vraag aan YvonneZ en verloskundige

Hoi Yvonne en verloskundige,

Ik heb een vraag  voor jullie waar ik al een tijdje mee rondloop. Ik had in het ziekenhuis vooraf aangegeven borstvoeding te willen geven, maar pas uren nadat mijn zoon geboren was, begon de verpleegkundige op de afdeling erover. Zij heeft hem toen aangelegd. Overigens dronk hij goed, wel kreeg ik enorme tepelkloven die in de dagen erna voor de nodige problemen gingen zorgen.
Ik  was na de bevalling te suf, in de war en geemotioneerd om aan de borstvoeding te denken, maar heb eigenlijk nooit begrepen of men het nu gewoon vergeten was (de zoveelste blunder van het ziekenhuis) of dat er misschien een (medische) reden is geweest waarom ze hem niet gelijk aangelegd hebben. Zij eerst Apgar score was niet echt goed, maar die daarna wel. Hij heeft het  tijdens het persen erg benauwd gehad en als de vacuumpomp niet in 1 keer was gelukt, had ik een  spoedkeizersnede gehad.

Ik ben hierover gaan nadenken omdat de borstvoeding uiteindelijk volledig mislukt is en het ook daar moeilijk mee heb gehad. Zoekend naar een oorzaak/reden hiervoor ben ik me ook gaan afvragen waarom dit eigenlijk zo gelopen is. Er was geen verloskundige maar een gynaecoloog bij de bevalling vanwege meconiumhoudend vruchtwater. Ik heb ook  pethidine gehad tijdens de bevalling.Ik ben benieuwd naar jullie reactie.

Gr.
Lies






 
Hoi mama van Stijn,

Goh, ik snap dat je met vele vragen zit en dat je op zoek bent naar een antwoord op de vraag waarom is de borstvoeding mislukt. Zoals vele zul je eerst de oorzaak willen weten voordat je dit kunt accepteren. Toch is de oorzaak niet altijd te achterhalen.

Je hebt een aantal vragen, en ja meestal leg je het kind binnen 1 uur aan. Maar soms zijn er redenen waarom dit niet kan. Ik kan en mag niet zomaar antwoorden aan je geven zonder alle feiten te weten. Daarmee zou ik misschien dingen beweren op basis van onvolledige informatie en daar heb je niks aan.

Waar ik echter van schrik is je opmerking: 'de zoveelste blunder". Dit klinkt alsof je erg ontevreden bent over de zorg en daar nog veel woede over hebt. dat is zonde, dat vreet energie van je. Energie die je aan je kind moet kunnen schenken. Natuurlijk kan het zijn dat je alle reden hebt om ontevreden te zijn, maar dan zou ik een gesprek aan vragen met je arts en/of de verpleging. En mocht je dat niet willen/kunnen/durven dan zou ik een klacht indienen bij de klachtenfunctionaris van het ziekenhuis.
Deze mensen zijn ervoor om te zorgen dat je gehoord wordt en dat je antwoord krijgt op de dingen die voor jou onduidelijk waren. Soms dmv een gesprek onder hun leiding, soms schriftelijk, afhankelijk van je klacht en de wensen.
Geneer je niet om dit te doen, soms kunnen dingen voor je nu als blunder ogen, maar blijkt achteraf dat er gewoon geen goede communicatie is geweest of een misverstand. Kan heel verhelderend werken.

Ik zou er wel wat mee doen, anders zie je dat het bij het naderen van een volgende bevalling toch weer kan gaan opspelen en heb je alleen je zelf ermee.

Groeten een 2e lijns verloskundige
 
Hoi verloskundige,

Kun je misschien een aantal redenen noemen waarom je een kind niet binnen een uur aan zou leggen?

Ik ben destijds inderdaad door de verloskundige, die bij de bevalling zou zijn maar niet kon komen vanwege een andere bevalling, gewezen op de mogelijkheid om een gesprek aan te gaan met het ziekenhuis en het behandelend team. Inmiddels is het al anderhalf jaar geleden dus nu hoeft het van mij niet meer. Ik heb dit om een aantal redenen niet gedaan.

