Hoi allemaal,
Allereerst wil ik laten weten dat ik het verschrikkelijk vind wat iedereen moet doormaken! Zelf kreeg ik vandaag mijn eerste echo. Ik hoopte dat ik negen weken zwanger zou zijn, maar het zou ook een paar dagen minder kunnen zijn. Op de echo zagen we meteen dat het hartje niet klopte. Ik was wel precies negen weken zwanger en waarschijnlijk is het hartje er vanochtend pas mee gestopt, vlak voor de echo. Dit is miskraam nummer vier (twee bij 7 weken, een bij 12 weken en nu dus bij 9 weken). Gelukkig hebben we wel een gezonde zoon van bijna twee jaar en daar zijn we ontzettend dankbaar voor. Vóór dat ik zwanger was van hem had ik al een miskraam gehad en na hem dus ook drie. We zijn nu al meer dan een jaar bezig voor een tweede kindje, maar het geluk lacht ons niet bepaald toe wat dat betreft. Het is niet alleen een aanslag op je lichaam en geest, maar ook op je relatie, want de afgelopen tijd heeft alles alleen maar in het teken gestaan van een tweede kindje krijgen en dat ging alleen maar gepaard met veel verdriet.
De vorige keer ben ik gecuretteerd, omdat het kindje al ruim 3 weken was overleden en nog in mijn buik zat, maar ook nu willen we weer zo snel mogelijk een curettage laten doen. Morgen ga ik weer naar het ziekenhuis om alles in gang te zetten en dan hoop ik dat het snel achter de rug is. Het is zo oneerlijk dat we wéér afscheid moeten nemen van een kindje. Ik had ons zoontje zo graag een broertje of zusje willen geven, maar het lijkt er steeds meer op dat hij een heel groot wonder is. We vragen ons bijna af hoe het mogelijk is dat hij wel geboren is.
Voorlopig houden we er nu even mee op. Het komende jaar gaan we ons er even niet mee bezighouden. Mocht ik toevallig wel zwanger raken, oké, maar anders gaan we het over een jaartje nog één allerlaatste keer proberen. Als het dan nóg niet lukt, lijkt me dat een duidelijke boodschap.
Ik vind het nu heel spannend allemaal, maar ook onwerkelijk. Ik heb een beetje buikpijn, maar ik kan me niet voorstellen dat de miskraam al zo snel zal doorzetten. Het is tenslotte nog geen 24 uur geleden misgegaan...
Hoe gaan jullie om met meerdere miskramen en hoe weet je wanneer het genoeg is geweest en je beter kunt stoppen? Ik vind dat heel moeilijk en ben toch bang dat ik later spijt krijg dat we niet "harder" hebben geprobeerd. Van de andere kant moet het niet ten koste gaan van alles...
Groetjes van Sacha
