Vorige bevalling met complicaties, komende ook??

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hoi allemaal,

Ja, het is misschien erg vroeg om hier al bij stil te staan, pas 6+5 weken zwanger,  maar hoop toch op wat geruststelling.

Bij de geboorte van mijn dochtertje waren er wat complicaties, waardoor ik nu ook meteen onder toezicht sta van het ziekenhuis.
Bij 36+5 maanden braken de vliezen en is ze dezelfde dag geboren. Heb tussendoor een weeënstorm gehad (bleek 9,5 cm ontsluiting, hierdoor geen ruggenprik gehad), met medicijnen tegengegaan, toen geen persweeën meer en hier ook medicijnen voor gehad om het op te wekken.
De placenta wilde niet mee en die is operatief verwijderd, maar toch 3-4 liter bloed verloren.
2 zakken bloed gekregen, maar door bloedtransfusie koorts gekregen, waardoor ik niet meer bloed kreeg. Hierdoor duurde het maanden voordat ik weer mezelf was.
Dochtertje is inmiddels  2+4maanden en is helemaal gezond.

Ik maak me niet druk hierover, maar zit toch wel te  hopen dat het bij de komende bevalling  anders zal gaan.

Heeft iemand van jullie ook complicaties gehad?
 
hoi

wat een rot bevalling heb jij gehad zeg. heb hier gelukkig geen ervaring mee maar je moet ervan uitgaan dat elke zwangerschap en elke bevalling weer anders is. dus het hoeft zeker niet te betekenen dat je nu weer zo'n nare bevalling hebt. ik hoop het in ieder geval voor je dat het deze keer beter zal gaan
liefs krista
 
Het is onwaarschijnlijk dat het weer zo zal gaan. Ik heb op zich geen rotbevalling gehad, maar we eindigden wel in het ziekenhuis. Mijn zoontje lag niet goed met z'n hoofdje en het werd een vacuümpompbevalling. Dat viel me erg tegen, ook de knip voelde ik wel. Dus ik hoop dat ik nu ruimte genoeg heb om de tweede telg zonder problemen het daglicht te laten zien... Ik zou ook graag een thuisbevalling doen.
 
Ik weet allen dat iedere zwangerschap en bevalling weer anders is (gelukkig maar) daarom kan ik nu weer vol vertrouwen deze zwangerschap tegemoet gaan.

Ik hoop voor jullie dat deze bevalling een stuk beter zal gaan!
(en voor mezelf ook natuurlijk!)
 
Hoi hoi,

De vorige bevalling werd bij  mij een keizersnede, maar ik hoop nu op een gewone bevalling. Ik zie erg op tegen die dagen ziekenhuis. Maar goed we wachten het wel af.
 
