Voorweeën, help!

Hoi hoi!

Momenteel ben ik 37+5 dagen zwanger. Waarbij ik vorige week nog redelijk kon rond dartelen en energie had overdag om dingen te doen, heb ik sinds afgelopen weekend continu erge krampen in mijn buik. Harde buiken en soms vooral kramp. Als ik een wandelingetje maakt krijg ik pijnlijke steken in mijn vagina, wat het ook geen pretje maakt. Ik lijk aan het bed gekluisterd, met rustig liggen het minste last. Wat zijn jullie ervaringen met voorweeën en wat hielp jullie? Als ik dit nog twee/drie weken moet volhouden wordt het erg pittig.
 
Waarom ga je ervan uit dat het nog 3 weken duurt, als het nu al zo heftig is? Wat zegt de verloskundige?
 
Geen idee, ik denk dat ik er vooral bang voor ben dat ik nog zoveel weken moet met deze pijnlijke voorweeën?
Vk zegt dat zo lang het nog nietet regelmaat is het gewoon voorweeën zijn. Warm douchen en rust zei ze..
 
Hoihoi, 
Bij de zwangerschap van onze 2de heb ik vanaf 36 weken dagelijks voorweeën gehad. Deze duurde soms 3-4 uur (soms korter soms vaker op een dag) en kwamen dan steeds regelmatiger tot ze ineens ophielden. Dit heeft 3 weken geduurt en toen besloot meneer om toch maar door te zetten. 
Misschien niet het antwoord wat je wilt lezen maar het kan nog best even duren met een beetje pech. Inderdaad douchen/in bad en met een kruik op de bank.
 
Je kunt het!
En misschien duurt het bij jou helemaal niet zo lang en heb je zeer binnenkort je kindje in je armen ?
 
He bah, zwaar he die laatste weken. Van mij kon het ook niet snel genoeg over zijn. 


Bij de eerste heb ik 2 weken voorweeen gehad. Dagelijks veel gerommel en soms meerdere uren om de 5-10 minuten krampen, maar niet precies regelmatig of echt zo pijnlijk dat ik niet meer kon praten. De steken van het indalen kon ik ook goed voelen, mijn baby zat vervelend in het bekken, waardoor ik nauwelijks kon lopen van de pijn. Maar dat waren geen voorweeen. Op de laatste dag betekende hetzelfde gerommel wel 4 cm ontsluiting, geen regelmaat, geen enorme pijn. Daar schrok ik van, en door de adrenaline viel alles weer een nacht stil. De volgende ochtend kreeg ik een veel pijnlijkere weeenstorm en 7 uur later was mijn dochter er. Ik voelde heel duidelijk verschil tussen het echte werk en de voorweeen. 

Bij de tweede had ik ze vanaf 32 weken. Ook dagelijks meerdere uren krampen. De laatste week kreeg ik corona en waren ze helemaal weg. Met 38 weken werd ik ingeleid, en ze hoefden alleen maar mijn vliezen te breken. Ik had al 3 cm ontsluiting van al het voorwerk, en door het vliezen breken kwam direct een heel heftige weeenstorm op gang en 45 minuten later was mijn dochter er. Ook hier voelde het echte werk veel pijnlijker. 

Het kan dus best nog even duren. Maar aangezien je al ruim 37 weken bent, kan het ook zo gebeurd zijn hoor. Het zegt gewoon niet zoveel zolang het nog voorwerk is. 
Je voelt het verschil echt wel. En maak je over de pijn straks geen zorgen. Je gaat er gewoon doorheen tot je kindje er is. Je komt in een andere mindset dan nu. 

Voor nu kun je inderdaad niet veel meer dan warmte en voetjes omhoog. Maar zwaar is het wel. sterkte!


 
De laatste loodjes wegen het zwaarst en dat is idd echt zo! Gelukkig ben je al zo ver en duurt het niet lang meer. Als kan ik me voorstellen dat het idee dat dit wellicht nog 3 weken duurt niet heel fijn is. Maar het einde is in zicht en je krijgt er een prachtige baby voor terug. Klinkt misschien beetje flauw, maar je hebt niet voor niets verlof.. En dat je nu die voorweeën hebt, betekent niet dat dat tot de bevalling zo blijft. Wat je omschrijft klinkt heel erg als indalingsweeën. Dus dat kan ook zomaar ineens weer over zijn. Hopelijk heb je tussendoor nog een paar goede dagen en anders... Niet vergeten waarvoor je het doet. En het einde is in zicht. Succes! 
 
Wat betreft je vraag wat helpt.. Bij mij hielp het vooral om te accepteren dat het zo is en je daarbij neer te leggen. En dan (als je het 1e kindje is, anders is het lastig..), benen omhoog, pot thee, Netflix, tijdschrift, en ontspannen nu het nog kan. 
 
Terug
Bovenaan