Hoi,
Allereerst: het hoeft natuurlijk niet zo te zijn he, maar het is meer dat ik aan wou geven, dat het KAN voorkomen dat je dus niks merkt van het breken van je vliezen.
Het begon bij mij met een wat vaag gevoel van onbehagen....mar hé zat een paar dagen voor de uitgerekende datum en je hoort wel vaker dat vrouwen dan wat onrustiger worden, dus daar ging ik maar van uit: het zat er nu echt aan te komen.
In de loop van de volgende dag kwam hier een ongelooflijke buikpijn bij en later ook rugpijn. Kon niet meer gewoon zitten, liggen of staan.... toch waren dit geen weeen dat wist ik zeker (bleek ook later niet het geval). Toen ik ook nog begon over te geven heeft mijn vriend de verloskundige gebeld. Die was eigenlijk in 2 minuten wel uitgekeken (ze heeft nog gekeken of ik ontsluiting had, want het schijnt wel vaker voor te komen dat je bij zo'n 4 cm ontsluiting moet overgeven).
De klachten bij buik en rug leken op het 'bandgevoel' dat ze ook wel zien bij HELLP syndroom, maar mijn bloeddruk was perfect en er zaten ook geen eiwitten in mijn urine (dit is in het ziekenhuis gecontroleerd).
Dit waren eigenlijk mijn klachten....heb de 3e dag in het ziekenhuis zelfs morfine gekregen tegen de pijn, aangezien geen enkele andere toelaatbare pijnstiller werkte en ze de volgende dag zouden inleiden. Ze hoopten dat ik nog een beetje zou slapen en uitrusten voor de bevalling (ik was toen al dagen aan het overgeven en zo'n beetje elk uur aan de CTG, ook in de nacht, nog een echo gehad van mijn maag omdat zelfs water eruit kwam etc). Heb toen inderdaad nog een uurtje of 3 geslapen en de volgende dag was het eindelijk zover: inleiden!!!!!
Toen kwamen ze er dus achter dat mijn vliezen niet intact waren en aangezien ik toch al een infuus lag werd daar antibiotica aangehangen en de weeenopwekkers. Gelukkig sloegen deze laatsten wel aan bij mij en 9 uur later mochten wij onze mooie, grote (9 pond!) zoon bewonderen.
Direct na de bevalling had ik minder last van van alles, maar na een paar uurtjes begon ik toch weer over te geven....dit heeft nog een kleine week geduurd.
Onze zoon had gelukkig helemaal niks, maar moest wel ook preventief aan de antibiotica en werd goed in de gaten gehouden. Gelukkig zat de infectie bij mij!!!!
Nou, heeeeel lang verhaal geworden, maar zelfs ruim een jaar later moet het verhaal er afentoe uit.
Misschien zijn die inlegkruisjes inderdaad iets voor jou? (geloof dat Cody ze noemde?? dan weet je het zeker!!!)
Groetjes,
Marije
