Vraag!

A

ANONYMOUS_USERNAME

Lieve dames,

Ik wist niet aan wie ik het anders moest vragen dan aan degenen die weten dat zwanger worden niet vanzelfsprekend is.

Laat ik het even uitleggen. Mijn zus is nu ruim 8 jaar bezig om zwanger te worden, tot nog toe zonder succes. Ze zijn nu met IVF bezig. Mijn man en ik leven ontzettend met ze mee, maar nu ben ik zelf net zwanger geworden.... en ik heb geen idee hoe ik dit tegen haar moet vertellen. Ik gun ze zo hun baby!!! Hebben jullie hier tips hoe ik dit het beste zou kunnen aanpakken?

Alvast bedankt...

Veel liefs,

Veel liefs,
 
Lief Vlindertje,

Ik ben zelf ook al 9 jaar bezig om zwanger te raken, groot vraagteken waarom het uit blijft.
Vele om ons heen weten niet dat we er mee bezig zijn, alleen mijn ouders weten dat ik de pil niet meer slik, maar ze weten niet dat we met behandelingen bezig zijn.
In die 9 jaar zijn al vele in mijn naaste omgeving zwanger geraakt, wat erg zwaar op je dak valt.
Het lijkt mijn het verstandigst dat je haar even apart neemt, en haar mede deelt dat je een goede mededeling heb, maar voor haar ook een minder goede. Als ze dan vraagt wat het is, dan vertel je haar, dat je het heel erg vindt dat ze al zo lang bezig zijn om zwanger te raken, maar dat jij het ook heel moeilijk vindt om haar te vertellen dat ze tante wordt.
Ik zou het ook heel moeilijk vinden om zo een bericht aan iemand te moeten geven, maar ik denk om haar even apart te nemen dat dat toch de beste oplossing is.
En vlindertje van harte gefeliciteerd met je zwangerschap, en ik wens je veel succes met het vertellen aan je zus. Ik leef met jullie mee.

Knuffel pxdt44
 
Thanks pxdt44!

Ik had inderdaad al bedacht om het haar in ieder geval apart te vertellen omdat ik me zo goed in haar kan inleven hoe moeilijk het elke keer moet zijn om iedereen om je heen zwanger te zien worden en baby's die geboren worden.

Ze hebben haar in de loop van de jaren zo vaak gekwetst, dat ik echt heel voorzichtig wil zijn.
Het is zo'n dubbel gevoel, ik ben heel blij voor ons, maar ik vind het zo moeilijk voor haar!

Ik hoop in ieder geval dat ze snel zwanger zal zijn met IVF.

Bedankt voor je advies!

Veel liefs,
 
Dank je wel.
Onze zesde IUI zit er ook weer op, zaterdag moet ik ongi worden.
Ik had het vorige week heel erg in mijn rug zomaar spontaan, vandaag wat kramperig, al een tijdje gevoelige grotere borsten.
Dus duimen maar weer, ik ga nergens vanuit, maar ik lees veel vrouwen die schrijven dat ze een jaar, anderhalf jaar bezig zijn, is ook al te lang hoor, maar ik zie nooit berichten over 9 jaar, bij ons beide is niets mis, dus ??????????.
Ik vindt het ook heel erg voor je zus, ik weet wat ze mee maakt, maar het doet mijn aan de ene kant wel goed dat je zus de eerste is die ik tegen kom die ook al ruim 8 jaar bezig is, weet ik toch dat ik niet de enigste ben die echt al een eeuwigheid bezig is.
Dank je wel voor je berichtje.
 
@ Vlindertje, en als aanvulling op bovenstaande advies (apart nemen en vertellen) zou ik ook nog willen zeggen: probeer het zo snel mogelijk te vertellen, liefst misschien als allereerste. Het is vreselijk om de "laatste" te moeten zijn die het hoort. Als je de eerste bent, dan kan je je makkelijker voorbereiden.

Enne, gefeliciteerd!

Esk
 
Hoi,

Ik wil me helemaal aansluiten bij Esk en pxdt44. Vertel het haar als eerste, apart. En dan ongeveer als pxdt44 beschreef.

@pxdt44; denk je niet dat het voor jou makkelijker wordt als je je omgeving (in ieder geval je ouders) vertelt in welke situatie jullie zitten?? Die behandelingen zijn niet niks en hakt er psychisch ook behoorlijk in. Tenminste dat merk ik bij een paar stellen in onze naaste omgeving. Het vertellen is misschien ene moeilijke stap, maar wellicht kunnen jullie er later veel steun uit putten!
 
Aan de ene kant heb je helemaal gelijk Louise, maar mijn man en ik hebben een paar jaar geleden ook 3 iui behandelingen gehad, dit wisten mijn ouders toen, maar toen hebben ze het ook uit hun mond laten schieten aan een kennis, en dat willen mijn man en ik juist niet.
Het is soms wel moeilijk hoor, maar ik ben blij dat ik goed mijn hart kan luchten bij mijn man, en dat ik hier onder vrouwen die weten wat het is, elkaar wat moed en steun in kan praten.
Als we voor de ivf gaan, wordt het natuurlijk een heel stuk pittiger, maar we hebben al zoveel meegemaakt samen, dit kunnen we ook aan dat weet ik 100 procent zeker.
Maar toch bedankt voor je advies.

Groetjes pxdt44
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan