Voor Vera/Soraja

[Anoniem]

He meid,

Voor jou ook spannende tijden. Wat vervelend he, al die onzekerheden. Kan het me helemaal voorstellen. Hoe lang doen jullie nu al een poging om een wondertje op de wereld te zetten?
En hoe lang lopen jullie al mee in de medische molen?

Ik heb mijn verhaal niet echt officieel ergens staan. Ja voor mezelf als dagboekje op de computer.
Als je er behoefte aan hebt wil ik je mijn verhaal wel een keer voor je neerschrijven. Maar je moet je dan altijd voor ogen houden dat het voor iedereen anders kan zijn. Je beleeft het toch op je eigen manier en gaat er op je eigen manier mee om.
Het er mee omgaan... Daarvan kan ik alleen maar zeggen: BLIJF MET JE MANNETJE PRATEN! Zeker gezien het feit dat er ook een "probleempje" bij hem ligt. Nu meen ik gelezen te hebben dat jij geen cyclus hebt?
Weet niet of het iets makkelijker maakt omdat je samen een "mankementje" hebt. Bij ons was dat niet. Daar ligt het "probleempje" bij mijn mannetje.

Ik hoor wel van je als je mijn verhaal wil.
Probeer je niet te druk te maken en laat het zoveel mogelijk over je heen komen! Lees je iets in en maak er geen zware studie van.

Juffy

 

[Anoniem]

Hoi Juffy,

Tuurlijk zou ik willen weten wat er in je omgaat, en waar je je in bevindt.

Ik zal mijn verhaal even toelichten!

Wij zijn vorig jaar 15 juli getrouwd, en die dag ook met de pil gestopt. We hebben toen een aantal maanden geklust en naar een aantal maanden teleurgesteld te zijn, en me op viel dat er lang tussen mijn menstruatie zat. En toen ben ik niet naar de dokter maar gelijk naar de gynecologie gegaan. En daar hebben we nu toch alweer een aantal maanden achter ons. Ik blijk het pco syndroom te hebben.
De hersenen geven een signaal af, en de eileider moet daarop reageren, en dat gebeurd niet. Dus geen cyclus/menstruatie, dus geen zwangerschap.
Bij mijn man is het zo dat hij matig zaad heeft, en dat maakt het er natuurlijk ook niet gemakkelijker op!
Nu heb ik ProVera gehad om de menstruatie op te wekken, en daarna Clomid voor de cyclus te regelen. Begonnen met 1 tablet, en nu zitten we al op 3 tabletten, en werkt het nog niet. DUs we proberen het nu nog een maand, en anders stoppen we met Clomid en blijft er alleen IVF icsi over. En dat is inderdaad wel spannend. Maar ja, als het zo is, dan zal er wel een reden voor zijn. Hoe ben jij er onder?

Ik ben 31 jaar, en mijn man is 42 jaar. We kunnen niet meer als afwachten, komende maand, en ons dan eens gaan verdiepen in het IVF verhaal.
Hebben jullie een second opinie gehad, en is er in het buitenland meer/andere dingen mogelijk, vaker IVF behandeling ofzo. Daar ben ik nog niet mee bezig geweest, omdat we officieel nog niet zover zijn. Inlezen in wat/waar? Waar haal je die info vandaan?

Volgende maand nog een keer proberen en dan weet ik zeker dat het met tabletten mij niet gegund is, en ik laat het zeker over me heen komen, maar maak me ook wel druk, terwijl ik helemaal nog niet weet hoe en wat. Maar ik ga er wel vanuit, dat deze maand een overbruggings maand is, en de IVF er zeker aan gaat komen!

Bedankt voor je mailtje, en je informatie. Vera

 

[Anoniem]

Hey meid,

Ik ben febr. 2005 gestopt met de pil omdat wij ook graag ons leven zouden willen aanvullen met een wondertje.
Eerste maanden werd ik steeds ongesteld maar maakte me daar niet druk om. Je kent de verhalen, het kan een jaartje duren.
Maar in onze omgeving waren toen opeens twee stellen waarbij het niet vanzelf zou gaan lukken. Ik wilde dit bij ons uitsluiten en/of zekerheid hierover en we zijn in dec. 2005 naar de huisarts gegaan. Hebben er een paar maandjes bij aan gelogen....
We mogen naar de gyn. Na wat standaard testjes en 2x sperma testen werd duidelijk dat mijn mannetje geen zwemmend, maar wel levend zaad heeft.
Doorverwezen naar een academisch ziekenhuis; het was febr. 2006.