- Mijn kraamperiode is in een volledige roes verlopen mede  door de nare bevalling en de problemen met de borstvoeding. Ik kon echt een paar weken niet helder nadenken. Zo heb ik bijv gezegd af te zien van de nacontrole terwijl ik me dat op dat moment niet realiseerde. Weken later toen een vriendin van mij over haar nacontrole  vertelde, schoot me ineens te binnen dat ik dat dus waarschijnlijk had afgezegd, want een nacontrole heb ik nooit gehad. En dat vond ik  hartstikke jammer.  De roze wolk heb ik niet gezien zullen we maar zeggen. Daar kwam bij dat ook mijn man het niet naar zijn zin had. Het was een depriboel thuis.

-Daarnaast kreeg ik als ik over mijn bevalling wilde praten, bijv.  met vriendinnen maar ook  de verloskundige, het gevoel dat ik me maar een beetje aanstelde.  Het hoorde er allemaal bij,  heb ik  veel te horen gekregen.  

- Ook miste ik door de pethidine hele stukken van de bevalling en heb ik volgens mijn man  een heel ander beeld van wat er allemaal is gebeurd. Kortom  misschien heeft die pethidine mij gewoon een "bad trip" bezorgd en was het allemaal niet zo erg. Ik heb  me erg alleen gevoeld tijdens de bevalling, want ik kon met niemand praten (door de pethidine denk ik). Al het praten gebeurde in mijn hoofd.  Ik heb een hele tijd gedacht dat ik doodging.  Met bevallen en mijn kind was ik totaal niet bezig.

Iedere keer dat ik er weer over vertel lucht een beetje op.En dat doe ik regelmatig nog ondanks dat men mij  soms ongelovig aankijkt.  Mijn volgende bevalling  zal waarschijnlijk op zijn vroegst  pas over 1,5  of 2 jaar zijn dus ik heb nog even de tijd om het te verwerken.  Als ik het tegen die tijd durf dan zou ik het liefst thuis bevallen. Of in een ander ziekenhuis, en  zonder pethidine!!!!!!!!!

Gr
Lies
   
 
Hoi mama van Stijn,
m'n collega heeft een aantal dingen al gezegd. Het is belangrijk dat je er niet mee rond blijft lopen. Je kunt best nu nopg een gesprek aanvragen, en misschien dat er in je dossier dingen staan die achteraf een verklaring geven.
Pethidine is inderdaad een middel waarop een heleboel mensen slecht reageren. Zo'n bad trip, zoals jij het noemt komt vaker voor. Maar een heleboel anderen reageren goed en je komt er pas proefondervindelijk achter tot welke groep jij behoort.
Je stelt je niet aan als je over de bevalling wilt praten. 1-2% van de vrouwen raakt egtraumatiseerd dor de bevalling. Dat is dus tussen de 200 en 400 moeders per jaar. Dat moet verwerkt worden.
De vk heeft misschien het idee dat je haar ergens van beschuldigt terwijl ze waarschijnlijk ook niets anders kon. Probeer een brief te schrijven aan haar. Neem de tijd, laat hem eens liggen, lees na een paar dagen over, schrijf weer eens wat bij, tot je helemaal tevreden bent. En stuur hem dan bijv en zeg dat je graag nog een keer een gesprek wilt. Dit is echt niet gek. Je ziet bij klachtencommissies vaak klachten binnenkomen ong 2 jaar na de gebeurtenis.
Of vraag de huisarts of hij/zij je wil doorverwijzen naar een therapeut die in traumaverwerking is gespecialiseerd.
Sterkte
 
Hoi Lies,

Ik kan me heel goed voorstellen dat je hiermee worstelt, in zo'n korte periode maak je zoveel mee en krijg je zoveel te verwerken.

Een paar punten kan ik in elk geval toelichten, ik hoop dat je daar verder mee kunt:

De WHO en Unicef ontwikkelden Tien vuistregels voor het welslagen van de borstvoeding, die dienen als uitgangspunt voor alle instellingen voor moeder- en kindzorg (dus ook voor het ziekenhuis waar jij bent bevallen).

