voor Hester 1

[ANONYMOUS_USERNAME]

Hoi Hester,

Ik heb gelezen dat je 7 kinderen hebt, geweldig zeg. Wat ik je wil vragen is hoe oud zijn je kinderen? Ik weet als je een verlangen hebt naar een kind, tweede, derde of achtste kind,  dat het verlangen er gewoon is. Je bent misschien al bevoorrecht maar dat neemt je verlangen niet weg. Ik heb sterk het verlangen naar een tweede kind.

Ik las dat je 2 miskramen hebt gehad, hoe ga jij daar mee om? Er zullen natuurlijk ook verdrietige momenten zijn. Ik probeer positief te blijven en meestal lukt mij dat wel. Sommige dagen ben ik erg verdrietig en laat het gevoel gaan. Voorheen accepteerde ik het niet en dat werkte bij mij averechts. M.a.w. ik laat mijn hart spreken en niet mijn hoofd. Als ik mij rot voel dan is dat nu eenmaal zo, hoe vervelend dat ook is. Gelukkig heb ik veel goede momenten. Je zult waarschijnlijk veel afleiding hebben van je kinderen. Ik hoop gauw wat van je te horen.

Groetjes Monique.

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Hè Monique,

Leuk dat je dat vraagt. Mijn kids zijn bijna 17, 14, en 13, deze zijn
uitmijn eerste huwelijk en wonen ook bij ons. En dan hebben we er één
van 8, van 6, van 2 en van 1jaar. Ik heb zo'n 10 jaar geleden ook nog
een mk gehad, dus eigenlijk zijn het er al 3, maar deze laatste 2 deden
me toch echt heel veel hoor. Meid, het is voor anderen altijd zo
makkelijk praten, want die vinden dat je er nu maar eens over op moet
houden. Maar ze vergeten wel, als je opnieuw zwanger raakt, dat er wel
gevraagd word hoeveelste zwangerschap het is en je dus toch weer
geconfronteerd word met die miskramen.Want die tellen wel mee als
zwangerschappen natuurlijk. Daar wordt niet altijd rekening mee
gehouden hoor. En ja, het maakt inderdaad niks uit of het nou je eerste
is of je achtste, je was toch al gek met dat kleine ding in je
buik,toch?

Ik heb het nu een plaats kunnen geven, vooral omdat ik het laatste
kindje heb gezien en heb vastgehouden. Het was welliswaar gestopt met 7
wk. zwangerschap met groeien, maar toch kon je precies zien waar de
armpjes en beentjes zouden zijn gekomen en de oogjes. Ik vond dat een
bijzonder mooie ervaring in al dat verdrietige. We hebben het dan ook
begraven in onze tuin in een eigengemaakt kistje. Wat iemand anders
daarvan zegt, maakt me niet uit, dit is ook voor de andere kids een
mooi iets geweest.

Ik hoop dat ik snel weer zwanger ben,want ja het verlangen naar een kindje die erwel mag komen blijft nu echt wel hoor.

Meid, als je nog meer wil weten dan hoor ik hetwel, dit is al een heel lang verhaal geworden inmiddels.

veel liefs Hester