Vraag aan alle thuisblijfmoeders

A

Anoniem

Guest
Hallo,

Mijn  vraag aan alle thuisblijfmoeders is eigenlijk de volgende: hoe bevalt het?

Ik ben zelf namelijk erg aan het twijfelen of ik zal stoppen met werken. Ik werk nu twee dagen in de week en het werken op zich vind ik prima. Het grootste probleem is eigenlijk dat ik tot half 6 moet werken en het niet altijd zeker is dat ik ook echt om half 6 naar huis kan (ondersteunende functie). Ik probeer het natuurlijk altijd wel zo te sturen maar al werk ik gewoon tot half 6, vind ik het nog veel te laat. Ik ben dan op z'n vroegst om 6 uur bij het kdv en dan is mijn dochter nog zo'n beetje als enige over, moet dan als een gek naar huis. Heb de vorige dag mijn avondeten al klaar gemaakt dus het eten snel opwarmen en rond 7 uur gaat m'n dochter al weer naar bed. Ik vind het zo'n gerace!

Andere tijden werken heb ik al gevraagd, maar dat kan niet bij ons op kantoor omdat de piek van het werk altijd aan het einde van de dag ligt. Dan moet alle post er uit e.d.

Ik ben ook wel op zoek naar wat anders maar dat is zo moeilijk voor twee dagen in de week! Meestal wil men de 16 uur verdeeld over meerdere dagen of als de vacature al voor twee hele dagen is wil men weer de bereidheid om bij ziekte of vakantie meer te werken en dat wil ik gewoon niet.

Ik zit er dus zwaar over te denken om gewoon maar te stoppen.  Maar ik ben zo bang dat je wereldje zo klein wordt. Mijn familie woont niet in de buurt en ik heb eigenlijk ook niet veel vriendinnen bij wie ik af en toe eens op de koffie zou kunnen. Daar komt ook nog bij dat  ik het voor mijn dochter wel goed vind dat ze twee dagen op het kdv is. Zo komt ze in aanraking met andere kindjes en leert ze ook dat ze af en toe wel eens moet wachten voordat ze aandacht krijgt.

Een aardig dilemma dus (en ondertussen ook een aardig lang verhaal).

Zouden jullie je ervaringen met mij willen delen (de positieve maar ook de negatieve)? Alvast bedankt, wie weet helpt het mij weer een beetje verder op weg.

Groetjes!!!
 
Hoi Grietje..

Tja ik zou zeggen; DOEN!!
Ik ben na de geboorte van onze zoon (16-01-07)
ook gestopt met werken. En het is een goede keus geweest!
Het leek me zo'n gerace met zo'n kleintje naar de oppas/ kdv,
vroeg opstaan (iets wat onze kleine vanaf 5wk na zijn geboorte heel ongewoon vond; half 9 kwam ie 's morgens pas. Inmiddels is ie een maand of 20 en slaapt ie tot 9.15)
hup in de handen van een leidster gedrukt worden, 's avonds mee naar huis, eten in bad en naar bed. Leek me zoooo ongezellig! Dat is besloot thuis te blijven!
Financieel was dit voor ons echter geen enkel probleem (zo'n keuze is natuurlijk niet voor elke moeder weggelegd)
Maar echt; ik raad het je voor 100% aan!
Elke dag zie je je kind groeien!
Je bent erbij als je dochter je nodig heeft.
Ipv 1/30 (bijwijze van...)  1/1 aandacht en dat nog eens van dr eigen mama!
Daarnaast komt; ik heb 'vroeger' op een kdv stage gelopen. Dat beviel prima; op zekere hoogte; kinderen werden snel een 'nummertje'. En regeltjes waren zo gestructureerd,  het was bijna een onmogelijke opgave voor zo'n jong kind om zich aan dergelijke regels te houden. Dit heb ik als erg sneu ervaren. En ik begreep; toen de tijd, nooit waarom ouders die keus maakte!
Inmiddels; 'ouder' en wijzer, ben ik me ervan bewust dat de maatschappij niet (vaak) meer 'anders' toelaat.
Wat je zegt; je wereld wordt kleiner; dat is het nadeel! Maar dat ligt ook erg aan jezelf! Wij wonen in een dorp (waar ik niet ben opgevoed en weinig mensen ken)
Het naburige dorp heeft een kinderboerderij (toegang 1,50) en de efteling op 5min fietsen  (27,- maar voor eens in de maand a twee maanden; erg leuk)   Zo zie je mensen met kinderen nog eens en is een praatje zo gemaakt. Daarnaast zit ik met onze zoon op peuterzwemmen. Je bent zo gemakkelijk 2 dagen in de week iets leuks aan het doen... Echt, je weet bijna niet wat je mist! Ik zou zeggen; zeg je baan op, blijf heeeeeeeerlijk thuis. Als het je ècht niet bevalt na een jaar, dan ga je gewoon opzoek naar iets anders (wel wat makkelijker gezegd als gedaan natuurlijk)
Wij hebben inmiddels weer 'zin' in een tweede. Dus het vooruitzicht; 9maanden bol; zooo voorbij (met alle kwaaltjes erbij..) en dan het wennen met twee kids, zo'n hulpbehoevend kindje erbij; dan is een week niets meer!
Mijn bericht wordt inmiddels behoorlijk lang...
Ik wens je veel succes met je keuze!
Ik hoop natuurlijk dat je de stap durft te zetten,
om lekker thuis te blijven.
En dan erbij, trouwens, wat ik bijna vergeet; ons zoontje mag vanaf zijn 2e verjaardag 2 dagdelen naar de peuterspeelzaal; vergelijkbaar toch! Duurt niet erg lang meer, kan je dochtertje alsnog met leeftijdsgenootjes spelen; en leer je nog meer moeders kennen.
Nogmaals, succes met je keuze!
Ik ben zeer positief over het thuisblijven,
hoop dat jij dat ook zo kunt ervaren!!

Groetjes I.
 
Hoi,
Sja moeilijke keus natuurlijk....
Bij mij was het financieel haalbaar om thuisblijfmoeder te zijn toen mijn zoontje geboren werd (26-3-2007). Maar na 6 maanden had ik het thuis wel gezien. Ik vond dat ik zo afhankelijk was van mijn vriend, maar ook de muren kwamen een beetje op me af. Ik had nog maar weinig vrienden, sja die gingen werken natuurlijk en hadden geen kindjes. Toch vond ik het niks om hem naar een kdv ofzo te brengen want ik kies voor hem en dus wil ik hem zelf opvoeden en niet van een ander horen hoe het die dag is gegaan.
Na 6 maanden ben ik gaan kijken wat mogelijk was. Ik ben een avondstudie gaan doen (mijn vriend was toen thuis bij de kleine) en s'morgens ging ik oppassen als gastouder. De 2 kindjes waren lekker bij mij thuis en ik kon gewoon bij mijn kleintje zijn! Ideaal!
In febr. zijn we verhuisd en moest het dus stoppen. Ik heb nog even op andere kindjes gepast. Nu ben ik zwanger van een tweeling, dus is het oppassen ook net gestopt omdat ze liever kiezen voor bso omdat ik in nov. of dec. elk moment kan bevallen. Logisch....
Als ik bevallen ben wil ik ongeveer 6 maanden wachten en dan gaan zoeken naar werk, maar dan voor 2 of 3 dagen. Anders is het financieel niet te doen bij ons en dan kan mijn vriend 1 dag thuis zijn (Dat vind ik ook fijn voor hem)
Ik ben alleen bang dat ik ze juist dan super ga missen.....
Ik mis nu niks, ik bedoel wat is nu belangrijker dan het fijn hebben met de kids en dergelijke, dan werken, saai achter een bureautje zitten ofzo.
Ik kan alleen maar zeggen, DENK ER GOED OVER NA!!!
Ga de voor en nadelen opschrijven.
En denk altijd dat je nog best terug kan naar een baan, maar dat je kind gewoon doorgroeit en die tijd komt niet meer terug!!
Dus als je daarvan wilt genieten doe dat dan nu!
Succes ermee!
Groetjes Loes
 
Hoi Grietje

zelf ben ik ook fulltime huismoeder. Je sociale wereldje wordt wel wat kleiner, maar je moet toch je boodschappen etc doen en dan kom je ook wel weer in contact met andere mensen. Praatje met je buren etc.
Hoe oud is je dochtertje? Ik heb mijn zoontje net op gegeven voor de peuterspeelzaal, maar dat duurt nog een jaar. Dan kom je ook in contact met andere moeders en kan je kleine meid met andere kinderen spelen. Ze vragen toch ook wel vaak hulp ivm feestjes enzo  aan moeders. Dus dan krijg je contact genoeg.
En ik wil binnenkort met ons zoontje  gaan peuterzwemmen, want wil eigenlijk ook wel wat meer contact. Dat is dus ook een optie.
Ookal zitten we in ronde twee voor nog een wondertje, toch zit ik erover na te denken om te solliciteren bij ons in de buurt voor 13 uur. Kijken of mij dat wat lijkt. Is dus omgekeerd.
Wat vind je nu zelf het belangrijkste? Bij je dochtertje zijn of dat je dochtertje met andere kindjes speelt?

Succes met je keuze.

Liefs,
 
hoi

toen mn dochter geboren is (is nu 4,5) ben ik helemaal gestopt met werken
ik woonde in een andere woonplaats, fam en vrienden 7 km weg
mn wereldje werd wel kleiner, erg aan huis gebonden soms
toen mn dochter 1,5 was zijn we verhuist naar de plaats waar we vandaan kwamen, en dus fam en vrienden ook wonen
toen werd ik zwanger van mn 2e, nog steeds thuis, oudste was 2.10 mnd toen hij geboren werd,
mn zoon is 1-2 07 geboren en sinds 7 april 08 werk ik weer
ok het is thuiswerk met de laptop van de zaak, maar de dinsdagen zijn de kids weg en heb ik tijd voor werk en mezelf,
ik vind het heerlijk om weer wat om handen te hebben,
want als je thuis zit komen echt de muren soms op je af
mijn ervaring is echt negatief, ik zou nooit meer volledig thuis mama willen zijn
bij de eerste zelfs een post depressie gehad omdat ik het gevoel had te ver eenzamen, ik voelde me ook zelfs nutteloos

als ik jou was zou ik echt proberen wat anders leuks te zoeken, wat kwa tijden beter te doen is

groetjes
 
En denk altijd dat je nog best terug kan naar een baan, maar dat je kind gewoon doorgroeit en die tijd komt niet meer terug!!


Mooi gezegd Loes!
Een baan kun je altijd wel vinden,
je kids groeien door. Voor je het weet
zijn ze groot en verlang je juist naar het onbevangen, afhankelijke etc.
Dan kun je niet meer terug!!!
Geniet van je kinderen! Daar krijg je ze voor!
 
Sja het is wel zo....
Je moet er zeker later geen spijt van hebben van de keuze die je maakt...
Maar goed, het blijft lastig...
Groetjes Loes
 
Terug
Bovenaan