Voor Paulinebert

Hee hoi,
Je vraag was waarom Tygo met een slangetje heeft gelegen? Tygo werd 2 dagen na zijn geboorte erg ziek. Hij was lusteloos, slap en blauw en had een verhoging die niet over ging. Na heel vaak te hebben bloedgeprikt (heeeel zielig bij zo'n kleintje, krijgt ie elke dag een paar keer het hielprikje zeg maar) kwamen ze erachter dat hij een bepaalde waarde in zijn bloed vrijhoog had en een dag later nog hoger. Dit wees op een infectie. Ze zijn er nooit achter gekomen waar de infectie heeft gezeten, maar waarschijnlijk heeft hij hem in mijn buik al opgelopen.
Twee dagen voor de weeën begonnen (dus  3 dagen voor de bevalling) voelde ik mij niet lekker. Beetje misselijk, beetje aan de diarree. Net of je tegen de griep aanhangt zeg maar. Voelde me een beetje slapjes enzo. Een dag later was dit over en ik heb hier geen aandacht aan geschonken. Tygo heeft toen waarschijnlijk deze bacterie overgenomen van mij en heeft niet meer lang genoeg in de baarmoeder gezeten om de anti-stoffen te krijgen. Hij werd er dus na de bevalling ziek van.
Na 10 dagen aan een infuusje met anti-biotica te hebben gelegen mocht hij naar huis. Gelukkig maar, want ik mocht een paar dagen daarvoor al naar huis en er is niks vervelender dat je je kindje in het ziekenhuis moet achterlaten.
De eerste twee dagen van het ziekzijn lag hij op de couveuseafdeling (niet in een couveuse, maar wel in een open glazen bedje) aan allemaal slangetjes, sondes, lampjes, plakkers en een monitor. Na een paar dagen mocht dit allemaal weg en had hij alleen nog het infuusje en lag hij op de klimaatkamer (naast de couveusekamer, net zo warm, maar niet zo extreme observatie).
Groetjes Marieke
























 
Poefff jeetje heb er helemaal kippenvel van na het lezen hiervan.
Wat een ellendige start hebben jullie dan gehad zeg.
Gellukig is het helemaal goed gekomen met jullie binkie.

Het is een heerlijke vent.
 
Ja ik ben ook blij dat alles goed gekomen is. Na al 1 dag anti-biotica zag je dat het steeds ietsje beter met hem ging. Soms zag je in een paar uur al een duidelijk verschil. Hij is nog een paar keer op controle geweest in het ziekenhuis nadat hij thuisgekomen was. Alles bleef goed gelukkig. Toch bij elk griepje/verkoudheidje denk je wel eenbeetje van: nee hè... niet weer... laat alles AUB goed gaan...
Zal wel even zo blijven denk ik.
 
pfff, ik krijg er helemaal een rot-gevoel van zeg. Gelukkig is het allemaal goed gekomen. Maar ik weet nog wel dat ik om iedere poep en scheet moest huilen die eerste dagen, laat staan als je je kleintje zo weerloos ziet liggen vechten tegen een bacterie. Brrrr, nou, ik ga maar even een ander onderwerp lezen, word er naar van.
Maar de rest van de foto's zijn geweldig hoor marieke!
Liefs Nelleke
 
Je hoeft er niet naar van te worden hoor. Ben ik ook niet meer. Op de foto hierboven zie ik er aardig kalm uit, maar in wezen heb ik daar ook alles aan elkaar gehuild en gebruld. Helemaal omdat hij op de derde dag bij me weggehaald werd. Nèt die jank-dag dus.
Als ik een zuster tegenkwam deed ik heel "brave" en liep op haar af. Ik wilde de zin uitbrengen: zuster, weet u hoe het met mijn zoontje gaat???
Maar dit kwam er meer uit:
Zuster, snif snif, weet u hoe het met hûhûhûhûhûhûhû sorry hoor, hoe het met mijn zoohoohoohoohoontje gaat???? snif snif wheèèèèèèèè.... Hahahahaha. Ik kan er nu wel om lachen, maar op dat moment vond ik mezelf wel even de zieligste persoon op aarde. Inderdaad gelukkig is alles nu goed.
Groetjes Marieke
 
Terug
Bovenaan