Hier waren ze heel direct (houd ik wel van). Dit kunnen jullie niet zonder hulp was de conclusie.
Doordat mijn mannetje geen zwemmend zaad heeft, werd het ICSI.
In maart/april 2006 hebben we de eerste IVF/ICSI behandeling ondergaan.

Ik moest starten met de pil om mijn hormoonhuishouden onder controle te krijgen. Na twee weken slikken moest ik beginnen met het spuiten om de hormoonhuishouding stil te leggen. De pilstrip moest ik afmaken en ik werd ongesteld (door de pil).
Ik bleef spuiten om alles stil te leggen.
Wanneer alles 'rustig' is, mocht ik starten met de volgende spuit. Deze komt erbij. Zodat er zich meerdere eitjes gaan ontwikkelen. Dit doe je een week en daarna gaan ze kijken hoeveel zich er ontwikkeld zijn.
Als er meer dan 4 eiblaasjes te zien zijn gaan ze verder. En moest ik om de twee dagen terug komen om te zien of deze zich goed ontwikkelde. Toen ze 18 mm waren moest ik een spuit zetten die de eisprong in werking zet. Voordat ze kunnen springen halen ze er zoveel mogelijk eitjes uit.
Ik had 17 eiblaasjes, waarvan ze er 16 uitgehaald hebben. Hiervan waren er 12 bruikbaar, deze hebben ze bevrucht. Hiervan hebben 6 zich goed ontwikkeld en de twee beste hebben ze terug geplaatst. De andere 4 konden helaas niet ingevroren worden. Waarschijnlijk zijn daar critiria voor... En hebben ze daan onvoldoende aan voldaan.

Dit is kort mijn verhaal over de procedure.

De ongemakken die ik had:
- Door de vele eiblaasjes had ik veel last van mijn eierstokken en onderbuik.
- Na de terug plaating heb ik een overstimulatie gehad. Hierdoor hebben ze mij met spoed opgenomen. Weet niet of je hier mee bekend bent anders wil ik je dat uitleggen!
- Door de overstimulatie heb ik 1,5 week totale bedrust moeten nemen.
- Ik werd ongesteld, helaas. ( tja, dat blijft een risico)

Achteraf vertelde vriendinnen dat ik veel herhaalde. Ook was ik vaak halverwege een verhaal en wist dan opeens niet meer waar ik het over had doordat ik was afgeleid door iets of iemand. Maar daar merk je zelf niet zo heel veel van.
Dat vertellen mensen je achteraf pas.

Ik heb mensen die dichtbij mij staan ingelicht. Heb ik ook veel steun aan gehad!

Verder is het zeer persoonlijk hoe je gaat reageren, hoe je er mee omgaat, hoe je de pijn ervaart, etc.
Dat kan niemand je van te voren vertellen!!
Dus probeer je daar ook niet te druk over te maken want hoe ik het ervaren heb kan voor een ander heel anders zijn!

Zo,
een heel verhaal. Als je meer wilt weten of nog vragen hebt ben je altijd welkom om ze te vragen.

Liefs,
Juffy

 

[Anoniem]

Hoi juffy,

Bedankt voor je toelichting, was inderdaad een lang verhaal,
maar wel interessant om te lezen/informatief.

Ik weet inderdaad niet wat dat inhoud, waarom je
1,5 week bedrust moest nemen.
Ik ben er nog niet zo in thuis.

Waar bevinden jullie je nu? In de afwachtende fase,
oh nee, jullie gingen geloof ik nu voor de 2e keer, is het niet?
Ik heb het wel gelezen, maar je leest het zo geinteresseerd,
dat je er misschien overheen kijkt, of het toch niet echt leest!
Maar alles bij elkaar is het je mee gevallen?!

Wij gaan volgende week een paar dagen naar Berlijn toe,
en als ik met de tabletten begonnen was, dan heb ik net
in die dagen mijn menstruatie.
Dus ik begin wat later, zodat ik het toch iets kan sturen,
en ik dan weet wanneer in de ongi kan verwachten.
Maar het liefst zou ik er meteen aan beginnen,
en dan weet ik waar ik aan toe ben, en dan kunnen we verder.
Maar ja, een paar dagen er niet mee bezig zijn,
en met z'n 2en rustig, genieten van elkaar kan ook geen kwaad.
Dus we wachten maar af, tot de tijd voor strijkt, dat gaat snel genoeg!

Bedankt nogmaals voorje informatie, sterkte en hou je me op de hoogte?

Groetjes Vera

PS hou oud ben jij?