Haai,
Natuurlijk wil ik dat wel vertellen.
Ik kan me voorstellen hoe je je voelt. Ik vond het ook echt mega vermoeiend.
Die kleine van ons bleef ook maar komen snachts. In het begin gaf ik borstvoeding dus dan denk je: 'het ligt daaraan'. Op een gegeven moment (na 3 maanden) ben ik over gestapt op fles. Omdat ik het niet meer trok. En natuurlijk hoopte ik stiekem dat hij daardoor ook beter ging doorslapen. Er kwam wel een beter ritme maar doorslapen hoh maar....Elke nacht was het weer hetzelfde liedje. Meneer was eind van de middag dood en dood moe dus ging vaak al om 18.00 uur naar bed. Dan hoorde je hem niet en moesten we hem vaak wakker maken voor het flesje van 23.00 uur. Maar rond 01.00 uur begon het gespook. Echt 5 tot 6 keer per nacht stonden we naast zijn bed.....inderdaad...om die speen er in te doen. Gek werd ik er van. Soms werd ik gewoon uitmezelf wakker snachts er dan 5 minuten later...ja hoor...dan begon meneer weer. We hadden inmiddels wel door dat hij niet van de honger huilde want vaak als je gewoon de speen er in deed en even een aai over zijn bol, dan sliep hij gewoon weer verder. Wij hadden zelf het idee dat hij zijn diepe slaap aan het begin vd avond pakte en snachts dus minder diep sliep. En hij was echt onrustig....huilen en mekkeren in zijn slaap.
Maar goed, op een gegeven moment werden we er echt gek van. Want wij stonden elke keer (sjachie) naast zijn bed, terwijl meneer half slapend aan het jammeren was. Dus uiteindelijk hebben we met elkaar besloten om hem te laten janken. En dan niet een nachtje (want dat haalt niks uit) maar echt een week uitproberen. We hadden wel afgesproken dat we er 1x uit zouden gaan en daarna niet meer. Vooral voor mijn vriend was het lastig want die vindt het al heel snel zielig. Ik ben er wat harder in.
Nou ja, we hebben dus een week volgehouden en wat denk je wat.....het hielp zowaar. Vanaf dat moment werd het elke nacht beter. Natuurlijk word hij soms ook nog wel wakker, maar dat gekke huilen en mekkeren is over. HEEERLIJK!! echt. Ik ben een heel ander mens.
Ik denk dus toch dat hij er onbewust aan gewend was geraakt dat wij reageerden op dat gemekker.
Sorry het is een lang verhaal geworden. Maar hopelijk herken je er iets van en heb je er iets aan. Je kunt het allicht proberen.
En de tip die ik ook van iemand kreeg was af en toe proberen apart te slapen zodat een van de twee in ieder geval nog wat rust krijgt. Maar ja...het liefste wil je natuurlijk dat zij (en jullie) zo snel mogelijk weer een beetje bij kunnen slapen.
Sterkte en succes.
Laat even weten hoe het gaat.
Groetjes mama3007
Natuurlijk wil ik dat wel vertellen.
Ik kan me voorstellen hoe je je voelt. Ik vond het ook echt mega vermoeiend.
Die kleine van ons bleef ook maar komen snachts. In het begin gaf ik borstvoeding dus dan denk je: 'het ligt daaraan'. Op een gegeven moment (na 3 maanden) ben ik over gestapt op fles. Omdat ik het niet meer trok. En natuurlijk hoopte ik stiekem dat hij daardoor ook beter ging doorslapen. Er kwam wel een beter ritme maar doorslapen hoh maar....Elke nacht was het weer hetzelfde liedje. Meneer was eind van de middag dood en dood moe dus ging vaak al om 18.00 uur naar bed. Dan hoorde je hem niet en moesten we hem vaak wakker maken voor het flesje van 23.00 uur. Maar rond 01.00 uur begon het gespook. Echt 5 tot 6 keer per nacht stonden we naast zijn bed.....inderdaad...om die speen er in te doen. Gek werd ik er van. Soms werd ik gewoon uitmezelf wakker snachts er dan 5 minuten later...ja hoor...dan begon meneer weer. We hadden inmiddels wel door dat hij niet van de honger huilde want vaak als je gewoon de speen er in deed en even een aai over zijn bol, dan sliep hij gewoon weer verder. Wij hadden zelf het idee dat hij zijn diepe slaap aan het begin vd avond pakte en snachts dus minder diep sliep. En hij was echt onrustig....huilen en mekkeren in zijn slaap.
Maar goed, op een gegeven moment werden we er echt gek van. Want wij stonden elke keer (sjachie) naast zijn bed, terwijl meneer half slapend aan het jammeren was. Dus uiteindelijk hebben we met elkaar besloten om hem te laten janken. En dan niet een nachtje (want dat haalt niks uit) maar echt een week uitproberen. We hadden wel afgesproken dat we er 1x uit zouden gaan en daarna niet meer. Vooral voor mijn vriend was het lastig want die vindt het al heel snel zielig. Ik ben er wat harder in.
Nou ja, we hebben dus een week volgehouden en wat denk je wat.....het hielp zowaar. Vanaf dat moment werd het elke nacht beter. Natuurlijk word hij soms ook nog wel wakker, maar dat gekke huilen en mekkeren is over. HEEERLIJK!! echt. Ik ben een heel ander mens.
Ik denk dus toch dat hij er onbewust aan gewend was geraakt dat wij reageerden op dat gemekker.
Sorry het is een lang verhaal geworden. Maar hopelijk herken je er iets van en heb je er iets aan. Je kunt het allicht proberen.
En de tip die ik ook van iemand kreeg was af en toe proberen apart te slapen zodat een van de twee in ieder geval nog wat rust krijgt. Maar ja...het liefste wil je natuurlijk dat zij (en jullie) zo snel mogelijk weer een beetje bij kunnen slapen.
Sterkte en succes.
Laat even weten hoe het gaat.
Groetjes mama3007