voor sacha

Hoi Sacha, net een heel bericht voor je ingetikt bij al onze andere verhalen, maar mijn bericht is nog niet tevoorschijn gekomen.Hopelijk morgen wel.

Liefs Yvon
 
Hoi Yvon,

Jouw bericht was goed doorgekomen hoor!

Nou meid, aanstaande vrijdag of zaterdag is mijn NOD dan eindelijk (na ruim 40 dagen). Ik ben nu al sinds zaterdag misselijk en ontzettend hongerig en ik durf het bijna niet hardop te denken (hi hi), maar het zou me verbazen als het niet raak is. Dan zou ik er voor mijn gevoel nog nooit zo ver naast hebben gezeten als deze ronde. Maar ja, ik blijf er nuchter onder en ik blijf geloven dat het gaat zoals het moet gaan (met of zonder Clomid). Nog even een paar daagjes afwachten en dan weten we meer! Als het zo ver komt wil ik zondag of maandag een testje doen, maar mezelf kennende zal dat wel zondag worden...

Zodra ik nieuws heb, hoor je van me! Ik ga weer verder, want ik zit op mijn werk. Ik moest toch effe vlug vertellen hoe de zaken er nu voor staan, ha ha!

Liefs van Sacha
 
He Sacha,
Meestal geeft je gevoel toch wel het juiste aan.Dit zeggen ze toch vaak, van ga op je gevoel af.Dit zou geweldig zijn als a.s zondag blijkt dat je zwanger bent.Ik kan me voorstellen dat je van binnen al die blijdschap voelt. Mocht het uiteindelijk toch anders lopen waar we niet vanuit gaan, dan heb je toch weer even dat heerlijke gevoel gehad en dit pakt niemand meer van je af.Ik ga zeker even wat vaker dit forum bezoeken, omdat ik erg benieuwd ben of je werkelijk zwanger bent.Ik blijf gewoon verder voor jullie duimen en ik hoop dat dit geluk brengt.Veel succes meid en hopelijk tot gauw.

Liefs Yvon
 
Hoi hoi,

Helaas, ik weet niet wat ik allemaal gevoeld heb de afgelopen week (de laatste twee dagen was het iets minder), maar ik begin ongesteld te worden hoor... Ik snap echt niks meer van mijn eigen lichaam, maar goed. Ik heb besloten om me er niet onder te laten krijgen en heel eerlijk gezegd ben ik ook wel een beetje opgelucht. Mijn lichaam heeft me al vier van de vijf keer in de steek gelaten tijdens een zwangerschap en eigenlijk geef ik me nu liever over aan de Clomid. Ik ben er aan toe om even een heel andere weg in te slaan. Een nieuwe weg, die mij weer nieuwe moed kan geven. Ik twijfel of ik maandag niet de gyneacoloog ga bellen om te zien of ik alles kan versnellen, anders wordt het al gauw januari voor ik aan de eerste kuur kan beginnen en ik vind dat we wel genoeg geduld hebben gehad. Mijn cycluslijst liegt er niet om, de ene cyclus duurt 34 dagen, deze weer 42 dagen, ik kan er niet meer van op aan.

Eigenlijk zouden ze nog een maandje met echo's naar mijn cyclus gaan kijken, maar ik zou bijna zeggen dat we juist niet klussen als ze zeggen dat het wél moet. Dat zegt denk ik wel genoeg. Natuurlijk was ik wel blij geweest als ik nu zwanger was gebleken, maar mijn gevoel zegt me dat het beter is om te wachten tot ik aan de Clomid ben.

Nu ik dit zo aan het typen ben, weet ik bijna zeker dat ik maandag even het ziekenhuis bel. Waarom niet?

Hoe is het met jou? Ben je bijna door je laatste antibioticakuur heen? Waarschijnlijk hou ik me weer even op de achtergrond de komende tijd (je weet onderhand wel hoe dat gaat), maar de komende dagen zal ik nog regelmatig kijken op het forum.

Een fijn weekend nog!

Liefs van Sacha
 
Hoi Sacha,
Het is nu inderdaad beter om je helemaal over te geven aan Clomid.
Tuurlijk moet je maandag gelijk bellen naar het ziekenhuis.Jullie zijn nu zo hard op weg en dat afwachten is ook frustrerend.Ik vind het wel erg rot voor je hoor, wat je allemaal moet doorstaan. Ik neem m'n petje voor je af.