Alle instellingen voor moeder- en kindzorg dienen er zorg voor te dragen:
1. dat zij een borstvoedingsbeleid op papier hebben, dat standaard bekend wordt gemaakt aan alle betrokken medewerkers.
2. dat alle betrokken medewerkers de vaardigheden aanleren, die noodzakelijk zijn voor het uitvoeren van dat beleid.
3. dat alle zwangere vrouwen worden voorgelicht over de voordelen en de praktijk van borstvoeding geven.
4. dat moeders binnen een uur na de geboorte van hun kind worden geholpen met borstvoeding geven.
5. dat aan vrouwen wordt uitgelegd hoe ze hun baby moeten aanleggen en hoe zij de melkproductie in stand kunnen houden, zelfs als de baby van de moeder moet worden gescheiden.
6. dat pasgeborenen geen andere voeding dan borstvoeding krijgen, noch extra vocht, tenzij op medische indicatie.
7. dat moeder en kind dag en nacht bij elkaar op een kamer mogen blijven.
8. dat borstvoeding op verzoek wordt nagestreefd.
9. dat aan pasgeborenen die borstvoeding krijgen geen speen of fopspeen wordt gegeven.
10. dat zij contacten onderhouden met andere instellingen en disciplines over de begeleiding van borstvoeding en dat zij de ouders verwijzen naar borstvoedingorganisaties.
Het streven is dus om een baby binnen een uur na de bevalling voor het eerst aan te leggen; dit omdat de reflexen op dat moment heel sterk aanwezig zijn. In hoeverre er bij jullie sprake was van een medische indicatie kan ik niet zeggen. Als jullie kindje gewoon al die tijd in een wiegje heeft gelegen, zullen er meerdere mogelijkheden zijn geweest om hem veel eerder voor het eerst aan te leggen dan nu is gebeurd. Hoewel het niet de bedoeling is, zeker wanneer een moeder aangeeft graag borstvoeding te willen geven, wordt er nog wel eens bijgevoed met kunstmatige zuigelingenvoeding en ook dat kan zijn weerslag hebben op borstvoeding. Om een goed beeld te krijgen van de gang van zaken, zou je jouw medische dossier moeten inzien; je kunt overwegen om hiervoor een afspraak te maken met je gynaecoloog? Ik kan me voorstellen dat je daar na anderhalf jaar geen heil meer in ziet. Toch kan het jou helpen om de puzzelstukjes weer op de plaats te krijgen, waardoor je de gebeurtenissen tijdens je bevalling en je kraamtijd beter kunt verwerken. Bovendien geef je daarmee een duidelijk signaal af richting het ziekenhuis, waar zij op hun beurt weer iets mee kunnen gaan doen en dat is ook erg belangrijk.

Je geeft aan, dat je zoontje uiteindelijk wel is aangelegd en toen goed dronk; je hield er echter wel enorme tepelkloven aan over, die de dagen erna ook voor problemen hebben gezorgd. Tepelkloven ontstaan vaak doordat de baby niet goed is aangelegd; hij heeft bijvoorbeeld alleen de tepel in zijn mondje gehad (en niet ook een groot gedeelte van de tepelhof), misschien lag zijn tong niet over de onderkaak, of misschien waren zijn lipjes niet goed naar buiten gekruld en sabbelde hij op zijn onderlip. Ook het met een vingertop indrukken van de borst (om zogenaamd het neusje vrij te houden) of het aanbieden van de borst d.m.v. de sigarettengreep (tepel/tepelhof afplatten tussen wijsvinger en middelvinger) kunnen voor dit soort problemen zorgen.
Wanneer een voedende moeder tepelkloven heeft, moeten er bij de zorgverlener grote alarmbellen gaan rinkelen; er zou in elk geval aan moeten worden gewerkt om het aanleggen te verbeteren. Dit om tepelkloven te voorkomen, maar ook om ervoor te zorgen, dat de baby de borst goed kan leegdrinken. En dat lukt niet, als hij niet goed is aangelegd; vaak ontstaan er dan ook problemen als (te) weinig melkinname, (te)veel afvallen, geelzien en suffigheid. Bovendien kan de moeder last krijgen van verstopte melkkanaaltjes of zelfs een borstontsteking (omdat de borst niet goed wordt geleegd) en kan de melkproductie afnemen; borstvoeding is een kwestie van vraag en aanbod, als er minder melk uit de borst wordt gehaald, zal er ook minder worden geproduceerd.

