lap), dus zou volgende week al moeten beginnen met hormonen.

O ja, je vroeg of ik wist dat ik een cyste had (als ik nog wat warrig ben: narcose is heftig geweest voor me, dus ben nog wat hak-takkerig). Nee, maar de arts zag 'm wel op de echo en hij was er al voordat ik hormonen heb gekregen. Uiteindelijk bleken het er 2 te zijn, die 2e is nooit gezien. Als je het dus niet vertrouwd, dan zou ik proberen, hoe vervelend ook, toch een lap te laten doen. Ik denk dat het niet zo erg is als ze alleen kijken. Bij mij hebben ze wat weggehaald, dus vandaar dat het pijnlijk is, maar als ze dat niet doen, dan valt het denk ik wel mee. Het is jouw lijf en als jij denkt dat er iets "mis" is, dan moet je zeker aan de bel trekken.

De lap is geen pretje, maar het is me toch wel meegevallen. Het herstel is veel vervelender, maar nu gaat het iedere dag beter.

Wat rot voor jullie dat het zo slecht gaat met de IUI. ICSI is ook niet niks. Ik merk zelf dat wij langzamerhand aan het idee gaan wennen dat het voor ons ook IVF wordt, maar vind het toch nog heel wat. Ik kan me helemaal voorstellen hoe jullie je er onder voelen. Het is een lange weg van verdriet, hoop, teleurstelling en allerhande emoties. Ik vind het emotionele veel rottiger dan al het medische gedoe er omheen en jullie zijn nu al veel langer aan het dokteren dan wij (toch?)... Zelf vind ik het vooral frustrerend dat je niet weet of alles wat je doet uiteindelijk resultaat gaat opleveren. Ik vind het heel moeilijk om na een (mislukte) behandeling de moed weer op te pakken en de hoop te houden dat een volgende behandeling het dan wel gaat doen, maar dat moet je dus wel doen, want anders is het helemaal een verloren zaak. Als je nou garanties had dat het lukt, dan was het allemaal veel makkelijker.

Ik zat net te denken: van "ons" groepje zijn we nog met vijven  aan het dokteren. Jij, ik, Cis, Wietske  en Sassie. En wat een uiteenlopende oorzaken. Staartjager, Bo en Esther zullen inmiddels wel bevallen zijn. Ik wil er niet teveel bij stil staan, maar vind het soms best zuur. Maar goed, het komt zoals het komt.

Jullie veel succes en ik hoop dat jullie uit Tilburg een goede uitslag krijgen! We houden elkaar op de hoogte.

Groetjes, Esk

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Wat leuk een eigen topic!

Het was een typische chocoladecyste (met een heldere kleine cyste erachter), maar verder zag alles er bij mij goed uit. Wat het precies betekent is mij nog niet geheel duidelijk. Ik had geen klachten, bij mij zag de arts de cyste bij de eerste uitgangsecho voor de IUI. IUI toch doorgezet maar wel met de kanttekening dat als ik niet zwanger zou zijn, er een lap zou plaatsvinden. Ik had helemaal geen last van de cyste, ik zou nooit geweten hebben dat hij er zat omdat hij precies in de eierstok zat. Blijkbaar voel je er dan minder/niks van. Ik heb geen idee of ik nou Endometriose heb. Blijkbaar is er een endometriosecyste weggehaald, maar of het iets eenmaligs is??? Ik weet niet of dat kan. De gyn had 't erover dat daar geen cyste meer kon komen, maar hoe het precies zit weet ik nog niet. Ik weet ook niet wat voor consequenties e.e.a. heeft. Ik wil snel een afspraak maken bij mijn eigen dokter en dan horen we het wel. Ik hoop dat we snel verder kunnen met IUI, maar of het meteen volgende cyclus al kan?? Ik vraag het me af. Ik zit nu in de 3e cyclusweek (ongewone tijd voor een lap), dus zou volgende week al moeten beginnen met hormonen.

O ja, je vroeg of ik wist dat ik een cyste had (als ik nog wat warrig ben: narcose is heftig geweest voor me, dus ben nog wat hak-takkerig). Nee, maar de arts zag 'm wel op de echo en hij was er al voordat ik hormonen heb gekregen. Uiteindelijk bleken het er 2 te zijn, die 2e is nooit gezien. Als je het dus niet vertrouwd, dan zou ik proberen, hoe vervelend ook, toch een lap te laten doen. Ik denk dat het niet zo erg is als ze alleen kijken. Bij mij hebben ze wat weggehaald, dus vandaar dat het pijnlijk is, maar als ze dat niet doen, dan valt het denk ik wel mee. Het is jouw lijf en als jij denkt dat er iets "mis" is, dan moet je zeker aan de bel trekken.

De lap is geen pretje, maar het is me toch wel meegevallen. Het herstel is veel vervelender, maar nu gaat het iedere dag beter.

Wat rot voor jullie dat het zo slecht gaat met de IUI. ICSI is ook niet niks. Ik merk zelf dat wij langzamerhand aan het idee gaan wennen dat het voor ons ook IVF wordt, maar vind het toch nog heel wat. Ik kan me helemaal voorstellen hoe jullie je er onder voelen. Het is een lange weg van verdriet, hoop, teleurstelling en allerhande emoties. Ik vind het emotionele veel rottiger dan al het medische gedoe er omheen en jullie zijn nu al veel langer aan het dokteren dan wij (toch?)... Zelf vind ik het vooral frustrerend dat je niet weet of alles wat je doet uiteindelijk resultaat gaat opleveren. Ik vind het heel moeilijk om na een (mislukte) behandeling de moed weer op te pakken en de hoop te houden dat een volgende behandeling het dan wel gaat doen, maar dat moet je dus wel doen, want anders is het helemaal een verloren zaak. Als je nou garanties had dat het lukt, dan was het allemaal veel makkelijker.

Ik zat net te denken: van "ons" groepje zijn we nog met vijven aan het dokteren. Jij, ik, Cis, Wietske en Sassie. En wat een uiteenlopende oorzaken. Staartjager, Bo en Esther zullen inmiddels wel bevallen zijn. Ik wil er niet teveel bij stil staan, maar vind het soms best zuur. Maar goed, het komt zoals het komt.

Jullie veel succes en ik hoop dat jullie uit Tilburg een goede uitslag krijgen! We houden elkaar op de hoogte.

Groetjes, Esk

Het leek me het handigst om je een eigen topic te geven. De nieuwe groep ken ik eigenlijk niet.
Twee chocoladecystes dus, he bah. Jullie gaan dus met misschien ook met IVF beginnen als ik het goed heb gelezen? Of pas na nog (vele?) IUI-pogingen?
Spannend, hoor. laten we hopen dat het niet te lang gaat duren voordat jullie mogen beginnen. of dat de IUI natuurlijk gaan lukken!!! hoeveel heb jij er nu al gehad?
Ik weet trouwens ook niet wie er langer bezig is van ons, hoor. We zijn nu net een jaar (iets meer) aan het dokteren.

Die emoties en frustraties vind ik inderdaad ook veel zwaarder dan de medische molen op zich (tot nu toe dan). Telkens opnieuw die teleurstelling of weer iets wat tegen zit.
Maar hoop houden!!

Ons oude groepje is inmiddels inderdaad aardig uitgedund, he. Ik ben blij voor iedereen bij wie het al wel gelukt is, maar vind het wel dubbel. Hun leven zal nu zo anders zijn.Nu wij nog.

Groetjes Haily