Mijn kuur moet ik nog slikken tot 20 november en dan moet ik weer bij de uroloog terug komen en dan kijken of het eindelijk over is.Ik heb het gevoel alsof ik al jaren die troep slik, want het schiet niet erg op.Net als jij hou ik de moed erin.Met dit soorten dingen kun je je alleen maar overgeven, want om bij te pakken neer te gaan zitten lost ook niets op. Af en toe dan jank ik even lekker en dit lucht op, dan kan ik daarna weer de hele wereld aan.Het is afwachten tot 20 november en dan kunnen we weer flink gaan oefenen, hihi.

Ja dat op de achtergrond willen blijven voor een tijdje op dit forum dat herken ik.Mijn vingers die tikken toch steeds weer "jonge gezinnen" in en dan denk ik van toch maar even kijken bij verlies en verdriet.Het begint zo ondertussen echt een verslaving te worden, hihi.Mocht dit jou wel lukken voor een tijdje dan merk ik dit snel genoeg en dan hoop ik toch weer eens iets van je te horen.Ik heb erg veel aan je berichtjes gehad, erg bedankt hiervoor en wieweet tot tot morgen of tot over een aantal dagen, weken, maanden, jaren?.Veel sterkte en geluk met alles.

Liefs Yvon
 
Ha ha, ik moest nog effe reageren hoor... Ik heb vandaag het ziekenhuis gebeld en kan nu 16 november terecht in plaats van 7 december. Hopelijk is dat nog nét voor de volgende ongi en kan ik dan meteen met Clomid beginnen. Mijn eigen gyneacoloog was vandaag telefonisch niet bereikbaar, maar veel sneller dan dit kan ik toch niks regelen en dat heeft ook geen zin. Ik ben nu toch al ongi, dus het is sowieso wachten tot de volgende ronde.

Ik hoop dat het snel 20 november is, voor ons allebei, want we hebben allebei wat in het vooruitzicht! Jullie weer volop klussen, eindelijk, en wij gaan een nieuwe weg in met de Clomid... Spannende tijden dus!

Ik ben ook blij met de berichtjes die we elkaar hebben gestuurd, lekker ongedwongen en zonder verplichtingen. Ik blijf in ieder geval geen jaren weg hoor, hi hi. Zodra ik nieuws heb over de Clomid, dan laat ik zeker een berichtje voor je achter hier. Dus half november zul je me zeker weer zien verschijnen!

Hou de moed er nog even in hè?! Het einde is in zicht met de vervelende kuur. Wat zal het fijn zijn als je eindelijk van die ellende af bent! Maar het is zoals je zegt: je kunt er niks aan doen en bij de pakken neerzitten helpt ook niet. Als is het soms wel fijn om even goed uit te huilen!

Tot binnenkort!

Liefs van Sacha
 
Hoi Hoi,
Nou ik kon het dus ook niet laten om te reageren, erg he!.
Wat goed zeg dat je 16 november al terecht kunt.Wat ik zo leuk vind is dat we beide nu erg kunnen toeleven naar die tijd, dan staan we er toch niet helemaal alleen voor.Ik verheug mij er zo op, want het is natuurlijk super spannend of het ons beide nu wel zal gaan lukken.Ik heb twee vriendinnen die nu zwanger zijn vanaf dezelfde tijd als toen ik zwanger werd, vandaar denk ik dat ik het babygevoel maar moeilijk van me af kan zetten.Misschien ook omdat ik nu 32 jaar ben en mijn moedergevoelens elke dag heftiger worden.Dit is natuurlijk per persoon verschillend ,want iemand anders kan dit al op veel jongere leeftijd hebben.Vandaag hoorde ik een verhaal over een meisje van 21 die ongewenst zwanger was geworden en dit maar even had weg laten halen. Ze had geen voorbehoedsmiddelen gebruikt. Hier kan ik wel woest om worden zeg!.That's live. Meid tot binnenkort.Ik ga weer even mijn studieboeken erbij pakken, bah!.Tot gauw, liefs van Yvon
 
Terug
Bovenaan