Verder schrijf je, dat je tijdens de bevalling pethidine hebt gehad. Daar kun je inderdaad erg suf van worden en het kan zelfs zijn, dat je je bepaalde dingen helemaal niet kunt herinneren. Maar ook je baby kan last hebben gehad van de pethidine. Pethidine komt namelijk via de placenta bij je baby terecht, waardoor hij suf kan zijn en waardoor hij moeite kan hebben met het tonggebruik; dit kan het voeden aan de borst behoorlijk bemoeilijken (niet alleen de eerste uren na de geboorte, maar zelfs nog dagen erna).

Er zijn dus meerdere factoren, die van invloed kunnen zijn geweest op het niet slagen van de borstvoeding; factoren waar jij op dat moment geen zicht op had, geen vat op had. Veel ziekenhuizen geven folders uit m.b.t. hun borstvoedingsbeleid. Als je jouw ervaringen toch wilt aankaarten, zou je eens kunnen kijken of jouw ziekenhuis ook een folder over borstvoeding heeft? Dit is dan vaak ook wel via internet te vinden. Je kunt dan altijd teruggrijpen op de informatie uit die folder. Tevens zou je kunnen kijken of bepaalde afdelingen van het ziekenhuis WHO UNICEF gecertificeerd (wordt ook wel het borstvoedingcertificaat genoemd) zijn? Een overzicht van de gecertificeerde instellingen kun je vinden op http://zvb.sogdesign.nl/php/page.php?id=4 . Van gecertificeerde instellingen mag je echt een goed borstvoedingsbeleid verwachten; is dit niet het geval, dan is het zeer zeker de moeite waard om dit bij hen, maar ook bij de Stichting Zorg voor Borstvoeding aan te geven (bijvoorbeeld via http://zvb.sogdesign.nl/php/page.php?id=25 ). Als je deze internetadressen wilt gebruiken, moet je dat even doen met kopiëren en plakken.

Als je naar aanleiding van mijn lange verhaal ;-)) nog vragen hebt, stel ze gerust; ik hoop dat je er verder mee kunt, veel sterkte!

Groetjes van Yvonne, contactpersoon Vereniging Borstvoeding Natuurlijk
 
Dag mama van Stijn,

Dat je er nog altijd over wil praten is niet gek. Blijkbaar leeft het nog steeds voor je.
Net als bovenstaande schrijvers denk ik dat je ook na anderhalf jaar nog kunt gaan praten, misschien wel moet gaan praten.
Je moet dit toch eerst afsluiten voordat je verder kunt, en tzt kunt denken aan een nieuwe bevalling.

Je vraagt om redenen om niet direct aan te leggen. Soms is een kindje te suf agv de pethedine,  soms is de conditie van moeder zo verzwakt dat iedere prikkel voor haar te veel is, soms is een kind te misselijk ( kokhalzen)  waardoor het niet lukt, soms moet moeder nog naar de operatiekamer, moeder heeft algehele narcose bij een keizersede gehad.
Dit zijn een aantal voorbeelden, wat bij jou de reden was weet ik natuurlijk niet.

De regels voor het slagen van Borstvoeding, zoals Yvonne ze beschrijft,  worden inderdaad door bijna alle instellingen onderschreven en vlgs protocol zo uitgevoerd.

Bij een volgende zwangerschap zou je kunnen overwegen om in de zwangerschap reeds een BV- cursus te volgen, zodat je goed de technieken aanleert. Daarnaast is er een mogelijkheid om je voor de borstvoeding te laten begeleiden door een lactatiekundige in het kraambed. Sommige verzekeraars vergoeden dit zelfs.

groeten een 2e lijns verloskundige
 
Terug
Bovenaan