Voor Hester

Bedankt voor je lieve berichtje..

Helaas is mijn omgeving niet al te begripvol..al doen ze vast hun best en bedoelen ze de opmerkingen niet zoals ik denk.
Een paar voorbeeldjes:
De volgende keer moet je gewoon iets later testen..als je dan "gewoon" ongesteld wordt ben je ook niet zo teleurgesteld..eigenlijk doe je dit jezelf dus aan..
Of..
Ach als het bij twee kinderen blijft is het toch ook wel goed..dan heb je toch genoeg..

Als ze dit zeggen dan sluit ik mij meteen af..en schaam ik mij voor mijn verdiet..wat is nu 5,5 week..ik stel me aan denk ik dan..kom op hoofd omhoog en doorgaan..
Maar ondertussen ben ik zo vreselijk verdietig van binnen..want voor het eerst kreeg ik zomaar iets kado..in 1 x zwanger wow wat een kado..meestal moet ik voor alles wat ik doe in het leven 10 hindernissen nemen..en kijk wie was ik eigenlijk om te denken dat het nu anders zou zijn ?
Nou misschien ben ik morgen wel weer positiever..

Vertel eens..hoe gaat het met jou..voel je je goed..hoever ben je nu ? En vertel eens wat over je gezin..

liefs Issabel
 
Och meid, wat ellendig.

Sommige mensen zijn ook zóóó stom bezig. Eerlijk gezegd vraag ik me af hoe ze durven. Tuurlijk ben je verdrietig, dat begrijp ik heel goed hoor. Al was het "maar" 5 weken. Het had de hoop en vooruitzicht op een lang en liefdevol leven. Het heeft alleen niet zo mogen zijn. En daar mag je best behoorlijk ontdaan door zijn. En vind je dan buiten dit forum weinig steun en begrip, wij met z'n allen hebben gezamenlijk ( maar ook ieder apart) hééééle brede schouders hoor!!!
Heel veel sterkte

Anita
 
lieve Issabel,

Meid wat een ellende, maar niet ongewoon hoor,helaas.

Bij mij wordt al net zo gereageerd. Ik heb dan ook alleen mijn
schoomoeder het blijde nieuws nog maar verteld. Bij mijn eigen ouders
krijg ik gegarandeerd weer commentaar. Zo van: ALWEER? of Wil je weer
een mk of zo? of Heb je er nou nog niet genoeg? En bij de twee laatste
mk's was dat ook zo duidelijk, er werd niet eens gevraagd hoe het met
me ging. Het was voor hun meer een opluchting.

Meid, ik kan je zeggen dat je je absoluut niet schuldig moet voelen
over je verdriet. Je was zwanger en natuurlijk hield je er ook al van.
Je bent een kindje verloren en dat heeft een rouwperiode met
bijbehorend verdriet nodig. En joh dan maakt het niks uit of je nu lang
of kort zwanger was en al helemaal niet of je vroeg test ja of nee.

Probeer ze duidelijk te maken dat ze je zeer doen hiermee. Dan weten ze
ook gelijk hoe jij er over denkt en dat je dit niet accepteerd.

Hoe denkt jouw partner hierover?

Over mijn gezin schrijf ik nog wel wat, maar eerst helpen we je hier mee oke?

veel liefs Hester

 

Hee Issabel,

Laat de mensen maar zeggen en denken wat ze willen. Jij mag hier verdriet om hebben. Ook al heb je 2 kinderen dit was er ook een voor jou en dat is net zo belangrijk.
Meestal zijn dat mensen die niet weten hoe ze moeten reageren of ze hebben het nog nooit gevoeld.
Gooi het er gewoon uit dat jij verdriet heb.

Veel sterkte

Lieve groetjes Wendy
 
Bedankt meiden,

Ik ben inderdaad toch meer van slag ervan dan dat ik had verwacht. Soms schieten de tranen mij in mijn ogen. Ik moet vertrouwen houden in een positieve volgende keer.Mijn partner is lief maar heel nuchter..zo van jammer maar de volgende keer beter..hij doet zijn best maar tja het blijft een "man". Hoeveel meer kan je er eigenlijk ook over zeggen. Ik hoop dat mijn lichaam weer snel hersteld. Volgende week moet ik terug komen dan kijken ze of al het baarmoederslijmvlies weer weg is en anders moet ik alsnog worden gecurruteerd.
He meiden ik schrijf vanaf nu verder op zwanger worden en zwanger worden na een miskraam want ik voel me zo bezwaard hier verder te schrijven. Ik weet hoe onzeker iedereen is in de eerste periode en deze verhalen van mij maken dat niet beter..komen jullie af en toe even langs..? Ik zal af en toe op het januari forum meelezen

issabel
 
He meid,

Ik hoor eigenljk zelf ook thuis op het zwanger worden na een mk thuis.

Ook daar heb ik wat voor je neergezet.

Meis, je gaat het redden hoor, ookal lijkt het nu wel anders.

liefs Hester  

en wat die nuchterheid bij mannen, misschien is het kwartje nog niet helemaal gevallen, maar het blijven mannen he.

 
Terug
Bovenaan