Hoihoi,

Ja bij mij is het iets anders gegaan, maar was ook een "hel".
Mijn dochter zat na 41 weken en 5 dagen nog steeds in mn buik en bij controle bleek dat ik   bijna geen vruchtwater meer had. Ben opgenomen en heb gel gekregen om me aan de gang te maken. Dit 4x gehad (twee keer per dag) en ben gestript.Heb twee dagen lang aan de ctg gelegen en pas na de 4e keer gel  begonnen de echte weeen en om 20.10u had ik 1 cm ontsluiting. Ik ging in bad omdat er gezegd werd dat dat de pijn wat zou verzachten en toen kreeg ik ineens persweeen.
De verpleegster die me hielp was een 22jarig meisje die er pas 2 weken werkte en zei dat ik nog niet mocht persen en dat ik pas die nacht of volgende ochtend zou bevallen en hielp me het bed weer in.
Omdat ik bleef persen (kon het echt niet tegenhouden) is ze gegaan. Het was heel druk die avond in het ziekenhuis en er kwam maar niemand om me te helpen of de beloofde ruggenprik te geven. Op een gegeven moment schreeuwde ik het uit en mjn ogen draaide weg van de pijn en ik zei tegen mn vriend dat het hoofdje eruit hing. Hij keek en zag ineens een bos haren. Snel op het knopje gedrukt en er kwam een andere verpleegster. Ik zei dat het hoofdje eruit hing en weer werd er gezegd mevrouw dat kan niet, je had toen strax nog maar 1cm ontsluiting. Zucht!!Mijn vriend  wees toch maar even dat ze moest kijken en ze wist niet wat ze moest doen. Haar ogen werden groot en zei tegen  mijn vriend  dat hij de verloskundige moest halen. Toen ze eindelijk door had dat ZIJ degene was die dat moest doen rende ze de gang op en riep de verloskundige.
Toen zij aankwam rennen smeekte ik natuurlijk meteen om die ruggeprik die ze me beloofd hadden. Nou zei ze mevrouw dat is nu te laat en ze pakte mn benen vast zei dat ik moest persen en na 1x persen "floepte" onze mooie Chelsey eruit.
Ik kreeg haar op me gelegd en was zo verbaasd dat ik niet eens huilde.
Achteraf als ik hoor dat er mensen zijn die dagen bezig zijn met bevallen is het bij mij natuurlijk wel lekker snel gegaan. Maar 2 dagen lang pijn en gefrunnik daar beneden is ook erg misselijk. En er werd gezegd dat strippen niet pijn doet, nou me dunkt! Ik had toch wel degelijk pijn! Ik ben nu echt als de dood voor de bevalling. Zeker omdat het voor mij nog geen 4 maanden geleden is geweest en alles nog vers in mn geheugen staat. Er zijn veel fouten gemaakt, niemand had even het besef om daar beneden te kijken en gingen maar van 1cm per uur uit omdat het de eerste is. Nou ik ben toch mooi van 1 cm naar volledige ontsluiting gegaan in 1 uur en 13 minuten en ben dus bijna alleen bevallen. Nog maar niet gesproken over het feit dat ik een bloedziekte heb en mijn bloed er lang over doet om te stollen en zij mij dus vantevoren een infuus moesten geven voor het geval dat ik teveel bloed verloor. Ach ik ben echt bang voor de volgende bevalling in oktober maar van de andere kant denk ik,ze zouden toch niet weer dezelfde fouten maken?? Sorry lang verhaal, maar dan ben ik het nu ook kwijt ook :)

groetjes Lydia
 
Hoi,

Mijn vorige bevalling was vrij traumatisch. Mijn zoontje had in het vruchtwater gepoept en ik heb eerst een hele nacht thuis gelegen omdat de vk 's avonds had gezegd: "Het is niets, neem maar een paracetamol en ga slapen". Daar was ik zo van geschrokken dat ik haar pas weer de volgende ochtend durfte te bellen.
In allerijl naar het ziekenhuis, in een uur van 4 naar 8 cm ontsluiting en flinke persweeen. Urenlang die weeen tegengehouden, ik mocht niet persen, maar het ging echt niet anders. Ik kreeg geen pijnstilling ondanks dat dat van tevoren was afgesproken en kreeg het idee dat ik 'Me niet zo moest aanstellen".
Uiteindelijk bleek het hoofdje niet goed te liggen en moest de vacuum er maar aan te pas komen. Na zeven pogingen wilde de gynaecoloog eigenlijk een keizersnee maar toen kwam hij er alsnog uit gelukkig. Eerste vijf minuten niet gehuild, niet goed ademen, AGPAR van 2 (Na 5 min gelukkig een score van 9 en hard brullen!) en hij werd gelijk bij me weggehaald om te zorgen dat hij ging ademen enzo..... Al met al heb ik er nu nog last van als ik eraan terugdenk. Vooral de houding van de VK/ziekenhuispersoneel die me voor mijn idee totaal niet serieus namen. Gelukkig woon ik nu in een andere stad met dus een andere VK en ander ziekenhuis maar toch..... Ga proberen zo strak mogelijke afspraken te maken van tevoren....
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan