Voorvoelen bevalling

A

Anoniem

Guest
Nog een vraag voor de ervaren moeders onder ons!

Afgelopen dinsdag was ik weer bij de dokter, en hij zei me dat ik er klaar voor ben...,! Heb al een beetje ontsluiting. Maar hij dacht me volgende week nog wel weer op controle te zien.
Net als iemand anders hier op het oktober forum, dacht ik dat de eerste vaak later wordt geboren (dank voor het opstarten van dat topic!), maar dat valt dus wel mee. Nu zit ik natuurlijk ook te hopen dat ik niet nog drie weken hoef te wachten voordat ik eindelijk ons kindje vast kan houden! Maar ik kan me echt niet voorstellen dat ik in de komende twee weken al aan het bevallen ga. Ik voel me nog zo fit, buik zit niet echt in de weg. Dus ik heb ook het idee dat ik psychologisch nog helemaal niet aan toe ben, als je snapt wat ik bedoel. Ik had verwacht het aan het einde van de zwangerschap helemaal zat te zijn, maar ik vind het nog steeds 'leuk'.

Vandaar de vraag of jullie de bevalling een soort van aan voelde komen. Voelde je bijvoorbeeld dat je op knappen stond, was je echt aan het wachten, en er helemaal klaar voor, was het al even aan het rommelen?
Of kwam het in ene opzetten, midden in de nacht bijvoorbeeld, terwijl je je de dag ervoor nog 'normaal' voelde.

En nog een vraag, zijn de weeen puur pijnlijk, of raak je er (door de pijn) ook van buiten adem?

Alvast bedankt voor jullie ervaring!

Charlotte (38 wkn)
 
Hoi Charlotte,

Ik voel me 9 maanden lang beroerd dus zeggen dat ik me gewoon kiplekker voelde dat gaat niet. Maar bij onze eerste in 2004 had ik echt niet het idee dat het zou gebeuren. Mijn oma overleed op 20 mei en mijn moeder en zus hebben mij min of meer gedwongen om de dag erna afscheid te gaan nemen, want stel je voor dat ik zou bevallen voor de crematie. Ik vond dat eigenlijk onzin maar omdat mijn vader en mijn neef ook afscheid gingen nemen (die gingen naar het buitenland) ben ik toch maar meegegaan. Die nacht begonnen de weeen. Ik had echt totaal niet het idee dat het al zou gaan gebeuren (maar ik had al wel veel weeen gehad, heb zelfs 6 weken bedrust moeten houden om een vroeggeboorte te voorkomen).

Syl
 
hai charlotte,

het is per vrouw verschillend, je kan niet zeggen hoe je je kan voelen voor je gaat bevallen, de ene vrouw bevalt snel van de 1ste en de andere erg moeilijk, en ja de weeen zijn erg pijnelijk dat is iets waar je je voor toe moet geven, maar tegelijk krijgt de vrouw de kracht om die weeen weg te werken, je moet gewoon rusitg doen en niet in paniek raken en je consenteren op de weeen en laat de rest aan je lichaam over.

succes.

Manal
 
Even een snel antwoord. Nee ik had het niet verwacht de eerste keer. Ik voelde me net als nu vrolijk en nog niet zat van de zwangerschap. Ik was toen 39.2 weken zwanger en toen braken opeens mijn vliezen terwijl we op het punt stonden naar een BBQ toe te gaan. Moesten toen eeerst langs het ziekenhuis voor vruchtwater controle en werd even aan banden gelegt om te kijken of er al weeen waren. De weeen waren er nog niet en ik mocht terug naar huis om binnen toen en 2 z 3 dagen te bevallen. Zijn toch nog naar de BBQ geweest omdat ik mij best heel goed voelde. Oke de gezichten en blikken vandaar dat ik nog kwam werd mij wel wat te veel en zijn niet al te lang gebleven. De hele club dacht dat ik omkwam in de weeen en de hele tijd: gaat het wel, wil je iets enz enz.... Eenmaal thuis op bed kwamen snachts de weeen op gang en de volgende ochtend was mijn dochter geboren met 39.3 weken. Ik was er naar mijn idee ook nog niet klaar voor, ik was erg blij met haar maar de roze wolk miste ik nog (het besef ofzo) dit moest eerst groeien na een dag of wat.... Dus zelfs na de bevalling was ik er eigelijk nog niet aan toe. Maar dat komt van zelf wel!

Groetjes Monique
 
Hoi hoi!!

Achteraf heb ik bij mijn vorige bevalling kunnen weten dat ik zou gaan beginnen. Maar ik zag al dat was een gevoel achteraf want op het moment zelf denk je er niet aan!

De dag voor ik ging bevallen ben ik heel de dag bvreselijk duizelig geweest. Als ik opstond begon echt alles te draaien..Verplicht op bed blijven liggen duis. Net of mijn licvhaam wilde zeggen, "doe nu maar eens even rustig aan, want je moet nog hard gaan werken!" Ook was onze hond niet bij me weg te slaan... Die heeft heel die dag bij me gelegen. (terwijl hij noirmaal echt niet boven mag komen!!!)

Liefs, Marielle
 
Hoi meissie,

Ik was er nog niet echt klaar voor. ( en ik ben van mijn zoontje Binck met 42 weken en 2 dagen bevallen ). Vond het heerlijk om in verwachting te zijn.

Toen de weeen ook begonnen, was ik wel even heel verbaasd. Vond het jammer om afscheid te moeten nemen van mijn zwangerschap en leven in mijn buik.

Gelukkig sloeg dat snel om en kon ik mij goed concentreren op de bevalling.

Hoop dat dat nu ook zo zal gaan. ( Ben nu echt wel heeeeeeel erg toe aan de bevalling ). Gek he, hoe verschillend dat kan zijn.

Dikke knuffel van mamabinck.
 
hoi hoi
toen ik beviel van mijn eerste(11 jaar geleden)was ik er ook eigenlijk nog niet aan toe.
ik ging er van uit dat ik zou bevallen met 40weken maar ze kwam al bij 38weken.
na de bevalling heb ik ook een heel leeg gevoel gehad van binnen.op dit moment heb ik eigenlijk hetzelfde gevoel omdat dit toch echt mijn laatste is,dus ben er heel erg van aan het genieten en het mag van mij nog wel ff blijven zitten.
nou ben ik nog maar 34 weken dus moet ik sowieso nog wel een paar weken,maar dat mag van mij ook wel.
en wat de ween betrteft,het doet gewoon zeer daar ga ik niet om liegen.
het beste is om te proberen jezelf zoveel mogelijk te ontspannen en de ween gewoon over je heen te laten komen.
het is wel zo als je denkt echt niet meer te kunnen je er ook bent en je mag gaan meepersen.
liefs sil(mama van 5 en zwanger van de zesde)
 
Ik had het gevoel dat ik overtijd zou lopen bij de eerste, voelde me net zoals jij beschrijft nog prima, ben de dag dat het begon nog naar mijn ouders gefietst (7 km), had ook echt niet zoiets dat het ging beginnen, maar 's avonds was het toch echt raak. Uiteindelijk is mijn dochter 1 dag voor de uitgerekende datum geboren.

Gr Christa
 
Terug
Bovenaan