Hoi Kikkertoto,
ik ben bang dat mijn reactie verloren gaat in het topic waarin je een vraag stelt over het niet geven van borstvoeding.
Nou behoor ikniet helemaal tot de groep van moeders aan wie je de vraag stelt, maar toch wil ik even reageren.
Mijn eerste heeft 6 maanden borstvoeidng gehad. Na een zeer moeilijek bevalling met keizersnede tot gevolg en diverse complciaties werd mij in het ziekenhuis geadviseerd om FV te geven. Ik ben na 10 dagen uit het ziekenhuis gekomen, heb gedaan wat ik kon en heb 6 maanden BV kunnen geven. Daarna kreeg ik een longontseking en helaas het was voorbij.
Mijn tweede heeft 3 maanden brostvoeidng gekregen. Vanwege omstandigheden ben ik toen aan een nieuwe baan begonnen en ik vond dat ik niet kon verlangen van een nieuwe werkgever (alleen maar mannen als collega's) dat ik kon bvragen of ik ergens kon afkolven. Dus helaas moest ik stoppen.
Mijn jongste heb ik slechts 3 weken BV gegeven. Alhoewel met veel pijn heb ik afgekolfd en via een flesje kreeg hij zijn melk binnen. Voor mij is BV niet alleen die voeding, maar ook dat prachtige gevoel, die emoties die je hebt bij het geven van de borst (als het lukt). Het tot rust komen en samen genieten. Helaas was dat de laatste keer er echt niet bij. Als alleen de pijn het probleem was geweest dan was ik misschien wel langer doorgegaan, maar ik lag al ruim een week op bed met bijna 41 graden koorts. En dat is zwaar als je om de 2 a 3 uur moet afkolven en tussendoor dus dat flesje moet geven. Advies van de huisarts was uiteindelijk stoppen er mee. Ik had immers niet alleen mijn jongste, maar ik moets ook rekening houden met mezelf en mijn twe andere kiddies.
Nu is de vierde op komst. Stiekem hoop ik dat mooie van borstvoeding nog eens mee te maken. Ik ken het verschil, en echt voor mij was het iets heel bijzonders, wat ik helaas niet met mijn jongste heb kunnen delen. Voor mij is borstvoeding dus echt meer dan alleen het melk wat mijn kids naar binnen krijgen.
Maar ja wat gebeurd er na de geboorte, ik kan het niet voorzien, en ik ben niet alleen miet dat kindje, maar heb er nog 3 rondlopen. Ik wacht af, en doe wat binnen mijn vermogen ligt.
Voor iedereend ie dit leest. Bovenstaande is mijn verhaal, mijn ervaring en heb ik met mijn emoties beleefd. Wat anderen ervaren of ervaren hebben daar zegt dit helemaal niets over. Ik hoop dan ook dat niemand in mijn verhaal een oordeel leest over iemand anders.
Bovendien ben ik van mening dat als je een keuze maakt met overtuiging dan hoef je je tegenover niemand te verdedigen. En dus ook niet tegenover jezelf.
Dames geniet van jullie kindjes.
Miep
ik ben bang dat mijn reactie verloren gaat in het topic waarin je een vraag stelt over het niet geven van borstvoeding.
Nou behoor ikniet helemaal tot de groep van moeders aan wie je de vraag stelt, maar toch wil ik even reageren.
Mijn eerste heeft 6 maanden borstvoeidng gehad. Na een zeer moeilijek bevalling met keizersnede tot gevolg en diverse complciaties werd mij in het ziekenhuis geadviseerd om FV te geven. Ik ben na 10 dagen uit het ziekenhuis gekomen, heb gedaan wat ik kon en heb 6 maanden BV kunnen geven. Daarna kreeg ik een longontseking en helaas het was voorbij.
Mijn tweede heeft 3 maanden brostvoeidng gekregen. Vanwege omstandigheden ben ik toen aan een nieuwe baan begonnen en ik vond dat ik niet kon verlangen van een nieuwe werkgever (alleen maar mannen als collega's) dat ik kon bvragen of ik ergens kon afkolven. Dus helaas moest ik stoppen.
Mijn jongste heb ik slechts 3 weken BV gegeven. Alhoewel met veel pijn heb ik afgekolfd en via een flesje kreeg hij zijn melk binnen. Voor mij is BV niet alleen die voeding, maar ook dat prachtige gevoel, die emoties die je hebt bij het geven van de borst (als het lukt). Het tot rust komen en samen genieten. Helaas was dat de laatste keer er echt niet bij. Als alleen de pijn het probleem was geweest dan was ik misschien wel langer doorgegaan, maar ik lag al ruim een week op bed met bijna 41 graden koorts. En dat is zwaar als je om de 2 a 3 uur moet afkolven en tussendoor dus dat flesje moet geven. Advies van de huisarts was uiteindelijk stoppen er mee. Ik had immers niet alleen mijn jongste, maar ik moets ook rekening houden met mezelf en mijn twe andere kiddies.
Nu is de vierde op komst. Stiekem hoop ik dat mooie van borstvoeding nog eens mee te maken. Ik ken het verschil, en echt voor mij was het iets heel bijzonders, wat ik helaas niet met mijn jongste heb kunnen delen. Voor mij is borstvoeding dus echt meer dan alleen het melk wat mijn kids naar binnen krijgen.
Maar ja wat gebeurd er na de geboorte, ik kan het niet voorzien, en ik ben niet alleen miet dat kindje, maar heb er nog 3 rondlopen. Ik wacht af, en doe wat binnen mijn vermogen ligt.
Voor iedereend ie dit leest. Bovenstaande is mijn verhaal, mijn ervaring en heb ik met mijn emoties beleefd. Wat anderen ervaren of ervaren hebben daar zegt dit helemaal niets over. Ik hoop dan ook dat niemand in mijn verhaal een oordeel leest over iemand anders.
Bovendien ben ik van mening dat als je een keuze maakt met overtuiging dan hoef je je tegenover niemand te verdedigen. En dus ook niet tegenover jezelf.
Dames geniet van jullie kindjes.
Miep