voor MamavanThomas

A

Anoniem

Guest
Hoi Marieke,

Wat heb ik zitten huilen om jouw verhaal bij het verhalen-gedichten topic joh!!

Toen Jorg op uitzending was,was ik ook iedere dag zo bang, maar heb het gelukkig niet mee hoeven maken dat ze mij belden! Maar ik begrijp maar al te goed hoe je je toen moest hebben gevoel.

Bij welk onderdeel zaten jullie? Wij hebben namelijk ook allebei in dienst gezeten.

De langste tijd heb ik in Ede bij de Pantser Luchtdoelartilleriebatterij gezeten, daar zat Jorg ook al.

Gelukkig heb je nu een lieven man en een schat van een kind, probeer daar toch zo veel mogelijk van te geneietn meid, je hebt het verdient!!

X Marieke en Lyanne
 
Hey naamgenoot!

Toendertijd zat ik met een inie-minie clubje van 421 hospcie in een Engels ZH in Sipovo. En Berry zat toen bij 422 hospcie op een GVA in België. Na   mijn repatriëring had ik het gelijk helemaal gehad met die schijt cie, en ben meteen overgestapt naar 470 MOGOS, waar ik het reuze naar mijn zin had! ( werk nu overigens in het militair revalidatiecentrum in Doorn, ken je vast ook wel, hahahah!)

Het gebeurde in 2000, toen ik daar al 4 maanden zat. Je kunt je niet voorstellen hoe lomp het is om te horen dat er iemand " daar " dood gaat! Als er iemand dood zou gaan, was ik dat, ik was immers op uitzending....   Ik dacht dan ook echt dat er een grapje met me werd uitgehaald en vond het niet leuk. HMMM, natuurlijk worden daar om 01;30 geen grappen over gemaakt, sukkel!!
Enig idee hoe stom het is om in een vliegtuig te zitten terug naar Nederland met allemaal rode baretten die op verlof gaan? Met zo'n vreselijke glimlach op hun gezicht van: Raad eens wat ik de hele nacht ga doen, hahahah!   Nu kan ik er hartelijk om lachen hoor, dat meen ik echt, maar toen iets minder...

Ik ben toen een jaar helemaal van slag geweest in mijn hoofd, net of je een jaar bezig bent om van een heftige hersenschudding te bekomen, hahaha! Ik heb geen gekke dingen gedaan, wel veel nagedacht. Ik wilde ook gewoon weer gelukkig worden en zijn, een vriens krijgen en trouwen en kindjes krijgen. Ik ben dus gewoon door gegaan met leven eigenlijk. In 2003 Kreeg ik iets met Gert-Jan, een echte lieverd die Berry nooit gekend heeft terwijl ze toch uit hetzelfde dorp kwamen. We zijn inmiddels very happily married, en gezegend met een Thomas en een kindje "in-de-broei"   Dus ik mag zeggen dat ik echt erg gelukkig ben!
 Alleen heb ik er een flinke knauw aan overgehouden dat mensen van wie je houdt dus dood kunnen gaan.. Ik hecht me nu dus erg moeilijk aan mensen omdat het dan minder pijn doet als je ze kwijtraakt. ( goed hé, zelf bedacht, zonder psych of MW....!!) En daar zijn Thomas en Hubbie dus ook de dupe van soms, je snapt me wel denk ik, toch?

Ach, het is een horror verhaal op je 23e, maar niet erger als mensen die kindjes kwijtraken, een tsunami hebben in je land, honger lijden in Somalië of een stortbui op je bruiloft hebben, zo simpel en nuchter ben ik dan ook weer wel, hahahha!

Heel verhaal weer zo hé??? Sorry...

Kus, andere Marieke
 
Jeetje Marieke,

Wat een verhaal!

Dat hechten aan mensen ken ik ook. Door de scheiding van mijn ouders toen ik 9 was, ben ik vaak verhuisd, naar o.a. kindertehuis, opvanghuis en pleeggezin.
Daardoor moest ik iedere keer weer vriendinnen achter laten. Daarom vind ik het ook heel moeilijk, en nog steeds, om echte vriendschappen te sluiten, in je achterhoofd benje nog steeds bang dat je van de een op andere dag weer weg kan gaan. Ik heb sinds november vorig jaar sinds tijden weer een échte vriendin en geniet daar ook echt van.

Probeer het ook Marieke, probeer anders hulp er voor te zoeken.Anders zit je jezelf alleen maar in de weg.

Ik zie die rode baretten gezichten wel voor me hoor, hahahahaha!! Maar zo kijken ze altijd, ook als ze uitgaan!! Zooooo, vanavond effe scoren blik. Hahahaha.

Groetjes, Marieke
 
HAHHAHHAH! De meeste mensen denken alleen maar, ach ja, het zal wel, maar je moet toch wel enige leger achtergrond hebben om je het werkelijk voor te kunnen stellen, die heerlijke arrogante koppen, hahahaha!

Van mijn jeugd, ( zelfde route als jij ongeveer maar dan iets "vriendelijker") heb ik gek genoeg helemaal niets dan goeds aan overgehouden eigenlijk! Joepie! Lang leve mijn pleegouders, hahaha! En dat gevalletje "Berry" is iets dat gewoon moet slijten hoor! Ik moet me er gewoon over heen zetten dat iedereen dood gaat, ook mensen die van je houden...

Weet je wat Hubbie zei ooit? Lieve Mariek, ik beloof je alles, de wereld, de zon en de maan, maar niet dat ik niet dood zal gaan....

Geweldig tegeltje toch? Voor aan de muur? HAHHAHAHAH!
 
Ik zal je even toevoegen aan mijn mailbestand.

Jorg noemt mij ook altijd Mariek.....

Ja, je moet idd in het leger hebben gezeten om dat soort dingen te begrijpen.
Een oude vriendin van mij zit bij de rode mutsen, zoals wij ze noemen, zij is daar op het moment de enigste vrouw en is zelfs instructeur op de school luchtmobiel daar, toch goed van d'r, zeker met van die kerels!!

Gr. Marieke (ik ga nu echt wat doen in huis, auto wassen etc, ziet hij er beter uit als hij eventueel wordt vertkocht)
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan