vraagje voor allemaal

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hoi, ik ben twee weken geleden ge-opereerd, er is een eileider weggehaald met een vruchtje, ( bbz.)   Nu heb ik echter buikkrampen die wijzen op een ei-sprong. Volgens mij en mijn hubbie is dit onmogelijk. Mijn lijf kan nu toch niet alweer precies in "ritme " zitten van een gewone cyclus?? Eerst moet toch alle hormonen uit mijn lijf zijn enzo? Moet 4 sept op controle bij gyn. Tot die tijd wil ik afwachten, maar van jullie wil ik graag antwoorden, in jullie heb ik  vertrouwen omdat er helaas vrouwen met ervaring zijn.
Groetjes en knufs, Ant
 
Hoi Ant,

Vorig jaar ben ik geopereerd: mijn linker eileider en eierstok zijn weggehaald en rechts een deel van m'n eierstok. Dit ivm tumoren die in mijn hele buikholte bleken te zitten en  ook op eileider en eierstokken.  Ik probeerde al heel lang  zwanger te worden, maar dat was toen steeds niet gelukt. Het restje eierstok (zoals je ongetwijfeld weet is dit je voorraad eitjes) dat er bij mij achterbleef zou de functie in zijn geheel overnemen en dat deed het ook. Ik zat  direct weer  in mijn normale menstruatiecyclus.
Dat gaf me wel veel vertrouwen in mijn lichaam terug. Een klein half jaar later bleek ik zwanger te zijn en ik ben overmorgen uitgerekend!

Groetjes,
Daisy
 
Hallo Ant,

Afgelopen maart is ook bij mij een eileider verwijderd vanwege een BBZ. Mijn eisprong was nog geen drie weken daarna en de bijbehorende buikklachten (opgeblazen gevoel, kramp etc.) begonnen ook alweer 2 weken na de operatie. Ik denk dus dat het heel goed je eisprong alweer kan zijn. Soms is je lichaam gewoon weer snel op orde.
Ik voelde zelfs dat de eisprong aan de kant was waar mijn eileider nog gewoon zat en wist dus dat ik mogelijk zwanger zou kunnen worden. Dat bleek ook zo te zijn en inmiddels ben ik alweer bijna 19 weken.
Ik moet wel zeggen dat het me lichamelijk en psychisch flink is tegengevallen. Na een nachtje zieknhuis werd ik direct weer naar huis gestuurd, dus voor mijn gevoel was het allemaal niet zo ernstig. De lichamelijke klachten hebben me toch nog 6 weken van mijn werk thuis gehouden.
Psychisch merk ik dat pas nu ik weer zwanger ben alles er uit komt. Kan me op dit moment niet echt blij voelen, ben echt overbezorgd, continu moe en er komt helemaal niets uit mijn handen.  Ben door de gynaecoloog al  doorverwezen naar een psycholoog, hoop dat dat gaat helpen.

Al met al is het een heel verhaal geworden en ik heb gelijk mijn eigen problemen er ook maar uitgegooid.  
Ik hoop voor jou dat je er snel weer bovenop bent, neem echter wel de tijd. Ik heb inmiddels wel geleerd dat je het niet moet onderschatten!

Groetjes, Jeanette  
 
Hoi Charlottes mama, heb bij de ha nagevraagd of het normaal was dat ik nog buikklachten had (na 2!! weken) en ze lachtte me uit! Dat duurt nog wel langer wist ze me te vertellen! Dus lichamelijk heb ik wel klachten, psychisch niet, soms komen er nog wel tranen, hoor. Maar eigenlijk niet zo vaak. Ben wel moe, heb ook al drie weken de drie kinderen van mijn man bij ons en we zijn 2 weken geleden weer gestopt met roken. Mijn omgeving vind me sjacherijnig, ik niet ???
Verder zien we wel, vol goede moed proberen mijn man en ik nog steeds zwanger te raken. Hoop voor jou ook dat het steeds beter met je gaat en dat je een fijne psycholoog hebt. Als je niet met hem/haar overweg kunt, schaam je dan niet om een andere te vragen, tenslotte is het de bedoeling dat ze jou helpen!!
Groetjes, Ant
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan