Hoi Marije,
Ik zag je op het juli forum staan. Daar schreef je dat je inmiddels voor een curettage had gekozen, maar moest wachten. En dat je opkeek tegen de narcose.
Ik ben zelf bijna 2 weken geleden gecuretteerd en zal je vertellen wat ze bij mij deden, dan maakt het het wellicht wat minder eng.
Dus wil je het liever niet weten: niet verder lezen!!!!!!!!!!
Ik was helaas al ervaren met operatiekamers en narcoses door mijn zoontje, daar liep ik altijd mee totdat hij in slaap was gebracht. Dus alles was eigenlijk bekend terrein (ander ziekenhuis, maar het werkt blijkbaar overal hetzelfde).
Ik moest eerst aan een infuus om de baarmoedermond een stukje te openen, dat moest 2 uur inlopen. Daarna moest ik zo'n stom operatiehemd aan, daaronder helemaal bloot. Toen naar de operatiekamer. Daar kreeg ik warme dekens en moest ik op zo'n tafel gaan liggen.Terwijl we op de gyn. wachten kreeg ik alvast een soort paracetamol toegediend via het infuus. De gyn. kwam, gaf een handje en ging weer. Toen spoten ze eerst een middeltje in het infuus dat tegen pijn is en dan willen ze graag dat je wat praat dus knopen ze een praatje aan, gelijk daarna komt het slaapmiddel, ik zag het draaien en gelijk boem weg. Terwijl ik sliep deden ze mijn benen goed en ontblootte de boel. Dus daar merk je niets van. Vrij snel daarna werd ik al weer wakker. Was wel wat suf. Mijn hoofd voelde wakker, maar mijn ogen wilden nog niet echt open. Maar vrij snel daarna ging het best goed, boterham gegeten, geplast (vereiste om naar huis te gaan) en toen kon ik weg. Thuis was ik wel wat anders dan normaal. Wat moeiig en zo, maar het viel reuze mee.
Ik moet zeggen de verpleegsters waren ook erg lief.
Je moet gewoon zoveel mogelijk vragen, want ze vertellen inderdaad vaak niets over wat er gebeurt als ze je wegbrengen. Ik vond het fijn om te weten wat er steeds ging gebeuren. Daardoor was ik niet zo zenuwachtig.
sterkte!
keesje
Ik zag je op het juli forum staan. Daar schreef je dat je inmiddels voor een curettage had gekozen, maar moest wachten. En dat je opkeek tegen de narcose.
Ik ben zelf bijna 2 weken geleden gecuretteerd en zal je vertellen wat ze bij mij deden, dan maakt het het wellicht wat minder eng.
Dus wil je het liever niet weten: niet verder lezen!!!!!!!!!!
Ik was helaas al ervaren met operatiekamers en narcoses door mijn zoontje, daar liep ik altijd mee totdat hij in slaap was gebracht. Dus alles was eigenlijk bekend terrein (ander ziekenhuis, maar het werkt blijkbaar overal hetzelfde).
Ik moest eerst aan een infuus om de baarmoedermond een stukje te openen, dat moest 2 uur inlopen. Daarna moest ik zo'n stom operatiehemd aan, daaronder helemaal bloot. Toen naar de operatiekamer. Daar kreeg ik warme dekens en moest ik op zo'n tafel gaan liggen.Terwijl we op de gyn. wachten kreeg ik alvast een soort paracetamol toegediend via het infuus. De gyn. kwam, gaf een handje en ging weer. Toen spoten ze eerst een middeltje in het infuus dat tegen pijn is en dan willen ze graag dat je wat praat dus knopen ze een praatje aan, gelijk daarna komt het slaapmiddel, ik zag het draaien en gelijk boem weg. Terwijl ik sliep deden ze mijn benen goed en ontblootte de boel. Dus daar merk je niets van. Vrij snel daarna werd ik al weer wakker. Was wel wat suf. Mijn hoofd voelde wakker, maar mijn ogen wilden nog niet echt open. Maar vrij snel daarna ging het best goed, boterham gegeten, geplast (vereiste om naar huis te gaan) en toen kon ik weg. Thuis was ik wel wat anders dan normaal. Wat moeiig en zo, maar het viel reuze mee.
Ik moet zeggen de verpleegsters waren ook erg lief.
Je moet gewoon zoveel mogelijk vragen, want ze vertellen inderdaad vaak niets over wat er gebeurt als ze je wegbrengen. Ik vond het fijn om te weten wat er steeds ging gebeuren. Daardoor was ik niet zo zenuwachtig.
sterkte!
keesje