Voor schut staan in een winkel.

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hallo allemaal,

Ik heb een zoontje Mika, van 29 maanden. En het is een heerlijk jong, hij praat al errug goed voor zijn leeftijd en is erg slim. Thuis kan hij heel lief spelen en ook op bezoek gaat het prima.
Maar als ik ga winkelen, en dan heb ik het niet over uren, dan verandert mijn kleine engel, in een kleine satan.
Hij wil perse uit de buggy en gaat anders er dwars inhangen en huilen.
Maar zonder buggy is nog leuker!
Dan rent de kleine schat zo ver mogelijk bij mij vandaan, het liefst naar een deur natuurlijk. Hij zit overal aan en als ik dat niet toelaat, wat ik natuurlijk niet doe, is het gillen. Of gezellig op de grond gaan liggen of aan je arm hangen.
Als je hem dan optilt, weegt hij drie keer zo zwaar omdat hij spartelt en alles probeert om weer af te komen.
Je staat gewoon voor schut in de winkel.

We hebben al alles geprobeerd, lief praten, boos praten, schelden, schreeuwen en zelfs in de hoek zetten of een tik op zijn luier.
Hij lacht je nog net niet uit.
Soms is het dan echt zo moeilijk om niet je geduld te verliezen!

Dit zal de peuterpubertijd wel zijn, toch?
Niet meer naar de winkel is natuurlijk geen haalbare oplossing, maar wat dan wel?

Iemand een idee?
Groetjes Weel
 
Hoi Weel,

Ik weet precies wat je bedoeld. Luuk wil,en dan vooral in de supermarkt,graag alles zelf ontdekken. En inderdaad zover mogelijk bij mij vandaan.
Ik laat hem tegenwoordig zelf met zo'n klein karretje lopen en dan gaat het hartstikke goed. Hij leg dan zelf de spulletjes in zijn  karretje en op de band bij de kassa.Als hij dan ook nog de centjes mag geven is het feest compleet.
In andere winkels heb ik nooit problemen met hem.
Dus misschien als je hem bij het winkelen betrekt en het voor hem dus zeg maar een beetje leuk maakt dat het beter gaat.
Succes
Groetjes Mirella
 
hoi,

Mijn oudste dochter was 20 maanden toen de 2e werd geboren. Als ik boodschappen ging doen kon zij dus niet meer in de buggy of het winkelkarretje. Vanaf toen mag ze met zo'n klein karretje en dat gaat heel goed. Ze mag dan zelf ook wat boodschappen erin doen.
Op zaterdag is mijn man thuis en dan doe ik samen met haar de "grote" boodschappen en dan moet ze in de winkelkar.  Ook hebben ze bij de supermarkt zo'n auto-winkelkarretje, helaas maar 1, maar als deze er staat mag ze daarin.
In de buggy was voor haar eigenlijk nooit een probleem, maar de enkele keer dat ze eruit wou gaf ik nooit toe.
En ik heb  zoals elke moeder  wel eens met schreeuwend kind in de winkel gelopen, maar trek me daar weinig van aan. De blikken van andere mensen negeer ik, want het is nog veel vervelender als zo'n kind maar van alles mag.

groetjes
Melanie
 
Hoi Weel,
wat heerlijk herkenbaar!!!
mijn zoontje Siem van 2,5 heeft precies dezelfde kuren, wat ik vaak doe is compleet negeren.
helaas lukt dat natuurlijk niet altijd, wat ik  ook wel eens  doe is interessante kleine speeltjes meenemen, waar ze bv thuis al lang niet meer mee gespeeld hebben en die dan net voordat je gaat winkelen aan hem geeft.
ik koop ook wel eens goedkope speeltjes bij bv zeeman en die gebruiken voor deze gelegenheden!
daar heb je soms al leuke dingen voor 50 cent.
mijn zoontje zit sinds kort op de creche, en die tijd gebruik ik graag om te winkelen en gelukkig zijn er tegenwoordig ook veel supermarkten waar je online inkopen kunt doen en de spullen thuis kunt laten bezorgen. verder weet ik gelukkig ook dat dit een fase is, en hopelijk gaat die snel weer over, want voor de rest zijn t schatjes he!
hopelijk heb je er iets aan,
succes, veel liefs Tessa.
 
hallo, een zeer herkenbaar probleem mijn zoontje van 2 krijgt inde supermarkt ook zijn eigen karretje vindt hij schitterend en als we naar de stad gaan heb ik een looptuigje voor hem dan zit hij vast en kan dus niet weglopen maar hij heeft wel het idee dat hij los loopt.
hij vind het in ieder geval prima , krijg helaas wel vaak te horen dat alleen honden aan een riem horen en geen kinderen maar ik denk dan maar altijd ,liever aan een lijntje dan onder een auto lopen of kwijtraken!
de looptuigjes zijn overigens gewoon te koop bij de v&d
groetjes marjolein
 

Hoi,

Ik herken dit "probleem" ook.
Ik heb een zoon van 3 en die doet het nog steeds (niet om je te onmoedigen hoor), maar ik laat hem gewoon liggen op de grons als ie weer zo een aanaanval heeft. Ik zeg dan Dag calvin mama gaat naar huis en dan is het ineens afgelopen.
Het hoort erbij he, tis nou eenmaal de peuterpuberteit.
Ik kan er vaak ook wel om lachen als het eenmaal is gebeurd maar op het moment zelf kan ik hem wel wat doen.

Groetjes,
Cindy

 
hoi

Wat herkenbaar, wij hebben een zoontje van bijna 2 over een maandje.

die heeft ook van die buien. ik probeer het zo veel mogelijk te negeren maar soms erg moeilijk. Zit overal aan schreeuwt, gilt wil geen handje geven loopt weg.

soms voel ik me dan erg voorschut staan.
En het is dan zo leuk te horen dat andere gene problemen hebben als ze Kris mee nemen. hij dan zo lief is over af blijft.

Dan baal je wel als oduer zijnde van wat doe ik dan verkeerd.

Groetjes Jenny

 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan