voor Yvon

A

ANONYMOUS_USERNAME

Dank je voor je reactie.
Vraagje aan jou: hoelang heb je nog rondgelopen tot je curettage, terwijl je wist dat je kindje niet meer leefde?

Ik vind het zo moeilijk, zo'n raar gevoel. Ik weet niet of ik zelf een beslissing moet nemen om me te laten curetteren of dat mijn lichaam de beslissing voor mij neemt door het vandaag of morgen af te stoten...

Ik ga nu eerst proberen deze nacht door te komen en morgen kijken of ik alles een beetje op een rijtje kan krijgen...
 
Hoi Silvia,
Ik had het net even opgezocht in mijn agenda en na de verloskundige heb ik er nog 8 dagen mee gelopen. Het kindje was toen al 5 en halve week dood, maar dit wist ik niet.

Achteraf ben ik erg blij dat ik een curretage heb gehad en dat ik niet meer in onzekerheid hoefde te leven van wanneer begint mijn miskraam op gang te komen.Mijn vakantie begon ook in die periode. Je hoeft echt niet tegen een curretage op te zien. Tuurlijk is het net zo verdrietig en rot, maar dit hou je ook nog wel een tijd bij je.Ik had wel zoiets van dat kan ik het een plekje gaan geven en kunnen we met frisse moed verder gaan.Jij loopt nu ook al een tijd met dat je lichaam het niet afstoot en dit alles duurt te lang, dan had het toch wel eerder gebeurd.Na de curretage heb ik nog een echo laten maken of mijn baarmoeder schoon was en deze controlle vond ik toch prettig.Doe wat voor jezelf het beste lijkt.

Mocht je verder nog vragen hebben of je verdriet willen delen dan hoor ik het wel van je.Ik weet wat je nu door moet maken.Mijn miskraam kwam half juni en ik denk er nog vaak aan. Dit zal denk ik pas over gaan bij een nieuwe zwangerschap.Ik hoop nog van je te horen.

Liefs Yvon
 
Hoi Yvon
Gisteren, 24 uur nadat ik wist dat mijn kindje niet leefde, ben ik begonnen te vloeien.
Het zet niet door, duurt nu al 24 uur en het is niet heel veel, maar wel constant een beetje bloedverlies.
Ik heb contact gezocht met de verloskundige en zij zegt dat als ik krampen krijg het wel door zal zetten. Krampen heb ik wel, geen weeen, maar kramp/buikpijn zoals bij een flinke menstruatie.
Als ik er moeite mee heb om het af te wachten, mocht ik vandaag terugbellen en zou zij een afspraak maken voor een curettage. En ik denk dat ik dat zometeen ga doen.
Het maakt me allemaal zo verdrietig en bang. Ik wil dit deel snel achter de rug hebben en hopen dat we dan kunnen beginen met verwerken.

Ik laat je mijn beslissing nog weten.

Sylvia
 
Tja, het leek erop....
Nu is het zaterdag en er is nog steeds niets gebeurd. Gisteren naar het ziekenhuis geweest en een afspraak gemaakt voor maandag. Wie weet komt het dit weekend nog spontaan.

De verloskundige had trouwens een afspraag voor me gemaakt in het zkh, maar dat ging niet helemaal soepel. Ik kreeg daar de echo en die dame zei: ik heb helaas slecht nieuws voor je. Wij in koor: dat wisten we al!!!Toen door naar de dokter. Goh, wat een vervelend nieuws voor jullie. Wij: ach, we zijn er al een beetje aan gewend en hebben het al een beetje een plekje kunnen geven. Zij keek ons aan, zo van: je hebt 5 minuten geleden gehoord dat je kindje in je buik niet meer leeft en je bent er nu al aan gewend?! Rare mensen hoor!
Toen hebben we alles nog maar een keertje uitgelegd, voor de zoveelste keer en toen begreep zij het ook eindelijk.

Maar goed, maandag de curettage. Ik ga die dagen daarna lekker vertroeteld worden door mijn vriend en mijn ouders. Daar ga ik maar lekker van genieten. Na die week moet alles gewoon weer verder gaan: werken, mijn huishouden weer goed doen, gewoon verder leven en hopen op een nieuwe zwangerschap.

Sylvia
 
Vervelend dat je alles nog eens moest uitleggen. De verloskundige had de situatie even moeten bespreken met de dame in kwestie, maar er wordt tegenwoordig lekker langs elkaar heen gewerkt.

A.s maandag gaan ze in de operatiezaal ook nog vragen waarvoor je komt. Dit om te checken, maar dit gebeurd altijd.Ik zal aan je denken en heel veel sterkte.
Liefs Yvon
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan