Oke, ik zal eerlijk zijn, ik had niet dit verwacht, maar ik ben wel blij dat je een aanleiding hebt gevonden om je hart te luchten. Daar is dit forum ook voor! Ik wacht ook op een bericht uit Suriname van mijn overgrootmoeder van 97 (in juni 98!) . Zij heeft een hersenbloeding gehad en is stervende, mijn moeder is net terug uit Su om afscheid te nemen. Maar zoals je begrijpt ligt het in de lijn der verwachting dat iemand op die leeftijd niet lang meer heeft. Ik heb je bericht gelezen en ik besefte me ineens dat iedereen hier meer is dan een paar woorden op een scherm. Ik voel met je mee, ik heb in mijn werk veel te maken met ziekte en overlijden dus ik kan ongeveer wel inschatten wat voor impact dit op je heeft en ook zal hebben. Ik kan heel makkelijk zeggen dat je niet moet gaan zitten wachten, want zo lijk je voorbereidt, maar het komt altijd onverwacht, maar ik heb makkelijk praten. Ik weet niet goed wat ik moet zeggen over je vriendin, het maakt mij zelfs verdrietig en ik ken haar en haar kinderen niet eens. Wat een aangrijpend verhaal! Dat je zo niet goed van je zwangerschap kunt genieten is heel begrijpelijk. Maar laat dit kindje de zon achter dit dikke wolkendek zijn. Je echo is vandaag toch? Ik hoop dat alles helemaal ok is en dat je die kleine rots in de branding lekker veel zal bewegen en friemelen.
"kijk mam, met mij is alles goed!" (zal je zien!)
Loentje, dit is voor niemand goed, maar een zwangere vrouw zou helemaal ontzien moeten worden. Een advies van mijn overgrootmoeder (ze heeft tot mijn 13e bij ons in huis gewoond)
"If it doesn't kill you, it makes you stronger" (fuck nu moet ik zelf weer huilen).
Je zal zien dat als dit allemaal voorbij is, jij er sterker uitkomt. Mijn gedachten zijn vandaag bij jou, lieverd, ik "spreek" je snel...
Dikke knuffel van Muty