~vraagje

A

ANONYMOUS_USERNAME

Er is iets wat in mijn hoofd blijft rondspoken en aangezien ik daar nergens antwoorden op kan vinden stel ik de vraag aan jullie.

Ik heb 2 gezonde kinderen en tijdens de zwangerschappen van die 2 heb ik nooit gedacht aan miskramen of dingen die mis konden gaan. Ik heb er totaal niet bij stilgestaan voor geen seconde. Met mijn laatste zwangerschap ben ik bang geweest vanaf de eerste week en heb echt soms met het angstzweet van ongerustheid gezeten. Ik ben toen veel gaan lezen en het ene gruwelverhaal na het andere is de revu gepasseerd. Ik heb me vaak afgevraagd of alles wel goed was. Ook na 2 x een echo vond ik het nog steeds niet helemaal pluis. Kort daarna kreeg ik een miskraam. Zou ik gewoon onbewust hebben geweten dat het niet goed zat? Iemand daar ervaring mee? Of zou ik zo zenuwachtig zijn geweest dat het daardoor mis ging? Wie heeft dit ook zo ervaren?

In een volgende zwangerschap, als dat mag lukken, ga ik nergens aan denken en gewoon weer onbezorgd proberen te zijn zoals bij mn eerste 2. Dat voelt een stuk lekkerder!

Groetjes Petra (ben erg benieuwd)
 
hi petra,
ik weet niet of het zo is, dat je een voorgevoel kunt hebben... al heb ik achteraf ook het gevoel dat ik het heb geweten.
ten eerste had ik enorme haast om het aan mijn ouders te vertellen (zo van, 'nu zijn we nog zwanger') daar stond ik toen niet bij stil.
ten tweede heb ik me heel vaak afgevraagd of ons kindje 'het wel deed', ik zei dat ook vaak "ik hoop zo dat ie het doet". geen idee waarom ik me dat steeds afvroeg, want ik voelde wel van alles in m'n lijf. misschien omdat een vriendin van me ook een miskraam had gehad? al was dat al langer geleden en waren nu 2 andere vriendinnen al maanden goed zwanger.
en ten derde, de dag voor de 1e echo voelde ik enorme zenuwen en een soort angst en ik ben ook niet echt met veel plezier naar de verloskundige gegaan, niet met een soort spannende voorpret zegmaar.
ik zeg ook wel eens dat ik denk dat ik het heb voelen aankomen, maar weet niet of 't echt zo is.

is er bij jou dicht in de buurt een miskraam geweest tussen je laatste kindje en je zwangerschap?

groetjes s
 
Hoi S,

Nee ik kon zelf niemand die een miskraam had gehad. Maar toen ik zwanger raakte wilde ik het ook heel snel vertellen...had ook haast zoals jij het omschrijft! En ik bleef tegen iedereen zeggen dat het ook wel mis kon gaan. En de ene na de andere kwam met verhalen dat het weleens mis kon gaan ook, alsof het allemaal tekenen waren meid. Ik denk er nu vaak aan dat ik het de hele tijd gewoon geweten heb. Anderen op het forum waren bezig met namen bedenken...ik had die behoefte totaal niet...alsof het niet nodig was ofzo? Echt zoiets vreemds he. Kon er niet van genieten terwijl ik heel blij was dat ik zwanger was.
 
Bizar he. Wat ik me achteraf ook nog wel 'ns heb afgevraagd, ons kindje is 6 weken en 5 dagen geworden, dus toen ging ik natuurlijk terugrekenen naar wanneer dat dan is geweest en of ik het heb gemerkt (wat natuurlijk niet kan, omdat je niet weet wanneer hij gemaakt is), maar in ieder geval, rond die dag werd ik 'n keer helemaal gek. Iedereen om me heen zei steeds: "vind je 't niet eng om het nu al te vertellen?" Ik werd daar op een gegeven moment zo gek van en heb huilend m'n moeder gebeld en gezegd "het lijkt wel alsof ik nu juist een miskraam ga krijgen omdat ik het al zo snel heb verteld, want iedereen doet alsof het altijd maar mis kan gaan" Zij stelde me natuurlijk gerust en zei dat je 't helemaal zelf moet weten wanneer je wilt vertellen dat je zwanger bent. En volgens mijn berekening is precies op die dag ons kindje gestopt met leven. Maf he.

Maar hoe dan ook, ik denk eigenlijk dat je het best wel onbewust aan kunt voelen... ben benieuwd of er nog meer reacties komen op je vraag!
 
hoi,

Zelf heb ik dus ook al 2 kinderen en tijdens deze zw.schappen heb ik wel gedacht 'het kan fout gaan' maar nooit het idee gehad dat het ons zou overkomen. De zwangerschappen voelden goed.
En dat deed deze zwangerschap dus ook.... wel net in die periode 3 miskramen in mijn omgeving dat ik me weleens afvroeg 'waarom zou het ons dan wel gegund zijn zo maar 3x zonder problemen' maar wederom waren dat geen serieuze gedachtes (want ik kon er ook achteraan denken: ik ken meer gezinnen bij wie het 3 of 4x goed is gegaan dan gezinnen waar het een keer fout is gegaan). De zwangerschap leek heel erg op die van de oudste qua gevoel en voor en afkeuren. Begon al te groeien (tis toch nummertje 3) en de echo kwam dan ook echt als donderslag bij heldere hemel.... en het was ook nog maar zo kort tevoren gestopt met groeien, had ik dan echt niks gemerkt?!? Nee echt helemaal niks.

Maar wat ik begreep van de VK en de gyn in het zhuis en onze eigen VK.... veel vrouwen hebben toch een soort onbestemd gevoel gehad voordat de zwangerschap misliep en vaak al van vroeg in de zwangerschap. Van een vriendin weet ik dit ook... zij riep vanaf het begin: eerst zien en dan geloven! En dat gevoel bleek juist.... het zat dus niet goed... dus ja ergens denk ik dat je het KAN voorvoelen op 1 of ander raar door ons niet te doorzien niveau (en ik ben niet van de spiritualiteit, maar heb het om me heen toch wel vaak gehoord van vrouwen die het aanvoelden komen en in een echo eerder een bevestiging zagen dan dat het onverwacht kwam)

groetjes,
Marije
 
Bij mijn 1e miskraam heb ik er niet bij stilgestaan dat het mis zou kunnen gaan. Sterker nog, ik had al zoveel verhalen gehoord van miskramen en daar de stelling naast gelegd dat 1 op de 3 fout gaat, dat ik ervan overtuigd was dat het bij mij goed zou gaan. Dat klopte dus niet.

Bij deze zwangerschap ben ik de 1e maanden bang geweest voor een miskraam. Tot 17 weken bleef ik bij het naar de wc gaan kijken of er geen bloed in mijn onderbroek zat. Daarna voelde ik Bas* bewegen en kreeg ik vertrouwen in de zwangerschap. Zelfs toen bij de 20-weken geconstateerd werd dat de nieren vergroot waren en er een vruchtwaterpunctie gedaan is, was ik ervan overtuigd dat er geen chromosoomafwijking gevonden zou worden. Dit was ook niet het geval. Daarna was ik vol vertrouwen dat ik deze zwangerschap uit zou dragen. Mijn gevoel heeft niet aangegeven dat de nieren van Bas* hard achteruit gingen. En dat doet pijn. Ik vertrouwde nl op mijn lichaam die geen kwalen vertoonde, op wat rugpijn na, en op de beweeglijkheid van Bas*. Het voelde allemaal goed. De klap kwam dus extra hard aan dat het mis zat.
Dus nee, voor mij geld niet dat ik het aan kan voelen.
Patricia
 
Hoi Pat,

Thx voor je reactie. Zo zie je maar weer hoe anders het bij iedereen is he. Bij jou was het net omgekeerd eigenlijk he. Tjonge jonge. Er is dus geen peil op te trekken.

Dank dat je dit even wilde delen.

Ik hoop maar dat het bij mn volgende zw schap gewoon normaal verloopt allemaal en voor iedereen hier ook.

Groetjes

Petra
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan